Wie Affligem zegt denkt meteen aan de abdij en het bier. Terecht natuurlijk al stelt deze abdij, qua gebouwen althans, volgens mij niet veel voor. Mooi is anders. Vandaag was ik de hele dag op de rommelbeurs in de zaal Bellekouter, georganiseerd door de immer onvolprezen Eddy De Dapper. Onlangs hoorde ik in het nieuws dat er in het Brusselse heel wat scholen moeten bijgebouwd worden. Welnu, na vandaag weet ik dat ook Affligem en omstreken blijkbaar de nodige scholen missen en dit al tientallen jaren. Het is namelijk zo dat ik honderden boeken had uitgekozen om hier aan de man of aan de vrouw te brengen. Boeken over lokale geschiedenis, over de bende van Jan de Lichte en andere boeken van Louis Paul Boon. Oude kookboeken en boeken over de eerste en tweede wereldoorlog, vrijmetselarij, enz. enz. Ook wat strips. Er was heel veel volk maar... er bleek quasi geen interesse voor welke boeken dan ook. Met uitzondering van de twee kruidenboeken van Dodoens, deze werken genoten heel wat belanstelling. Wat kocht men dan wel? Ouwe kleren van overleden oude dametjes en oude ventjes, oude en nieuwe saccochen, Africkaanse 'kunst', tournaviezen, patattemesjes en potloden, plastieken koeien en zwiens, opgezette eekhoorns, plaatjes van Michael Jackson, lelijke schilderijtjes. Het moest niet mooi of waardevol zijn, als het maar goeikoop was. Tegen de middag had ik al meer geslapen dan dat ik wakker was geweest. Gelukkig (?) kwam er een madamtje bij me die me vroeg om boeken (honderden boeken zo zei ze) aan te kopen bij haar. Ik vermoed dat er in de buurt opendeurdagen waren in een gekkenhuis en een bejaardentehuis. Een aantal zombieachtige figuren en oudjes in rolstoeken of met een looprekje (en steevast met een keunevellen mantel) zorgden voor wat animatie, alhoewel waarschijnlijk zonder dat ze zich daar nog bewust van waren... Grote afwezige vandaag was de 'Koningin van de rommelmarkten', een dame die zeer buitensporig gekleed is, met massa's roze textiel en een grote vlingerbril. Na de beurs reed ik dus naar de Brusselse Baan of zo en toen ik bij de dame met de boeken aanbelde werd het mij al snel duidelijk dat ik weer een verloren rit had gemaakt. Wat een rommel : verouderde boeken over programmeren van computers, wat sprookjesboeken van Lekturama, woordenboeken enz. Het werd me trouwens al snel duidelijk dat een ander me al voor geweest was, de boeken lagen allemaal door elkaar in grote dozen. Toen ik de dame zei dat ik niets kon doen met deze boeken was ze lichtjes gepikeerd en toen ik zei dat ze best de kringloopwinkel opbelde om verlost te worden van deze rommel werd ik vlug uitgeleide gedaan. Met als afscheid nog een zuur lachje van mijn gastvrouw.
Het is vandaag Palmzondag. Misschien was ik beter in Brugge gebleven, zo kon ik de mooie liturgische dienst bijwonen in de kathedraal. Palmzondag en de hele Goede Week zijn trouwens de mooiste dagen van het kerkelijk jaar. Mooie zwaarbeladen diensten, het herdenken van het lijden, de dood en de Verrijzenis van Christus. Heimwee vervult nu mijn hart. Door mijn werk werk ik meestal op zondag zodat ik de kerkelijke diensten vaak aan mij voorbij moet laten gaan. Doch met mijn hart ben ik toch aanwezig in de kathedraal. De mooiste diensten vinden volgens mij plaats in de Brugse kathedraal. Hier de onverkorte liturgie ipv de - met alle respect - flauwe afgietsels die in de meeste parochies van het bisdom plaats vinden. Deze diensten duren soms uren en zijn zeer indrukwekkend. Op Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaszaterdag en Pasen zelf is het echt intens vieren, meeleven en bezinnen. Waar is de tijd dat deken Stanislas van Outryve d'Ydewalle met zijn prachtige zware weemoedige stem Christus vertolkte in het gezongen lijdensverhaal. Onvergetelijk, op Palmzondag en op Goede Vrijdag. Op Witte Donderdag de H. Chrismamis met wijding van de oliën voor ziekenzalving, vormsel en doopsel. 's Avonds evocatie van het Laatste Avondmaal met de vele lezingen uit de bijbel. Witte Donderdag is trouwens de feestdag van alle priesters. Ook al werd het mij niet gegund priester te worden toch voel ik deze dag ook aan als een feestdag voor mij. Op Goede Vrijdag dan is er de ingetogen maar toch zo mooie dienst van het lijden en sterven van Christus, om drie uur in de namiddag. Tijdens mijn seminarietijd begon de bisschop de dienst altijd met een overweging in de zin van : Luister, in de winkelstraat hiernaast is heel wat volk op stap om te gaan winkelen en zo, maar ze beseffen niet dat dit het uur is waarop Christus voo hen aan het Kruis sterft. Op Paaszaterdag is er de Paaswake. Heel mooi hoe de dienst in het donker begint, in alle stilte. Het vuur wordt ontstoken buiten de kathedraal of achteraan onderaan in de toren. Het licht wordt doorgegeven aan alle kerkgangers via kleine kaarsen. De diaken zingt tot drie maal toe en op steeds hogere toon : 'Dit is het Kruis' waarop de anderen antoordende zingen 'Waaraan de Redder van de wereld heeft gehangen'. Dan gaan de lichten aan in de donkere kathedraal, beetje bij beetje. Tijdens de dienst zegt de bisschop met trotse stem : Hoor, de klokken zijn terug en dan begint het ....... alle klokken komen in beweging en luiden al wat ze kunnen.... Het Eer aan God wordt aangeheven, feestelijker dan ooit, met daverende oorverdovende orgelklanken, wat mooi!!!!! En dan is er ook de speciale paaslitanie (de juiste benaming schiet me nu niet te binnen), door een tenor gezongen, hemels....Enig storend element is het klokengelui van de OLV-kerk. Die beginnen altijd een halfuurtje vroeger en dus ook het luiden van hun klokken begint vroeger, wat wel erge storend is voor de bezoekers in de kathedraal. Op Paaszondag is er dan een pontificale viering. Met koor en orgel. In mijne tijd zongen én het kathedraalkoor met ons de seminaristen én de Schola Gregoriana. Het kathedraalkoor werde toen geleid door de nooit volprezen monumentale ZEH Paul Hanoulle. Wie beneden zat of in het hoogkoor kon de dirigent heftig zien zwaaien boven de armen van God de Vader (groot beeld op het doksaal). Zo leek het bijna of God de Vader zelf aan het dirigeren was. De bulderende stem van de dirigent kwam soms uit boven alle andere stemmen samen, zo kon hij - denk ik toch - af en toe foutjes van het koor rechtzetten of toch tenminste een beetje verdoezelen. De Schola Gregoriana is een wereldvermaard gregoriaans koor onder leiding van de eminente Roger Deruwe, wat een prachtmens, een heel zachtmoedige en zo rijkbegaafde man. Letterlijk met heel zachte hand begeleidt hij zijn koor bij het zingen van eeuwenoude hemelse gregroiaanse gezangen. Toen ik in het seminarie zat mochten de seminaristen bij hoge uitzondering meezingen met de Schola. De Schola en wij, het merendeel van de seminaristen, waren gehuld in een witte albe. De processie bij de aanvang van de Paasviering was indrukwekkend : eerst de tientallen priesters (meestal kanunniken van de kathedraal en de professoren van het grootseminarie en de deken, gevolgd door de permanente diaken dhr Luc Neels en tenslotte de bisschop zelf), daarna de Schola en de seminaristen. Ik geloof dat er een zestig al zeventig mannen meestapten, indrukwekkend. Je zag op vele gezichten de vraag : Wie zijn dat in die witte gewaden? De priesters en de schola en wij namen plaats in de koorbanken. Voor mij was dit de mooiste paasviering ooit. Ik vind dat het feest moet zijn op de feestdagen. Alle registers openzetten, het is de Kerk op zijn best, op zijn paasbest. Ook was er dan extra belichting van het grote schilderij op het hoogaltaar : de Verrijzenis van Christus.
Wat ik hier allemaal zeg kan verwondering opwekken maar het is allemaal een zaak van geloof. Wie niet gelooft zal dit niet veel betekenen, maar voor wie wel gelooft zijn dit heel mooie intense dagen, eigenlijk de mooiste van het hele jaar. Wat ben ik blij dat ik dit allemaal mocht meemaken, ik ber er van overtuigd dat mijn vier jaren in het grootseminarie mij enorm hebben verrijkt (figuurlij welteverstaan), ik heb er dingen mogen meemaken en meevieren die ik mijn hele leven lang zal koestern en met me meedragen.
