Nooit gedacht dat ik het een hele dag lang zou uithouden in een dorpje als Oostvleteren waar andersniet veel te beleven valt.  De enigste plaatsen die mij interesseren zijn het gemeentehuis waar je genealogische opzoekingen kan doen, de kerk die na een hevige brand in de jaren '70 is heropgebouwd en die blijkbaar over een mooi klok / mooie klokken beschikt die je om het uur hoort en tenslotte de moie windmolen.  Westvleteren ken ik dan weer vooral van mijn bezoekjes aan de abdij én uiteraard het winkeltje bij de brouwerij.  Ook heb ik er familie wonen.  Voor de rest valt hier volgens mij bitter weinig te beleven.  Maar laat ik mijn afkomst niet verloochenen, het dorpje waar ik meer dan twingtig jaar woonde is nog véél kleiner en toch  heb ik er heel veel leuke herinneringen aan.  Wat een een rust hier, wat een verschil met een stad als Brugge waar ik nu al ongeveer vijftien jaar woon. 
Deze morgen arriveerde ik dus te Oostvleteren, het was kwart voor zeven.  Om zeven uur mochten de standhouders hun stand (verder) opbouwen.  De kasseien (Poperingse keikoppen?) rond de Scheure waren spiegelglad en het scheelde niet veel of ik lag bij het uitstappen bijna op mijn tien geboden.  Tientallen mensen stroomden binnen om hun waren uit te stallen.  De zaal was nogal klein maar dat geeft niet voor mij want als er te veel deelnemers zijn worden de uitgaven van de bezoekers verdeeld over meer kramen en dan zijn er altijd wel enkelen die helemaal niets verkopen. 
Ik wist echt niet wat ik van deze beurs moest verwachten.  Meestal denk ik dan : beter niet te veel verwachten, dan kom ik nooit bedrogen uit.  Gelukkig was er heel wat volk bij de opening omstreeks 9u00.  Daar ik afkomstig ben uit de streek kende ik heel veel van die bezoekers.  Ook waren er enkele van mijn klanten die speciaal voor mij vanuit St-Niklaas en Wetteren kwamen.  De hele dag door bleef er veel volk toestromen.  Er was een grote verscheidenheid in het publiek.  Sommigen zetten het bijna op een lopen wanneer ik 20 euro 'durf' vragen voor een boek over de eerste wereldoorlog.  Anderen betalen dit met plezier omdat ze weten dat dit boek zeldzaam is en meer waard dan mijn vraagprijs.  Een boekje over kruiden van 12 euro zorgde er voor dat ik een madamtje bijna werd uitgescholden voor Jood.  Daarop vroeg ik of ze nu echt dacht dat dit mijn duurste boek over kruiden was.  Haar mond viel vragend open en ik vervolgde : kijk dit kruidenboek kost 5000 eurootjes, een echt koopje!  Dit kruidenboek van Dodoens uit 1644 was gedeeltelijk ingekleurd en stukken meer waard.  Gelukkig was ze zo verontwaardigd en geschokkeerd bij het horen van deze prijs dat ze niet toehapte.   Bij het verlaten van de zaal werd mij nog een hele resem verwensingen naar het hoofd geslingerd.  Het leven dus zoals het is... 
Op het einde van de middag werd het duidelijk : de verkoop was niet zo denderend maar gelukkig was ik goed uit de kosten geraakt.  En bovendien heb ik enkele nieuwe klanten bij.  Ook heel wat oude en minder oude kennissen teruggezien.  Eentje dacht dat ik pastoor geworden was en vond het raar dat ik hier met een kraam stond.  Mijn enige commentaar was : ik wou dat je gelijk had...  Over het algemeen hoorde ik dat zowat iedereen tevreden was.  Ondanks de relatief berperkte omvang van deze beurs en van het aantal bezoekers werden toch goede zaken gedaan.  Naast de professionele standhouders waren er ook een aantal particulieren die wat oude spullen verkochten.  
Tijdens de beurs vroegen mensen uit Nieuwpoort om te komen kijken voor de aankoop hun boeken en postkaarten.  Na de beurs, rond 20u00 kwam ik dan in Nieuwpoort aan en kon er interessante zaken aankopen :  enkele mooie boeken en honderden postkaarten over de Belgische kust en het hinterland en heel wat kaarten over de eerste wereldoorlog.  Een dag is vorr mij al geslaagd als ik goed verkoop en aangename contacten maak en zeker ook als ik goeie zaken kan aankopen
Eén bezoeker (of beter twee) was/waren voor bepaalde mensen minder welkom in de zaal;  Iemand kwam me namelijk zeggen dat dit heerschap (of beter : heer met zijn schaap) vorige week in de krant stond ivm duistere zaakjes.  Het betreft een stokoude boer met zijn nieuwe bijzit.  Van beiden mocht je zeker zegen dat ze nooit zo oud zouden worden als ze er nu uitzien.  In heel de streek is hij berucht vanwege zijn allesbehalve voorbeeldige huwelijksleven.  Net als zijn grote voorbeeld en 'televisieheld' boer Wortel was zijn grootste vreugde het aftroeven van zijn vrouw en vier kinderen, voor elk een pakske slaag iedere dag was zijn motto.  Voorall de oudste werd tegelmatig afgeranseld.  Zijn kijk op de vrouw 'Een vrouwenhand en een paardentand mogen nooit stille staan' roept toch serieuze vragen op...  Meer dan twintig jaar lang tiranniseerde hij zo zijn gezin en uiteindelijk gooide hij zijn vrouw gewoon buiten.  De brave vrouw die heel haar huwelijksleven opgesloten werd op de hoeve (de hoeve was werkelik hermetisch afgesloten)  moest van het ene op het ander ogenblik de hoeve voor altijd verlaten en in de stad gaan wonen.  Een echte schande.  Ik kan mijn oren niet geloven, dat zoiets vandaag nog bestaat!  Op de koop toe beweert hij dat zijn vrouw zélf weggelopen is... geen kat die dat gelooft!
Mijnheer kneep en knijpt graag de katjes in het donker, hij kneep en knijpt ze vooral bij nacht...  De laatste jaren heeft hij een nieuw katinnetje gevonden, een tweedehands en overjaars vals en zeer gemeen uitziend exemplaar.  Eentje dat maar één doel heeft, het fortuin van boer Wortel afhandig maken.  Een aanwezige zei me dat hij boer Wortel graag de volgende raad wou geven : Boer Wortel, hoe is het mogelijk dat je hier geld buitengooit, zou je niet eerst zorgen dat je je ex-vrouw vergoedt zodat ze haar OCMW-schulden kan aflossen.  En daarna stiller tegen het lelijke katinnetje : ik hoop dat je hetzelfde mag overkomen als de arme ex van jouw boer Wortel.  Wat is toch de reden dat hij zo iemand al jij in huis haalt.   Ongelooflijk allemaal, zou dit echt allemaal kunnen in de Westhoek?

Vandaag is er eigenlijk een overaanbod aan rommel- en andere beurzen.  Het is belangrijk dat de organisatoren veel publiciteit maken en zorgen voor een heel divers aanbod zodat iedereen , zowel standhouders en bezoekers, tevreden zijn.  En het mag gezegd zijn : Eddy De Dapper uit Deinze vedient werkelijk een pluim.  Zijn beurzen vinden plaats in mooie lokaties, de zalen zijn steeds volledig volzet en er zijn altijd veel bezoekers.   En dit in een tijd dat het werkelijk moeilijk is om wat dan ook te doen slagen, her is nog steeds crisis...
.