Heel vaak kom ik niet in deze streek, en dit tochtje leverder dus tal van mooie ontdekkingen op.    Na een bezoekje aan een collega, voor de aankoop van een groot aantal boeken ivm kadaster en lokale geschiedenis, en na een bezoekje aan een zus van mijn jammergenoeg veel te vroeg overleden soldatenmakker Werner Oerlemans (+1991), maakte ik een ritje langs enkele mooie bezienswaardigheden in Herentals en Diest.    In Herentals valt niet veel te zien in het centrum, maar aan de rand is er een mooi en nogal groot begijnhof.  Net als in Brugge geplaveid met mottige slechte kasseistenen zodat het moeilijk wandelen is, gelukkig is aan de zijkant van de kasseien een strook pad dat makkelijker begaanbaar is.  Het mooiste gebouw is een heel mooie kerk, in uitstekende staat.  Op de deur stond dat op 24 april hier de laatste H. Mis werd opgedragen, ook hier is er natuurlijk een groot tekort aan priesters. Aan de zijkant van de kerk een mooi traliehekken, waarin afbeeldingen zoals zeisen verwijzen naar de dood.

Mijn bezoekje aan Diest startte in de kerk op de Markt in Diest.  Een collegiale kerk, een kerk dus waaraan een kapittel van kanunniken aan verbonden was (zoals in W-Vl. in Kortrijk, Ieper, Brugge (St-Salvator en OLV), Gistel en Harelbeke.   Het kerkgebouw oogt in heel goede staat. Binnenin écht een enorme schat aan mooie houten beelden, vele tientallen heiligenbeelden in hout (waarvan een aantal buitenbeentjes zoals de beelden van de H Martinus en H. Nicolaas).  Ook liturgische gewaden, relieken, enz. enz.   alles mooi gepresenteerd in de ruime kerk.  In bruikleen enkele mooie negentiende eeuwse glasramen met afbeelding van bisschoppen (oa H. Denijs), eigendom van Fernand Hutse nu, oorspronkelijk uit deze kerk.  Hutse zal de glasramen later laten overbrengen naar een museum dat in de Boerentoren te Antwerpen komt...

Het begijnhof van Diest is een pareltje, de kasseien echter zijn weeral een vloek.   Jaren geleden ontmoette ik hier priester Piet Peeters, hij stelde zich aan mijn voor als de 'Wulpse' (niet 'wulpse'!!!) pastoor... voordien was hij legeraalmoezenier in Koksijde en was hij pastoor in Wulpen.  Piet Peeters was een graaggezien priester en haalde graag grapjes uit.   Zo was ik ooit getuige op de bedevaart naar Baldjes Kruis in Koksijde, hoe hij de mijter van de abt van Bornem eventjes moest vastnemen, en hoe hij dan deed alsof hij de mijter op zijn eigen hoofd wou plaatsen.  Alle aanwezigen 'lagen' plat van het lachen...   het duurde enkele minuten voor de bedevaart weer ernstig verdergezet kon worden...

Tenslotte een bezoekje aan de abdij van Tongerlo.  Het was van 1992 geleden...  ik was er toen op bezinning als seminarist, we waren met drie in ons jaar... ik ontmoette er toen pater Decroos (afkomstig van Leisele) en er was ook een pater afkomstig van Veurne (pater Debruyne).   Ik had een leuk gesprek met een pater, hij vertelde mij dat pater Debruyne overleden was en dat pater Decroos momenteel een rondleiding gaf aan een paar Veurnaars.   Ze hebben een heel rijk archief maar het aantal paters is heel sterk gedaald.  In 1992 waren er vele tientallen (mss 50 of 60) paters, nu wonen er - als ik het goed begrepen heb - maar een 12-tal meer.   Op het domein is een grote winkel met tal van boeken en religieuze voorwerpen.   De vele mooie gebouwen worden onderhouden met subsidies, de kleine gemeenschap zou die centen natuurlijk niet kunnen ophoesten.    Ik besluit om de vespers bij te wonen.  In de kerk zijn een drietal jonge zusters in een opvallend donkerblauw gewaad aan het bidden.  Om 17u20 een feestelijk klokkengeluid en wat later schuifelen 8 paters binnen.  De vespers worden gezongen zonder orgel of instrument, a capella dus, de zang is niet denderend en na tien minuutjes muis ik er van onder, trop is teveel!  Het oor wil ook wat!