Vorig weekend heb ik deelgenomen aan een antiek- en brocantebeurs te Ciney, deze beurs vindt drie maal per jaar plaats, maar door de coronaepidemie zijn enkele beurzen niet kunnen doorgaan.
Donderdag stelde ik mijn stand op en keek ik al even bij de andere standhouders of er niets interessants te kopen viel. Als ik goed kan inkopen dan is mijn beurs al geslaagd... Een rappe madam was mij helaas te vlug af om mooie relieken te kopen. Heel jammer want ik kende de verkoper goed en hij wist dat ik altijd interesse heb in zo'n zaken. Te laat dus, ik werd hier niet echt vrolijk van en nam me voor om deze verkoper voortaan wat links te laten liggen, een 'dikke' klant dus die voorlopig niet meer bij hem zal aankopen.
Daarna doe ik een uitstapje naar de abdij van Chevetogne. De paters hebben er twee kerken, eentje voor de latijnse ritus (zoals wij die kennen) en eentje voor de byzantijnse ritus (kerk vol met wandschilderingen en ikonen). In de kerk met de ikonen is het nogal duister, bijna zo donker als in de h.l
, ik blijf er niet lang binnen want eigenlijk hou ik niet echt van ikonen. Buiten schrijdt een oude grijze monnik voorbij, een eerder ascetische figuur, wellicht begeeft hij zich naar de winkel waar allerlei religieuze zaken verkocht worden zoals boeken en (nep)ikoontjes. Ik vraag hem waar de andere kerk te vinden is en hij zegt dat dat ik deze vind aan de achterkant van de abdij. Het abdijcomplex is niet bijzonder groot en ook niet al te oud, en lijkt wat verwaarloosd. Het houtwerk is versleten en heeft al decennia lang geen verfbeurt meer gekregen. Geen rijke abdij dus. Aan de zijkant word ik enthousiast begroet door een grote bende meisjes die mij nieuwsgierig aanstaren van onder hun grote zware wenkbrauwen. Een twintigtal mooie koeien gapen mij aan achter de prikkeldraad. Ze kwispelen met hun staarten, niet uit contentement om mij te zien, maar om de vliegen 'af te wimpelen'. Wat verder zie ik de kerk, een lange hoge trap leidt naar de kerk die op de bovenverdieping van het complex ligt. Niet voor oude mensen of mensen met slecht knieën. Deze kerk oogt heel wat jonger dan de andere. Binnenin zie ik een mooie sobere ruimte, het is er muisstil.
Dan naar het boekendorp Redu, benieuwd of er winkels open zullen zijn. Vroeger waren er zeker tien à vijftien winkeltjes, nu nauwelijks nog een vijftal. Voor mij niet echt de moeite om er naar toe te gaan, enkel als ik toevallig eens in de buurt ben. Zoals nu dus. Na een halfuurtje rijden vlam ik het dorpje binnen, er is geen kat te zien, dat belooft... Ik bezoek er twee winkeltjes, naast elkaar gelegen, beide met een nederlandse uitbaatster. De eerste is een korte tijd geleden weduwe geworden, de andere lijkt massa's ouder geworden in vergelijking met mijn vorig bezoek een tweetal jaar geleden. De boeken zijn nogal duur geprijsd en ik krijg een leuke korting zodat er voor mij toch ook nog wat winst op zit. Daarna nog een derde winkel bezocht. Alles was potdicht en de lichten waren gedoofd, duidelijk dat ze geen bezoek verwachtten die dag... Na hard kloppen op het raam deed de uitbater open en kon ik wat rondneuzen in de boeken. De boeken staan opgesteld in een oude varkens- of koestal, in een andere ruimte daarnaast is een klein 'museumpje' met drukkersmateriaal. Ook hier krijg ik een mooie korting.
Op vrijdag is er de opening. Een paar duizend koopgrage (???) mensen drummen door de gangen in de ruime expohal. Allemaal koopjesjagers blijkbaar, ze praten veel maar kopen weinig, ik voel de bui (weeral!) hangen! De meesten wachten met kopen tot de beurs buiten ook opengaat, een paar uren later. Om 14u bestormen dezelfde koopjesjagers de standhouders die buiten hun waren aanbieden. Ik zie heel weinig verkoop, er is dus hoop dat al die mensen terug in de expohal komen om er te kopen. Helaas, voor de meeste standhouders is er weinig winst. Om 16u30 staat bij mij de teller op 50 euro. Gelukkig komt er even later een collega uit Brugge en wat later een vaste klant, ik ben net 'uit de kosten'. Op zaterdag en zondag komt er ook nog volk maar allen met een 'platte portemonnee'.
|