Terwijl ze in Aalst carnaval vieren en verkleed als Joden het zotteke uithangen wordt er in de kathedraal te Gent een nieuwe bisschop gewijd.   Lode Van Hecke is van Roeselare afkomstig en is al veertig jaar monnik in de abdij van de Trappisten te Orval.  Aangezien hij al 69 is zal hij maar 6 jaar bisschop kunnen zijn, op de leeftijd van 75 jaar dien je immers je ontslag in te dienen...

In de Vlaamse bisdommen is er duidelijk een groot probleem om een 'deftige' bisschop te vinden.  In Antwerpen kozen ze voor een Westvlaming, in Mechelen is eveneens een Westvlaming er hulpbisschop.  In West-Vlaanderen werd een bisschop uit eigen rangen vervangen door een Oostvlaming die 'de rust wilde herstellen' en hiermee een supersmoes had om geen klop uit te voeren.  Zijn opvolger is weeral een Oostvlaming en ook die werkt zich niet 'dood'...  Als ze in 'het bisdom' alle vetes hebben uitgevochten kunnen ze misschien opnieuw een bisschop vinden in eigen rangen, een leider die zijn priesters écht kent...   Misschien een monnik ook?  

Maar goed, terug naar Gent nu.   Feestelijke orgelmuziek en een groot koor brengen iedereen in de gepaste sfeer.   Een langerekte processie schrijdt de kathedraal binnen : eerst een soort ceremoniemeester met een hele hoop misdienaars.  Eentje heeft het syndroom van Down.   Dan heel wat priesters in schitterende gewaden en tenslotte een vijftiental bisschoppen en de wijdeling.   

De aartsbisschop, Jozef De Kesel, voormalig bisschop van Brugge voert vandaag het hoge woord, hij zal de wijdingsdienst wijden.   Alhoewel hij anders niet veel zegt en weinig in de media komt zal hij van geen zwijgen weten de rest van de viering.   Ook zal hij iedereen 'verrassen' met zijn zangtalent... 

Hij begroet alle aanwezigen : eerst koningin Paola onze ijskoningin, haar man durft zijn gezicht niet tonen natuurlijk... en zijzelf zit daar in een lelijk pakje oud te wezen, zonder enige emotie op haar gelaat.  Dan een minister en de burgemeester van Gent.  De collega's-bisschoppen (die van Brugge, Gent, Mechelen, Hasselt en nog anderen waaronder een zwarte bisschop, wellicht enkele Waalse bisschoppen en enkelen uit Nederland en het groothertogdom Luxemburg).  Dan de afgevaardigden van de moslims, joden en protestanten.  Welkom aan iedereen maar niet aan de vele 'gewone' priesters, diegenen die eigenlijk elke dag 'alle werk doen'.  Als niet tot iet wordt kent iet zichzelve niet.   Als ik me het goed herinner was het ook niet nodig om de 'gewone' priesters te verwelkomen bij de laatste bisschopswijding in Brugge.

De kathedraal zit afgeladen vol, ik herken enkele mensen zoals Willem Vermandere, Pieter De Crem, Herman De Croo.  Bij de priesters Manu Vanhecke, abt van Westvleteren en verder de prior van Steenbrugge.   Opvallend : bijna géén kinderen.

De Kesel zingt mee, keihard eigenlijk...   Het is mooi meegenomen als je als priester goed kan zingen maar het is heel storend om als het koor aan het zingen is, je daar bovenuit wil komen.   Zelf heb ik jaren in een koor gezongen en de dirigent zei herhaaldelijk dat je er altijd voor moet zorgen dat je ook de anderen nog hoort zingen.  Je moet je stem dus niet willen verheffen boven die van de andere zangers.  En dit gekweel wordt pas héél genant als je de maat niet kan houden of - erger nog - vals begint te zingen...   De Kesel was elke keer iets te laat en herhaaldelijk 'sloeg zijn stem over'...  Storend dus.  Zo zingen ook de k-wesel-s.

De litanie van de heiligen is altijd een hoogtepunt.  De wijdeling ligt plat ter aarde en dan worden alle heiligen aangeroepen.  Eerst alle mogelijken engelen, dan de anderen : de patroonheiligen van de kathedraal, de eigen patroonheilige (de Heilige Lodewijk), Moeder Theresa, broeder Isidoor, pater Damiaan, enz.  De namen worden voorgezongen door een solist en het volk antwoordt met 'Bid voor ons' of dergelijke.  

Hij krijgt een mooi evangelieboek, een mijter, een bisschopsring en een staf.

De vredesgroet : de aartsbisschop rept zich naar de koningin.  De wijdeling naar zijn medebroeders uit Orval en de andere 'gewone' mensen. Ook een gehandicapte in een wagentje.  Ondertussen hoor je dat hij wat grappige opmerkingen maakt, hij draagt immers een micro bij zich.   Of hij ook Paola groette hebben ze niet getoond.  

Op het einde van de viering begeeft hij zich van het altaar naar het volk, onder luid en aanhoudend applaus.  Al zegenend gaat hij eerst naar zijn medebroeders en dan via de middenbeuk naar achteren, dan de rechterzijkant tot weer helemaal vooraan, dan verdwijnt hij in de kooromgang waar hij zich rept naar het hoogkoor waar hij iedereen begroet en dan verlaat hij het hoogkoor om de linkerzijkant te betreden, hij wil iedereen zien en zegenen.  Als hij terug bij het altaar komt hoor je hem aan de aartsbisschop vragen wat hij nu moet doen...  grappig.  Het antwoord : nu je dankwoordje.   Hij bedankt de koningin en doet de groetjes aan het héle (!) koningshuis, dus ook aan Albert en àl zijn kinderen...    Dank ook aan de paus, zijn broeders-monikken van Orval, àlle priesters (eindelijk!), zijn familie en alle anderen.  Hij zegt ook nog het volgende (wellicht in verband met wie niet op de viering aanwezig kan zijn?) : 'Wie de Kerk als moeder heeft is nergens vreemdeling!'  Om eens goed bij na te denken wat hij hiermee allemaal kan bedoelen!  

Feestelijk gaat weer het orgel spelen en geeft het koor een schitterend optreden.   De nieuwe bisschop en heel zijn gevolg verlaten het podium rond het altaar en begeven zich in processie naar buiten.  Paola glipt net voor de processie weg naar achteren.  Iedereen kijkt verrast.  Doel was blijkbaar om even later een babbeltje te kunnen slaan met de nieuwe bisschop.

Het moge de nieuwe bisschop goed gaan!