Intussen was het weer een hele tijd geleden dat ik het stedelijk kerkhof bezocht.  Vroeger zocht ik er de begraafplaatsen op van alle naamgenoten, oa van een kindje dat overleed nadat ze bij haar vader (Adolf Moenaert, hoofdpolitiecommissaris van Brugge, wonende in Moerstraat) een brandje had veroorzaakt...  

Er zijn heel wat mooie grafmonumenten te bewonderen, oa dat van Guido Gezelle en enkele kunstenaars.  Ik wilde ook het graf bezoeken van Karel die vele jaren lang met zijn vrouw een bloeiende bloemenzaak runde, in het galerijtje waar ik mijn winkel heb.  Ook dat van de schoonzus van een andere collega-winkelier.   En vooral de laatste rustplaats van heel wat nonnetjes die ik heb gekend.  Nonnetjes van het klooster van de Jozefienen en van de Zusters van de Godelieveabdij.

Veel graven liggen er verkommerd bij.  Misschien kan de stad Brugge werklozen inzetten om het blazoen wat op te poetsen.  Op sommige graven ligt een dikke groene laag mos, veel opschriften zijn onleesbaar geworden, jammer...  Een zestal mannen, wellicht van de beschutte werkplaats, ruimden bladeren en takjes op, een gigantisch werk.

Wat me nogal opvalt is dat er heel weinig grafkapellen zijn, raar voor zo'n grote stad met vele rijke inwoners.  Misschien zijn er heel wat verdwenen in de loop der jaren, bijvoorbeeld door bouwvalligheid.  De kapellen die ik zag waren in slechte staat.  In eentje steekt een mooi glas-in-lood raampje, met afbeelding van een kleurrijke zandloper (familie Provoost).  

Achteraan is er nog plaats voor honderden graven, maar die voorraad zal vlug op zijn.   Een oplossing kan zijn om de vele honderden 'gewone' grafmonumentjes op te ruimen en natuurlijk door mooie grafmonumenten te hergebruiken.   Bij 'hergebruik' mag je op het monument een plaat monteren met de namen van de 'nieuwe bewoners'.  Op die manier worden die monumenten mooi onderhouden.

Nog achteraan zijn er honderden rechtstaande zerkjes voor de oudstrijders, heel grauw allemaal en zonder enige beplanting.  Ietsje mooier zijn de kerkhoven voor de gesneuvelden, maar ook hier kan er beter wat meer groen komen.  

De grote bakstenen kapel, met de allures van een kleine kerk, is de laatste rustplaats van priesters (kanunniken) en ook een aantal bisschoppen lagen hier begraven.  De bisschoppen werden een twintigtal jaar herbegraven in de kathedraal te Brugge toen men daar de crypte voor de bisschoppen terugvond.  Dit ging gepaard met een grootse plechtigheid.  Ik stond tijdens die plechtigheid vlak bij het nogal kleine luik die de crypte afsloot (linksachter in de rondgang rond het altaar) en zag hoe de kisten zowat verticaal onder de vloer verdwenen.  Zo liggen alle bisschoppen uit de 19e en 20e eeuw nu knusjes samen...

Midden in de hoofdgang staat een kalvariekruis met een enorm grote bronzen Christus aan het Kruis.  Spectaculair en aandoenlijk.  Links ervan het praalgraf van Guido Gezelle.  En daarachter, gemonteerd op de kerkhofmuur, vier oude grafplaten die in minder goeie staat verkeren, misschien worden deze beter overgebracht naar een beschutte plaats zodat ze niet verder ... aftakelen.

Opvallend zijn de tientallen grafconcessies van de Brugse kloosters : ik zie oa deze van de Jozefienen, Zusters van de Godelieveabdij, Capucijnen, Karmelieten, Zusters van het Prinsenhof, Arme Klaren, Zusters van de Potterie.  Vele honderden zusters liggen hier begraven.  Soms staan de familienamen vermeld, soms enkel de kloosternaam, soms de leeftijden ook.

Het is echt koud en ik besluit terug te keren naar de levenden.