Vandaag was een dagje niksen dacht ik.   Maar ja, wat is 'niksen' he.  Een dag helemaal mijn eigen zin doen???   Tja, bij mij zijn àlle dagen zo!  

Dus gezellig vele tientallen naamgenootjes invoeren en publiceren op internet, hopelijk tot grote vreugde van wie een 'Moenaert' in zijn stamboom heeft.   Dan mijn mailbox wat opkuisen en honderden berichtjes verwijderd.  Onvoorstelbaar hoe ik dagelijks bestookt word met de meest onnozele berichtjes.  Zo krijg ik soms aanbiedingen van dames en heren om voor mij te komen werken...  Precies of ik hier zelf de boel niet kan beredderen...  Zoveel volk komt er écht niet in de winkel, zeker niet nu er een heuse stoorzender ronddwaalt in onze contreien!   Als een échte gendarm bepaalt hij wie wel of niet ongestoord de galerij in komt...  

Dan een heel speciaal mailtje gekregen van een van de vier zussen van een oud-medesoldaat.   De jongen verongelukte op 1 november 1991, net twee maanden na ons afzwaaien.  Een autoongeluk met tragische gevolgen.  Ik zat toen in het seminarie hier te Brugge en mocht niet naar de begrafenis, stel je voor!!!   Wat een onmenselijke houding van iemand die zich priester heet...   Ik til tot op vandaag heel zwaar aan die weigering!   Ik was dus de enige van ons peleton van weleer die afwezig was.  Ze zullen gedacht hebben : 'En dat leert dan voor priester!'   Maar neen, het was een geval van overmacht of moet ik zeggen on-macht?  Maar goed, ik ben enkele weken later met mijn oude R4 naar het huis van de ouders gereden met een lading strips, tja ik moest toch iets meenemen he.  Het verdriet in het gezin was groot, vijf kleine zussen en broer bleven achter in het grote gezin...   Later bezocht ik trouw elk jaar het graf van die soldatenmaat, ook al was het een héél eindje rijden.  Vandaag hoorde ik dat het graf na 20 jaar verwijderd werd, jammer. 

In de namiddag een enorm gezaag, even meende ik dat een collega in mijn winkelgalerij, onder mijn appartement, in slaap gevallen was want er liep werkelijk geen kat op straat.  Of was er een nieuwe nachtmerrie geboren?   Een winkelier hier beneden die een of andere nieuwe machine aan het installeren was?   Daagde iemand ons uit?  Wilde iemand de gemoederen hier (nog méér) verhitten?  Maar al gauw ontdekte ik waar dat kabaal vandaan kwam...   Midden op de Burg (plein voor het stadhuis dus) waren twee oranje mannen van 't stad bezig de enorme kerstboom een kopje kleiner te maken.

Gedaan dus met de leute 's nachts onder de kerstboom.  Tientallen keren zag ik (en hoorde ik vooral) dat er veel plezier gemaakt werd onder de kerstboom en ja, zo hoort het ook he!   Vaak zag ik de kerstboom vrolijk bewegen : van links naar rechts en van rechts naar links...   dit doordat er jong volk in de boom klauterde en de veerkracht van de dennenboom wilde beproeven.  Aanvankelijk schreef ik dat shaken van die boom toe aan een plaatselijk rukwindje of zo...  Grappig ook dat het shaken telkens stopte als een patrouillewagen van de politie het plein opreed...  Eens de combi weg van het plein, was het telkens weer dolle pret. 

Hoe ze die enorme boom uit haar lijden hielpen?  Met een kraan hielden ze de top stevig vast en een oranje mannetje zaagde de stam door op een meter hoogte.  Met een klein zaagmachine.  Dan een duwtje met de kraan en de boom stortte krakend neer.  Heel wat toeschouwers die druk selfies maakten, soms om gevaar om onder de boom terecht te komen.  Eens de boom geveld was verliep het opruimen heel vlug : alle takken werden losgezaagd, de zware stronk in stukken gezaagd en de rest van de stronk uit de kasseigrond getrokken.  Alles mooi opgeladen en wegwezen.  Ik zal de boom missen!  En heel wat jongegasten ook vermoed ik, maar die vinden wel een nieuwe stek, in de parken staat het vol bomen of niet soms?