Vandaag hoorde ik van iemand die regelmatig meewerkt aan een boekenveiling dat ze weer een en ander meemaakte heel kortelings (héél onlangs dus...).  Voor elke veiling is er altijd een tentoonstelling van de te veilen stukken.  Soms bestaan de loten uit één enkel boek, meestal duurdere en belangrijke werken.  Soms ook gaat het om loten met verschillende boeken.  Dan is het opletten geblazen.  De catalogus vermeldt meestal alle boeken apart, en dan is er weinig kans tot problemen.  Maar als er geen beschrijving is met elke boektitel dient er opgelet te worden.  Soms worden er hele dozen ineens geveild, die dozen staan jammer genoeg tegen elkaar en je moet niet veel verbeelding hebben wat er dan kan gebeuren als er snoodaards over de vloer komen...

In dit geval betrof het een twintigtal loten met een heel variabele inhoud : zowel oude etsen, archiefstukken, foto's, litho's e.a. zaken.  Sommige bezoekers doen de moeite om elk lot aandachtig te bestuderen... maar dat doe je best op het einde van de tentoonstelling!  Dan kan er niet meer geprutst worden met de inhoud van de afzonderlijke loten.  En daarom dient er ook constant toezicht gehouden te worden om snoodaards elke zin tot fraude te ontnemen!   Maar (héél) onlangs wist een snoodaard dus toch zaken uit de ene map in de andere te stoppen.  Alles wat interessant bleek voor hem haalde hij uit verscheidene mappen en verstopte die in één andere map, om dan tijdens de veiling enkel op dàt lot te bieden en al de mooiste zaken mee te pikken (...).

Gelukkig was de man/vrouw van dienst op de hoogte van de capriolen van die snoodaard, immers een paar jaar geleden had die al een boek gepikt in de veilingzaal.  Een boek dat niet verkocht was en dus terug zou gaan naar de rechtmatige eigenaar.  Maar de snoodaard kon zijn poten dus niet thuishouden en pikte het kleinood mee.  En - het lef!!!! - een weekje later presenteerde hij het op de rommelmarkt te Brugge, waar de diefstal dan ontdekt werd.  Gelukkig voor hem toonde de veilinghouder zich uiterst mild en kwam de dief er van af met de schattingsprijs uit de catalogus te betalen.  

Moest ik veilinghouder zijn dan kreeg hij van mij verbod om nog één poot binnen te zetten in mijn veilingzaal...  hijzelf en zijn personeel zouden er mee gebaat zijn denk ik.   De snoodaard weet alvast dat hij bij mij geen zulke fratsen moet uithalen, in mijn winkel is hij persona non grata ...  en dat weet hij héél goed!