Enkele dagen geleden was er weer antiekbeurs in Doornik, vroeger gekend als een heel interessante beurs met veel mooie en waardevolle antiek. Vandaag echter, sinds enkele jaren al, is deze beurs verworden tot een mooie brocantemarkt.  Ik nam vroeger al meedere malen deel aan deze beurs, maar meestal zonder al te veel succes... en telkens was ik bovendien een héél weekend kwijt, een heel weekend dat ik niet in de winkel kon zijn.  Dus negatief in dubbele zin : tijd verspillen op een eerder waardeloze beurs én klanten verliezen door mijn winkel niet te openen.

Na enkele beurzen overgeslagen te hebben besloot ik toch weer deel te nemen daar ik een tachtigtal oude kadasterkaarten van de streek van Doornik terugvond, dus ideaal om op deze beurs te verkopen!  De stand opstellen kon reeds op donderdag maar ik vond het al welletjes om drie dagen op te offeren en arriveerde dus pas vrijdagmorgen, drievierden van de standen was al opgebouwd, op het eerste gezicht de 'vaste collectie', dus dezelfde standhouders als altijd met dezelfde brocante als altijd.   Eigenlijk verdween mijn hoop op een succesvolle beurs al voor ik ook maar één iets had uitgepakt maar ja, ik had nu betaald en ik zou er maar het beste van proberen te maken.

Eerst de Poppkaarten, de kadasterkaarten dus, uitpakken : de kaarten van Doornik, Ath, Lessen en die van vele kleine dorpjes waaronder een aantal gelegen aan de Schelde.  Een indrukwekkende collectie eigenlijk, waarvoor ik veel plaats nodig zou hebben om alles ordentelijk uit te stallen voor het publiek dat binnen enkele uren zou arriveren.  Gelukkig (!) was een standhoudster die vlak naast mij zou staan ziek geworden...  en kon ik haar plaats gratis er bij nemen, zonder bijkomende kosten.  In de zaal is het ijskoud, de verwarming aanzetten terwijl de grote poorten geopend zijn om de standhouders binnen te laten zou trouwens zinloos zijn.  Tijdens de opstelling van de standen mogen enkel de exposanten zélf binnen wat eigenlijk normaal is.  Zo kan je als standhouder voor de opening al eens rondsnuffelen en eventueel interessante zaken vinden.  Eens iedereen binnen mag moet je immers aan je eigen stand blijven.  Maar er zijn natuurlijk altijd van die slimmeriken die al binnenglippen voor de opening, oa een soort antiquair die vroeger een zaak in Brugge had, maar de pacht niet meer kon betalen en uiteindelijk verhuisde naar een dorp waar er veel meer varkens wonen dan mensen (en voor alle duidelijkheid : ik heb het hier dus niet over Diksmuide he!).  In zijn nieuwe winkel hoopt hij minder centen uit te geven voor zijn huur, maar of hij méér volk zal zien in die varkensgemeente is nog de vraag!!!   Met zijn veel oudere vrouw was hij er dus weer in geslaagd om vooraf al een kijkje te komen nemen...  Deze vrouw bezorgde hem vroeger chronische koppijn door haar gezeur maar nu zegt ze geen gebenedijd woord meer.  Beeld zonder klankt dus, tja, wat was nu het beste he?  Klappen of zwijgen?  Ik vermoed dat zwijgen draagbaarder is dan dat 'klappen' van haar...   Op verschillende standen werd hij weggejaagd omdat hij de kwalijke gewoonte heeft mensen af te blaffen en te 'affronteren' alsof enkel hijzelf iets af kent van zilver.  Ook wordt hij graag aangesproken met 'meneer'!!!   Misschien moet ik eens nagaan hoe ik dat heerschap kan buiten de zaal houden tot aan het ogenblik dat de beurs opengaat voor iedereen.  Iets dat ik zeker wil regelen te meer hi me enkele maanden een gemene loer draaide... 

Een andere 'indringer' stuurde ditmaal zijn kat, hij is afkomstig van de Westhoek, glipt binnen via het 'restaurant' en kan zo gewoonlijk een paar uurtjes voor de opening al een rondje doen.  Maar nu was hij in geen velden te bekennen, blijkbaar hebben de organisatoren dat ontdekt en hem zijn lesje gespeld. 

De standhouders zijn dus telkens weer dezelfden.  Nieuwe standhouders komen er nauwelijks bij en de echte antiquairs sturen hun kat, misschien moet ik hier ook wel wegblijven, maar ja, een mens moet iets doen om zijn kost te verdienen he...   (wordt vervolgd)