Echt massatoerisme dus, vooral veel engelsen.  Een volk waaraan ik eerder een hekel heb, zeker als ze mij komen ambeteren in mijn winkel.  Want ik weet vooraf reeds dat ze niets komen kopen.  Ze komen enkel alles bepotelen en vragen stellen over van alles en nog wat.  Je voelt ze denken van 'Zouden we hier koopjes kunnen doen, kent hij er wel iets van?'   En dan polsen ze voorzichtig naar de ouderdom en het soort materiaal en ook soms naar de prijs.  En dan...  is hun nieuwsgierigheid voorbij.  Stiekem hopen ze natuurlijk 'een slag te kunnen slaan' zodat ze dan op televisie kunnen showen met een speciale ontdekking...  

Als ik dus engelstaligen in de winkel heb - en dat heb ik jammer genoeg veel te veel!!! - dan informeer ik altijd langs de neus weg van waar ze afkomstig zijn.  Zijn het dus weeral engelsen dan weet ik meteen genoeg, zijn het Amerikanen dan liggen de kaarten anders.  Die hebben altijd zin om speciale zaken te kopen.  Ze kijken met oprechte bewondering in de zaak rond, ze vragen de prijs en als ze de prijs acceptabel vinden dan kopen ze, en zo is het leuk zaken doen.  Wel spijtig dat er niet veel Amerikanen over de vloer komen, van collega's hoor ik dat er vroeger veel vaker Amerikanen in Brugge waren.  

Deze namiddag kreeg ik bezoek van 6 (zes!) betweterigen engelse dames, waarschijnlijk onderwijzeressen, want ze gaven de indruk échte antiekexperts te zijn.  Ook met veel kennis van boeken.  Zo pakten ze zomaar een boekdeel van een Sanderusatlas beet en begonnen luidop Vlaamse woorden te brabbelen, wat natuurlijk veel hilariteit bij de andere kletsmajoors veroorzaakte.  Ik was net met iemand anders aan het praten want anders had ik het zeker niet zo ver laten komen om een boek van duizenden euro wat te gaan laten doorbladeren...   Toen ik het euvel in de mot kreeg nam ik mijn boek vriendelijk uit haar pollen en vroeg haar om ze geïnteresseerd was in aankoop en wat zei dat mens toen?  'Just looking!'  Ik was dan ook blij wanneer het sluitingstijd was...