|
Ik passeer de huisjes van plezier. Tot mijn verwondering ziet het achter de vitrines weer zwart van het volk... De zwarte dames hebben de draad weer opgenomen, ze zijn duidelijk weer prominent aanwezig... Om te weer aan het werk te gaan... alhoewel... het feit dat ik ze zie zitten of rondlummelen in hun acquarium wijst er natuurlijk wel op dat ze niet aan het werk zijn he, anders waren de gordijntjes dicht en de barkrukken leeg... maar het is natuurlijk nog lang dag. Het bijzonderste is dat de wil er is en da's toch al veel he.
Vandaag tijd voor een museumbezoek, in de Rue du Fer, pal in het centrum. Een groot herenhuis met binnenpleintje. Aan het onthaal drie personeelsleden. Eerst bezoek ik een ongelooflijk mooie collectie religieuze voorwerpen. Veel uit de veertiende eeuw : prachtige reliekhouders, edelsmeedkunst met email, enz. Afkomstig van een klooster die eeuwen lang zorgde voor de goede bewaring van al deze kunstschatten. Ook privepersonen schonken zaken of gaven stukken in bruikleen. Ook komen bepaalde kunstvoorwerpen uit naburige kerkjes, hier komen die unieke stukken uiteraard beter tot hun recht en worden ze bovendien ook veiliger bewaard.
Op de bovenverdieping tientallen mooie houten heiligenbeelden, van romaans tot 18e eeuw. Pronkstukken zijn een groot retabel met honderden figuren, een mooie St-Nicolaas en H. Barbara. Plots zie ik een lege sokkel, in het midden een gaatje en wat houtsplinters... Verdorie hier is een dief gepasseerd!!! En meteen bedenk ik dat men mij aan de balie net vroeg vanwaar ik ben en welk beroep ik heb... dus : superverdacht misschien!!! Ik kijk rond en zie een koppel eveneens bezoekers. Ik maak hen er op attent en samen wenken we een dame, een personeelslid. Deze laatste lijkt in paniek te zijn en snelt naar beneden... Wij blijven als versteend staan tussen al die houten beelden... Even later komt de dame al blazend en puffend terug de trap op en stelt ons gerust : het beeldje van de H. Druon is weg voor restauratie. Waarop ik haar zeg dat ze dan beter gewoon een bordje op de lege sokkel plaatst met tekst en uitleg... Nu kunnen we met een gerust geweten ons bezoek verder zetten. Verder nog een mooie verzameling oude sleutels.
Dan terug naar beneden waar ik enkele heel mooie schilderijen bewonder : eentje stelt de wonderbare broodvermenigvuldiging voor.
Je auto parkeren in het centrum van Namen is geen pretje. Gelukkig kan ik mijn wagen kwijt in een priveparking van een bank waarbij ik klant ben. Het parkeren is enkel toegestaan voor de duur van het bezoek aan de bank maar daar lap ik feestelijk mijn laars aan...
Daarna wat gaan eten en naar de antiekbeurs. Vandaag is het mijn feestdag, St-Livinus. De man die men het zwijgen wou opleggen door met een tang zijn tong uit te rukken. Allemaal vergeefse moeite echter want de heilige man bleef 'klappen'!!! Dus mijn moeder heeft mij echt een passende naam gegeven 42 jaartjes terug : ook ik ben niet te stoppen als ik eenmaal op dreef ben!
|
