|
Intussen zijn we aan de voor-opening gekomen. Duizenden invitaties werden verstuurd, misschien wel tienduizenden... in elk geval is er een massa volk! Vandaag minder chique kostuums dan gisteren maar je ziet wel duidelijk dat het mensen van goeden huize zijn, mensen die echt geïnteresseerd zijn. Ook enkele freaks natuurlijk en opvallend geklede figuren oa 'de nagel van mijn doodskist', een Gentenaar die me op alle mogelijke markten komt belagen met oneerbare voorstellen, oneerbaar in die zin dat hij mijn vraagprijs negeert en daar maar een vijfde of zo wil betalen. Specialist ook in het achterhalen van mijn aankoopadressen... Hij wil eigenlijk niet echt kopen bij mij maar gewoon uitvissen waar ik de mosterd haal... Ik wens hem alvast veel geduld toe... Wie ik dit maal niet zie zijn de kabouterfamilie, drie kleine mensjes met wit haar en waarvan eentje met lange witte baard. Geniepig sluipend, alles bepotelend, ... Gelukkig maar! Ook een andere raren type met gemene tronie, lelijk vuil petje en grote rugzak is dit maal niet van de partij. Mijn geluk kan dus niet op!
Iemand komt kijken voor relieken en vroeg massa's uitleg. Hij zegt me dat hij geen verzamelaar is maar wel een heel gelovige man is en graag wat relieken zou kopen. Een zeer aangename gast die me massa's vragen stelt. Hij zegt me dat ik een goede verkoper ben, zo goed dat ik volgens hem makkelijk frigo's kan verkopen aan de Eskimo's. Ik vertel hem dat ik dat ook doe en dat ik hen ook nog zonnepanelen verkoop voor de stroomvoorziening van die frigo's.
Veel bezoekers hebben fototoestellen mee of maken filmpjes met hun gsm. Ogenschijnlijk met als doel om de foto's thuis te tonen aan anderen met de bedoeling om later terug te keren om een aankoop te doen. Maar als ik voortdurend foto's zie nemen van mijn oude kaarten uit 1797 met daarop de Maas en de vele belangrijke steden aan haar oevers, wordt het mij toch even te veel... Ik vraag hen uitleg en dan zeggen ze steevast dat ze dichtbij de Maas wonen en 'gewoon een fotootje' willen maken en dus geen interesse hebben tot aankoop. Waarop ik hen zeg dat ik de bedoeling heb om die dingen te verkopen. Ondertussen krijg ik enkele heel interessante telefoontjes. Mensen die me allerlei spullen willen verkopen waaronder een 'heel mooie Larousse encyclopedie'... ik zeg hen dat ze die boel naar de papiercontainer mogen brengen of dat in de kachel moeten steken als ze er nog iets willen aan hebben. Meestal begrijpen ze niet dat boeken die zoveel geld hebben gekost nu niets meer waard zijn.
Ik denk dat er zeker 10 000 man gepasseerd zijn. Heel mooi maar het nadeel dan is natuurlijk dat je moeilijk met iedereen een praatje kan maken, dat je eigenlijk te weinig tijd hebt om rustig met je bezoekers te praten. Ook vandaag enkele mooie zaken verkocht, aan Bruggelingen nota bene, grote kunstliefhebbers.
|
