Intussen is het woensdagavond geworden.  Hier en daar worden nog stukken binnengebracht en wordt er nog wat getimmerd, gezaagd (in de beide betekenissen he) en geboord om de standen af te werken.  Een mooi wit tapijt wordt uitgerold in de wandelgangen.  Alles is klaar nu.

Donderdag om 17u00 is er de voor-voor-opening, dit werd ook vorig jaar al georganiseerd.  Dit omdat men meent dat er beter geïnvesteerd kan worden in het extra verwennen van de bezoekers dan nog langer een lijvige en vooral catalogus te produceren.  Die catalogus was een kanjer van zo'n halve kilogram en voor vele bezoekers een blok aan het been want ze moesten dat overal meesleuren de hele avond.  Dus werd deze vervangen door een klein gidsje met alle info over alle deelnemers en een uitgebreide 'walking dinner' voor speciale genodigden.  Zo ook dit jaar dus.  De bezoekers zijn veelal uitgedost in kostuum maar voor mij hoeft dat niet natuurlijk, zelf ben ik meer op mijn gemak in gewone outfit.  Maar ja, al die bankdirecteurs van Fortis zijn dat gewoon he.  Tientallen opdieners komen met allerlei hapjes en drankjes.  Een aantal genodigden stuurden hun kat, dus volgend jaar krijgen ze geen kaart meer van mij...  De bezoekers kijken intussen naar het vele tentoongestelde moois, hier en daar zie ik mensen met pakjes rondlopen, de verkoop is dus begonnen.  Ook ik verkoop een klein stuk aan een dame, even later blijkt dit een echte prinses te zijn, en veel prinsessen telt ons land uiteraard niet...  Dat belooft dus...

Veel bezoekers komen met de trein en moeten dan ook tegen 21u00 met spijt terug naar huis vertrekken.  Eentje komt klagen dat hij nog honger heeft...  waarschijnlijk heeft hij van de hele dag niet gegeten en wil hij hier zijn buikje rond komen eten...   Tot 23u00 worden de gasten verwend met tientallen verschillende soorten hapjes, soepjes en andere lekkernijen, dit alles 'overgoten' met drank naar believen.  Er wordt steeds luider gepraat en méér gelachen...  zelf drink ik niet tijdens het 'werk' behalve dan één glas champagne en wat fruitsapjes.  

Dan naar het hotel.  Onderweg zie ik plots een groot oranje bord met grote zwarte letters, daarop staat dat het Waalse Gewest hier investeert in de veiligheid van het wegverkeer.  Bon!  Maar een paar honderd meter verder moet ik op de remmen gaan staan want het verkeer vertraagt plotseling.  Wat verder zie ik hoe dat komt : rode en blauwe lampen.  Huisjes van plezier dus.  De wegstroken versmallen zelfs en het is net file rijden, zelfs op dit toch al late uur.  De chauffeurs vergapen zich aan de vele rondborstige bronstige dames achter de vitrines.  De enen zitten schaars gekleed op hoge barkrukken, anderen in zetels.  Ze zijn heel vriendelijk : ze zwaaien of maken niet mis te verstane gebaren naar de passanten...  Zeker de helkft van de dames is zwartgetint.  Zelf heb ik geen problemen met deze huisjes van plezier maar ik heb wel bedenkingen bij de ligging...  levensgevaarlijk...  De dubbele moraal dus van de overheid : enerzijds veiliger verkeer aankondigen en daarnaast ook poen scheppen en  verkeersstremmende activiteien toelaten...