Zondag is er weer de jaarlijkse boekenmarkt in Passendale.  Jarenlang was ik er te gast met massa's boeken over WO I en ivm dorpsgeschiedenis.  Altijd heb ik er heel goed verkocht.  De uiterst sympathieke organisator, Luc Delancker, zorgde immers steevast voor een ruime stand zodat ik met al dat moois kon uitpakken.

Plots kwam er daar echter een agressief mannetje te voorschijn.  Hij 'attakeerde' elke standhouder om de koopjes op te eisen.  Daarbij kleurde zijn gezicht zo rood als een overrijpe tomaat, zeker wanneer hij merkte dat ook anderen een graantje konden meepikken.  Ik was bijna gegeneerd om iets te kopen omdat ik niet echt zat te springen om dat ongelukkige gezicht van hem te moeten bekijken...  Hoe jaloers kan een mens zijn? 

Omdat ik dat zielig typetje kotsbeu ben stuur ik mijn kat naar Passendale.  Tot ongenoegen van heel wat klanten en kennissen.  Echter tot grote vreugde en jolijt wellicht van die leukerd daar.  Nu kan hij lekker andere standhouders ambeteren.  Ik ken alvast twee mensen die stand zullen houden, ondanks de misprijzende opmerkingen van die joligaard.  Ze zijn bereid om dat hoopje triestigaard te trotseren.  Eigenlijk moet je 'van een aap gegeten te hebben' om daar nog te staan.  Ik wens ze alvast veel geluk.