Montpellier.  Van een stadsbezoek kwam niet veel in huis.  Er was ongelooflijk veel verkeer en nergens ook maar één plaatsje om te parkeren, alle ondergrondse parkings waren eivol, dus...  heb ik maar wat rondjes gereden...  Wat mooie kerken gezien van de buitenkant, mooie gebouwen, een soort Arc de Triomphe, een reusachtig groot modern kantoorgebouw of zo, veel mooie beplantingen, enz.  Na een uurtje was ik het hartgrondig beu. 

Dan het hotel opgezocht : moeilijk vindbaar.  Net als het 'Parc des expositons' van Montpellier.  Telkens zocht ik de vooravond van de beurs de juiste ligging op om de dag zelf niet te veel te moeten zoeken.  Daar de GPS niet steeds te vertrouwen was door de vele veranderingen in het straatbeeld gedurende de laatste tijd (nieuw rondpunten, nieuwe kruispunten, nieuwe straten, ...) wilde ik zekerheid.  Montpellier ligt dicht aan de zee.  Er zijn heel grote waterpartijen, omgord door nauwe of minder nauwe landstroken.  Eens je de verkeerde kant op aan het rijden bent kan je makkelijk tien of twintig km terug moeten rijden...  Enfin na lang zoeken heb ik het toch gevonden.  Een straatnaam zag ik niet dus schreef ik de naam van een naburige straat op om morgen niet te verdwalen. 

Ook in Montpelliers een grote 'bende' handelaars van de partij.  Hier geen drummen om binnen te geraken, ik arriveerde immers om vijf over acht.  Gisteren was de toegang gratis, hier moest tien euro betaald worden.    De meeste standen stonden binnen in een tiental grote zalen, veel handel herkende ik van de beurs in Béziers.  Sommigen hadden 'nieuw' materiaal bij, anderen gewoon wat minder want een deel was - gelukkig maar - de eerste dag toch verkocht geraakt.  Ook veel 'nieuwe' (meestal oude!!!) gezichten. 

Ook hier constateerde ik dat vooral grote decoratieve zaken een nieuwe eigenaar vonden.  En dat net als in Béziers de prijzen heel hoog waren.  Wel is het zo dat je op het einde van elke beurs toch een flink stuk kon 'afpingelen'.  De verkopers beseffen dan namelijk dat het 'nu of nooit' is, dat ze enkel door de prijs te verlagen nog wat kunnen verkopen.  Voor de koper is het natuurlijk een risico, dat lange wachten...  Ze kunnen enkel maar hopen dat de dingen die ze echt willen kopen geen andere afnemer vinden.  Soms is het wachten de moeite waarde, zo ervaarde ik zelf.

Rond twaalf uur, 's middags dus zie je de meeste mensen vertrekken, het is dan heel rustig geworden, het wordt ook steeds maar warmer en de handelaars die geen schaduwplaatsje vinden zie serieus af.  Zelf kan ik niet tegen die grote hitte en het is dan ook het ogenblik om de site te verlaten en vlug in mijn wagen te stappen en de airco haar werk laten doen.