(Ter info : deze bijdrage wordt later nog aangevuld : bezoekjes op de heenweg - foto's - enz.)
Omdat vele collega's me al jaren aanraden om eens naar de befaamde deballages van 'het Zuiden' te gaan ben ik vorige week afgereisd naar Zuid-Frankrijk. Drie grote verkoopdagen van antiek stonden op het programma : enkel door en enkel voor handelaars. Telkens vele honderden verkopers die met al hun materiaal op de proppen komen : in opliggers, kleinere vrachtwagens en bestelwagens.
Zelf was ik vooral benieuwd wat er te vinden was op vlak van boeken en allerlei zaken in papier + religieuze zaken : heiligen beelden dus. Het resultaat was echt niet om over naar huis te schrijven of om een blog mee te vullen... Qua boeken lag er bijna niets, of ze waren in een heel slechte staat van bewaring. Veel standen die gravures meehadden, maar de kwaliteit en vooral de staat lieten veel te wensen over. Misschien weten ze niet dat vochtigheid en straf zonlicht vijanden zijn van papier, dat alle papier kapotgaat aan die zaken... Er waren ook heel veel postkaarten, en hiervoor waren veel liefhebbers. Het was moeilijk om inzage te krijgen want overal stonden groepjes verzamelaars te wachten... Bijna alle beelden in hout waren lelijk of nep, onverkoopbaar dus. Ongelooflijk dat 'handelaars' met zo'n materiaal durven naar buiten komen.
Verder waren er veel meubelen te koop, grote tafels, monumentale stukken decoratieve zaken, stenen beelden, ijzerwerk, enz. Eerder voor wie een groot landhuis heeft of een grote tuin.
De verkoop? Was heel matig, ik zag weinig tevreden handelaars. Ik hoorde dat er enkele opkopers waren die alle min of meer specaculaire zaken, in de betekenis van monumentale/grote decoratiestukken van de markt haalden. Tientallen mannen waren dan ook de hele tijd bezig om met grote karren al de verkochte stukken op te halen om alles in grote opleggers te proppen. Vervoerfirma's die hun diensten aanboden aan iedereen die zelf over geen vervoer beschikte. Handig. Ook enkele Westvlamingen stelden zich zo ten dienste van streekgenoten.
De standhouders. Meestal doorgewinterde handelaars, vele tientallen ken ik van op markten in België. Belgen, waaronder enkele Westvlamingen, enkele Nederlanders, Duitsers en natuurlijk vooral Fransen. Ik bewonder hun moed om zoveel tijd en moeite te steken in een verkoop van een artikel dat niet zo vanzelfsprekend is.
De vele duizenden bezoekers waren echter allemaal gemotiveerd om te kopen, het was geen rommelmarktpubliek. Natuurlijk wilde iedereen koopjes doen en dààr wringde het schoentje : de prijzen vond ik hoog tot zeer hoog ('des prix de malade' of zo, zoals ik de hele tijd hoorde mompelen of roepen...
Zelf vond ik een paar kleinigheden, vooral zaken die ik voor mezelf wil houden.
Beschrijving van de drie deballages : 1. Béziers. Nabij het voetbalstadion op het 'Parc des expositions'. Veelal is de straat niet vermeld zodat het nogal wat zoeken is om de deballageplaats te vinden. Eigenlijk moet je gewoon kijken waar alle auto's naar toe rijden om het parkeerterrein te vinden. In Béziers was het even voor achten één grote chaos, steeds zijn er van die Franse heethoofden die zich in alle mogelijk bochten wringen om toch maar enkele collega's voor te kunnen steken, om enkele seconden vlugger op het terrein te komen. Gevolg : alle verkeer wordt gestremd en de gemoederen geraken verhit. Ik zag de bui gelukkig tijdig hangen en stapte even uit de auto om een alternatieve weg te zoeken. Toeval!!! maar achter mij stond een collega-antiquair uit Brugge en hij nam een andere weg en in twee minuutjes vonden we een goede parkeerplaats op de parking van het voetbalstadion. Een paar duizend man stond elkaar te verdringen voor de ingang van het beursterrein. Om acht uur werd een poort geopend en iedereen drumde naar binnen, ik was op mijn hoede voor gauwdieven want hier kon men makkelijk het geld uit je zakken toveren zonder dat je er iets van voelde. Enkele grote gebouwen en de rondliggende terreinen stonden vol voertuigen die alle op het zelfde moment uitgeladen werden. Eigenlijk een eerlijke manier om iedereen de kans te geven iets te vinden. Gejaagd liep iedereen vele kilometers op zoek naar koopjes. Ik liep op mijn duizend gemakken langs de vele honderden standen. Eerst tijdens het uitladen en daarna nog eens rustig een rondje maken wanneer alles mooi uitgepakt was op de grond en op tafels. Ik zag er verschillende antiquairs en handelaars uit het Brugse en het Kortrijkse. Op het einde ook nog twee goeie kennissen uit Damme, échte BD'ers (bekende Dammenaars), aan wie ik een paar dagen voordien vertelde dat ik naar hier zou komen...
Ik bezocht ook de stad zelf, met zijn mooie kathedraal en mooie oude centrum. Daar het openmonumentendag was kon je overal binnen, althans in de kerken.
