Om 4u55 's morgens stopt de autocar aan de achterkant van het station hier in Brugge, mooi op tijd. Een twintigtal personen stapt op, oa een negentiger-plusser die een fervent WO II-verzamelaar is en de plaatsen wil bezoeken waar Hitler ooit woonde en werkte. Dan gaat het richting Groot-Bijgaarden waar iedereen 'afgezet' wordt en dan de bus zoekt die naar de uiteindelijke bestemming rijdt.
Op mijn bus, die via Zuid-Spanje naar Portugal rijdt, zijn er weinig West-Vlamingen : ikzelf, een jong reislustig koppeltje uit Ieper, een naar het Brusselse uitgeweken Torhoutenaar met sympathieke vriendin en - zoals ik pas na twee dagen ontdek - ook nog twee vriendinnen uit Brugge en Roeselare. Ik hoop dat ik ditmaal aangenaam gezelschap heb naast mij want vorig jaar in Italië zat ik naast een graatmager oud ventje dat wel dood leek... Dus begeef me naar mijn genummerde zetel, naast mij zit iemand uit Heist-op-den-Berg, een sympathiek ogende man. Wanneer ik zie dat er enkele vrije zitplaatsen over zijn midden in de bus, verplaats ik me toch maar, ik maak me vlug uit de voeten om het mij en vooral mijn buur wat makkelijker te maken, wat meer bewegingsvrijheid te geven... Rond 7u30 is iedereen opgestapt en kunnen we vertrekken.
Mijn nieuwe buren knikken vriendelijk en al gauw bleek dat ze mij kenden van op antiek- en boekenbeurzen. Vorig jaar bekeken ze mijn grote missaal met miniaturen. Ze zijn werkelijk van alle markten thuis : ze kennen iedereen en alle mogelijke antiekbeurzen. Tijdens de reis zal ook blijken dat ze heel geroutineerd op zoek gaan naar antiek. Dat belooft : we zullen heel wat aangename gesprekken voeren. Ik ben blij wat te kunnen babbelen want op zo'n groepsreis weet je immers nooit vooraf of het gezelschap zal meevallen. Belangrijk als je samen 14 dagen op reis gaat.
De reis gaat via Henegouwen naar Parijs. Om de drie uur wordt er een sanitaire stop ingelast, steeds in een wegrestaurant waar dan ook van een natje en een droogje kan genoten worden. Rond 10u00 is er een stop nabij Péronne, om 13u45 een stop met middagmaal een flink eindje over Parijs. Ik bestel lekkere gebakken ham met gebakken aardappeltjes en groentjes. De mensen voor mij aan de kassa kijken me zuur aan want zij betalen dezelfde prijs voor de helft minder... Mits wat aanporren krijg ik een extra grote portie want ik heb grote trek. Héérlijk! Daarna nog een lekker dessertje en ik kan er weer voor een poosje tegen. Deze morgen in Brugge was het heerlijk fris : zo'n 20°, hier is het al bijna 35°... de hitte overvalt me en ik ben blij dat de airco in de bus goed marcheert!
De gids, een zestiger afkomstig uit Okegem bij Ninove, geeft wat uitleg over de steden en gebieden die we voorbijrijden en doorkruisen. Hij blijkt over een degelijke historische kennis te beschikken, wat ik ten zeerste waardeer. Hij plaatst alles in een ruim kader : heel summier wordt de geschiedenis van Europa uit de doeken gedaan, beginnende met de periode voor Christus. Zijn stem is echter niet zo krachtig zodat je heel aandachtig moet luisteren om alles te begrijpen. Soms op een guitige manier, met wat dubbelzinnige toespelingen. Zo bv. zegt hij : 'Ja, Jeanne d'Arc verstond blijkbaar de kunst om de soldaten moed in te pompen. Op een of andere manier was ze daar héél goed in!'
Onze chauffeur dient wettelijke rusttijden te respecteren, zodat onze pauzes soms drie tot vijf kwartier duren. Om de week een volle rustdag wat geen probleem is voor ons reizigers want dan kunnen wij ook wat uitblazen of ter plaatse het openbaar vervoer gebruiken. Wat lang naar mijn mening maar geen erg want we zijn niet gehaast : het is immers vakantie. Tijdens het rijden kunnen we tegen een heel schappelijke prijs gekoelde drankjes bekomen, dus geen dure prijzen zoals we in sommige horecazaken gewoon zijn. Ons einddoel voor de eerste dag is Bordeaux, een tochtje van 850 km. Onderweg passeren we Blois, ons allen welbekend daar hier een BV onderdak vond na een ware heksenjacht in zijn eigen Vlaanderen. We passeren Orléans en Tours. We zien de Dordogne en de Tarne, die later samenkomen en van naam veranderen : de Garonne. Overal duiken nu wijngaarden op. Eerst de streek van de Cognac, nu de wereldberoemde Bordeauxwijnen.
De kathedraal van Bordeaux
We naderen Bordeaux, hierboven een foto van de mooie kathedraal. Vervolgens de luchthaven en zo eveneens onze eerste overnachtingsplaats. Er zijn nogal veel hotels in de buurt en we (hiermee bedoel ik de chauffeur en de gids) moeten wat zoeken. De chauffeur tracteert gul enkele gratis rondjes (aan de 'rondepunten' wel te verstaan!) en uiteindelijk bereiken we onze bestemming. We krijgen een welkomstdrankje aangeboden. Een aantal oudere mensen grijpen vliegensvlug een glas beet want ze weten wat honger en dorst is, ze maakten immers de oorlog mee! Ze doen dit nog voor ze de bagage wegbrengen want ze willen niet het risico lopen te laat te komen! Dit doet me denken aan de antiekbeurzen in oa Hasselt en Luxemburg waar iedereen zo vlug en veel mogelijk glazen binnenkiepert want hier moet niets voor betaald worden!
Aangezien het al redelijk laat is, ca 20u30, moet alles vlug gaan. De verantwoordelijke dient vliegensvlug alles op nadat hij eerst heel rustig alle bestellingen voor de drank opgenomen heeft. Eens hij zeker is van die bestellingen kan het niet vlug genoeg gaan. Ik vind de man nogal opdringerig, op het rand van onbeschoft zelfs want hij zit sommige medereizigers gewoon uit te lachen.
Toen hij het welkomstdrankje aanbood riep hij immers al : 'On vous offre une boisson! Profitez-on, c'est gratuit!' Even later zal blijken dat de wijntjes, wél zelf te betalen, peperduur zijn... Ik bestel bier, da's nog altijd het beste. Maar we hebben allen honger gekregen gedurende de lange trip en we laten het ons smaken. De kelner gooit de bordjes met het voorgerecht op tafel : het ligt vol sla (dat kost immers niks!) en er liggen een paas sneetjes geitenkaas op. Enkelen schrikken wat van de 'rappe' service zodat ze vergeten te bedanken. 'Merci beaucoup' sist de kelner dan terwijl hij eigenlijk 'lomperik' of zo bedoelt. Iemand moppert : 'Maar dat is toch niet warm!' Ik : 'Inderdaad, ongeveer 30 graadjes, wat ook de omgevingstemperatuur is. Daarna ratatouille (zegt men) : wat gestoofde groentjes, wat witte en wat wilde rijst en een gebakken kippenfilet. Pech nu voor mij en mijn buurman want ze 'vergeten' ons twee. Grote lol natuurlijk want de meest hongerige persoon van het gezelschap mag op zijn kin kloppen... Na herhaaldelijk aandringen komen we ook aan de beurt. Maar het loont de moeite : wij krijgen een écht verse kippenfilet voorgeschoteld! In een mum van tijd is hongermaaltje opgepeuzeld. Men zegt soms : 'Je moet met goesting van tafel gaan.', wat wil zeggen dat je je niet vol moet proppen tot barstens toe maar met een voldaan gevoel moet van tafel gaan. Welnu, ik ben met honger van tafel gegaan! Gelukkig sloeg ik onderweg wat extra mondvoorraad in. De kamers liggen in een héél lange gang, maar zijn heel mooi, ruim en netjes.
