Gerard alias 'Ze(v)era(a)r' de clochard, vandaag gezien in de beurs.




                                                Een oude Veurnenaar op bezoek..., kennis     
                                                                                                          van Gerard de clochard



Onderweg naar de beurs deze morgen informeerde ik in het tankstation van Drongen even naar de twee autoongelukken gisteren daar in de buurt.  Gelukkig waren er geen doden.  Enkele dagen eerder was er ook al een zwaar ongeval gebeurd.  Een oudijzermarchang stak nabij hetzelfde tankstation de autoweg over via de brug.  Plots reed hij door de brugrailing en bengelde met zijn cabine boven de autoweg.  Een deel van het oud ijzer vloog alle kanten op, op de voorbijzoevende auto's dus, en zorgde voor enkele gewonden.  Stel je maar eens voor dat je een wasmachine op je dak krijgt...

Het brandje in het tankstation van Wetteren was nog niet geblust.  Onblusbaar...  dus men liet de boel maar ontsnappen en opbranden.  Intussen is het tankstation nog steeds gesloten.  De dronkaard die het ongeval veroorzaakte zal een Blankenbergse rekening voorgeschoteld krijgen!

Aangekomen op de Heizel, vlak voor elf uur, zag ik al onmiddellijk dat er bijna geen kat zou langs komen.  Veel te mooi weer buiten!  De verdere dag zou trouwens uitwijzen dat er behalve weinig ook ongewenst bezoek zou komen...

Een Brusseleir zag een gravure met wat Turken in een boek op mijn stand, het betrof één gravure in een oud boek over alle godsdiensten.  Hij vroeg me om méér info over de Turken.  Ik wilde hem antwoorden : 'Ewel, lees dan toch de krant onder de rubriek...' maar ik zweeg wijselijk.  Hij zei me dat ze in Turkije grof geld geven voor boeken over hun volk.  Ik vroeg hem hoe dat ze dan aan al dat geld kwamen...  maar dat was weer bijna een brug te ver...  Mag je dan verdorie nergens meer mee lachen???

Dan was er een bezoekster, een bewonderaarster blijkbaar, die een foto van me wilde maken 'omdat ik toch zo een hoop mooi haar heb'.  Ik zei : Non, non et non.  Moest je veertig jaar jonger zijn misschien!  Het mens kon er gelukkig mee lachen en vervolgde haar weg.

Rood is duidelijk in de mode : één op drie draagt een rode broek.  Sommige kindjes zijn volledig in het rood gestoken, heel mooi eigenlijk.

Enkele anderen liepen rond als halve clochards : haveloos gekleed, een lelijke klak op het hoofd, met een ongewassen mu.e, echt niet te doen.  Bovendien luizig om zich heen ziend, misschien kijkend om een en ander achterover te drukken.  Ik was meteen op mijn hoede.

Plots schrik ik me het lazarus.  Een van die minder aangepasten meen ik ergens van te kennen.  Hij kijkt me aan met valse koude ogen.  Hij doet me denken aan iemand die al decennia geleden aan lager wal geraakte.  Opgegroeid voor galg en rad.  Heeft een doodarme moeder die zelf wees is geweest en haar hele leven al een half hondenleven heeft moeten leiden.  Maar...  gelukkig heeft hij een héél rijke papa.  Een papa die als het ware al slapend rijk is geworden...  een papa die vanalles heeft 'uitgemeten' maa ook heel hard heeft gewerkt en veel zomaar heeft gekregen van de een en de ander, die zelf goed kon commanderen en een ander aan het werk zetten.  Maar om een lang verhaal kort te maken : snotrijk dus. 

Het ventje trekt rare gezichten, hij kijkt zo ongelukkig dat de tranen mij in de ogen schieten.  Is dat nu fake of is dat echt?  Is dat ventje echt wie ik denk dat hij is?  Hij lijkt fel verouderd maar onkruid vergaat niet zeggen ze.  Hij kijkt tevens schuldig, alsof hij een en ander op zijn kerfstok heeft.  Hier zit meer achter...  Het ventje heeft meer in zijn mars dan men op het eerste gezicht zou zeggen.  Hij heeft immers heel wat 'verdiensten' op zijn naam staan...  geen verdiensten echter om heel trots op te zijn...  maar zijn snode daden hebben hem alvast geen windeieren bezorgd.  Al vele jaren lang is hij hierdoor in staat om een liederlijk leven te leiden, om de krekel uit te hangen.  Gelukkig heeft hij die heel rijke papa die hem alles geeft wat hij wilt.

In elk geval lijkt hij héél erg veel op dat ventje die zijn moeder heeft betoeterd, belogen en opgelicht. 
Hij bedondert dus werkelijk iedereen.   Gelukkig dat hij zo'n brave eerlijke gulle vader heeft die hem aan de nodige centjes bezorgt als beloning voor al zijn lelijke manieren...  Dat komt het ventje heel goed uit want zelf heeft hij een broertje dood aan werken.   En wat is de moraal van dit verhaal???  De paarden die de haver verdienen krijgen ze niet!!!

Opeens is dat sujet van het toneel en uit mijn gezichtsveld verdwenen.  Ik twijfel wie dat nu werkelijk was...

De rest van de namiddag is nogal eentonig.  Om de tijd wat te doden bekijk ik wat moderne schilderijen bij de buren.  Ik poog te snappen wat de kunstenaar bezielde om zo'n gedrochten te maken.  Ik probeer te snappen wat hier staat afgebeeld maar dat lijkt onbegonnen werk.

Een oude Veurnenaar verschijnt ten tonele.  Hij verzamelt vanalles maar 't mag duidelijk geen geld kosten.  En vriendelijk of hartelijk is hij ook al niet.  Ik voel dan ook niet de minste aandrang om wat dan ook aan woorden aan hem te verspillen.  Het ventje heeft een bloedrode kop, zo rood als die van een duivel die al veertig jaar kolen stookt in de hel.  Je ziet het vuur in zijn ogen branden...  Hij begint te praten over bepaalde kastaars in het Veurnse, mensen die ik ook al lang ken.  Hij vraagt of dat familie is die de (censuur!) gekocht heeft...  Lap, daar heb je het weer.  Het gaat weer over die 'schone' familie.  Ik antwoord gewoon niet meer op die idiote vragen.  Als het ventje wil lachen dat hij dan naar het circus gaat of daar zelf de clown speelt, een masker heeft hij alvast niet nodig!  Plots lijkt het mannetje in rook opgegaan...  Wat voor raar volk is dat hier toch allemaal vandaag? 

De resterende tijd wil geen zeveraars meer zien aan mijn stand, dit is enkel haalbaar door een oogje dicht te knijpen en aan leukere dingen te denken (oa aan een bezoeker die een bod doet op mijn hele stand...).