Derde dag van antiekbeurs : heel wat hinder'palen'...
Vandaag vertrok ik om tien uur naar Brussel, ik verwachtte niet veel verkeer en in een uurtje moet je toch vooraan in Brussel kunnen geraken. Maar toen ik net in de auto zat hoorde ik dat een zatlap een gasleiding van het tankstation in Wetteren geraakt had en dat de autoweg afgesloten was. Net dat station waar ik normaal gezien enkele belegde broodjes wilde halen...
Er dreigde voor mij dus reêle hongersnood en een laattijdig arriveren op de beurs. Op de expressweg hier in Brugge moest ik vlug beslissen. Ofwel via Kortrijk en Doornik naar Brussel rijden, wat een hele omweg betekende. Ofwel in Wetteren de autoweg verlaten en anderhalf uur opgehouden worden want de alternatieve wegen lagen ook plat door het onverwachte hoge aantal auto's en vrachtwagens... Ofwel via Antwerpen rijden. Omdat ik maar een uurtje had koos ik voor de rit via Antwerpen. Ter hoogte van het tankstation van Drongen waren twee ongevallen gebeurd. Het eerste met een dikke Mercedes, heel de kap was er af, het leek wel op een nieuw en mij onbekend cabriomodel... Een collega uit Brugge die er rond dezelfde tijd passeerde zag kinderschoentjes liggen op het asfalt... wellicht zijn er doden gevallen... Vierhonderd meter nog een auto die nogal beschadigd was. Een ongeluk is echt héél vlug gebeurd, twee seconden afgeleid zijn en je kan er geweest zijn... Nu volle gas tot op de ring van Antwerpen en dan via Mechelen richting Brussel, grote ring naar de Heizel. Ik arriveerde een kwartier na de opening van de beurs, dat viel dus nogal mee.
Maar wat zou ik vandaag eten? Ik hoopte immers in Wetteren enkele broodjes te halen. Alhoewel ze daar enkele gegrilde zaken zullen geserveerd hebben vandaag, gezien de metershoge steekvlam boven hun gastankje... Maar geen nood : ik had nog een en ander aan de kant liggen op mijn stand, een appeltje voor de dorst zeg maar.
De hele dag verliep nogal langzaam : bijna geen volk en voor mij niet de minste verkoop. Iedereen liep er rond met een lang gezicht. Toch had ik enkele aangename gesprekken met bezoekers, mensen die informatie vroegen over van alles en nog wat, oprecht geïnteresseerd in de mooie antiek en boeken. Ook liepen er enkele rare kwibussen rond : een heel gezin in versleten joggingspakken, een lelijk vrouwmens in een soort Friese klederdracht, wellicht al weken op de dool geraakt na deelname aan een of andere carnavalstoet... Ook een dame, verschrikkelijk verminkt in haar gezicht, wellicht weer het resultaat van een jaloerse echtgenoot die een 'pulle' vitriool over haar hoofd goot... Deze vrouw had een grote opening in haar gezicht, op de plaats waar normaal mond en neus zitten. Luguber eigenlijk, te meer daar er toch hulpmiddelen bestaan... zie maar naar Michael Jackson, die had toch een leuke neusprothese? Dat gat in haar gezicht was groot genoeg om er een croque monsieur of een croque madame in één keer binnen te werken, echt gruwelijk! Net een wandelende broodrooster... Met mijn excuses natuurlijk voor mijn woordkeuze maar ik wil de situatie zo duidelijk als mogelijk voorstellen...
Vandaag schitterende aanbiedingen gekregen : allerlei heiligenbeelden, van mottige gipsen exemplaren tot schitterende houten engelen... Ik ben benieuwd wat ik ter plaatse zal aantreffen. Hun gipsen rommel mogen ze alvast houden.
Om het uur passeerde, net zoals de afgelopen dagen, een vriendelijke zwarte man met een kar vol drankjes en hapjes. Eergisteren wilde ik een koffie bestellen maar hij zei dat hij enkel koude koffie meehad, waarop ik hem vroeg waarom hij dan nog bleef rondhuppelen... Vandaag vroeg ik hem of hij nog steeds rondliep met koude kaffie. Hij antwoordde prompt : ja, monsieur. Ik wilde hem toesnauwen dat hij mocht ophoepelen met zijn flutkoffie toen ik ineens besefte dat hij me wellicht verkeerd begrepen had. En inderdaad, 't was zo'n een typische ja-knikker... die bijna geen woord Vlaams verstond. Ik betrouwde het hele zaakje niet meer, wie weet had hij daar in die koffiekannen enkel 'opgewarmde kost' mee, dus bestelden ik gewoon een frisdrankje.
Verschillende collega's uit Knokke, Brugge en het Gentse waren vandaag nog later gearriveerd dan ik, ze namen namelijk een binnenweg via Sint-Niklaas. Daar kan je echter niet echt doorvlammen en dus hadden ze beter net als ik wat meer kilometers afgelegd maar dan aan een iets steviger tempo.
In het terugkeren deze avond hoorde ik op de radio dat de snelweg tussen Brussel en Gent berijdbaar was maar dat je ter hoogte van dat nog steeds brandende gastankje maar 70 per uur mocht rijden, niet omdat er ontploffingsgevaar zou zijn maar louter omdat men veronderstelde dat iedereen zou blijven gapen naar dat vuurtje en dat je dan beter je snelheid aanpast. Ewel, dat was het kijken echt niet waard. Blij dat ik weer heelhuids thuisgeraakt ben!
