Vanmiddag ben ik lekker gaan eten met vrienden, bijna allemaal zelfstandigen.  Een dagje er tussen uit, weg van de zaak en puur genieten...  Het loont echt de moeite om eens met elkaar te babbelen over de vele vreugdes en zorgen van het zelfstandig zijn.

Velen verdienen goed en laat het breed hangen...  Maar mooie liedjes duren niet lang.  Als je je verstand er niet bijhoudt ben je er geweest voor je het weet ... en mag je weer gaan werken (...).

Het onderonsje bestond uit een zestal antiquairs, ikkezelve en nog een antiquaar.  Ongelooflijk wat die allemaal meemaken.  Enkelen zitten in de big business, ze verkopen enkel superdure stukken, zelfs aan de 'groten der aarde'...  Ze verdienen veel maar krijgen ook serieuze mokerslagen als klanten niet betalen.  Soms komen er dure en vooral eindeloze uitputtende rechtszaken van.

Mijn collega-antiquaar is een Nederlander, heeft geen winkel en is al dertig jaar actief in het vak.  Wat hem vooral de keel uit komt is dat mensen soms hun woord niet houden.  Zo ging hij een paar maand op bezoek bij een heel goede klant van hem.  De man was terminaal ziek en hij wou alles terug verkopen want zijn familie had geen enkele interesse voor al zijn boeken en andere verzamelobjecten.  Mijn collega ging dus kijken en zag een schat aan boeken, genoeg om een grote winkel te beginnen...  Meestal geïllustreerde werken uit de 17e en 18e eeuw. 

Maar ... ook een andere collega had lucht gekregen van deze buitenkans.  Die man was ambtenaar in hoofdberoep en handelaar in bijberoep.  Nogal berucht om zijn jaloezie en achterbaks gedrag.  Wat bleek nu?  Deze mol pikte heel de 'handel' in voor een prikje, hij betaalde nog geen derde van de handelswaarde, en mijn brave collega ving bot.  Omdat hij heel erg geïnteresseerd was nam hij toch contact op met die koper om toch enkele zaken te kunnen aankopen.  De mol beloofde van alles maar uiteindelijk hield hij voortdurend de boot af want hij kon niet verkroppen dat een collega winst zou kunnen maken...  Ongelooflijk.  Ook hoorde ik dat de mol overal rondbazuinde waar mijn collega de mosterd haalde en voor welke prijs...  Jaloesie ten top...

Die mol komt ook enkele malen per jaar inkopen bij mij.  Ooit heeft hij mij eigenlijk ook aan het lijntje gehouden.  Hij zou me een groot lot boeken aan de hand doen, een interessant lot.  Maar uiteindelijk kwam er niets van in huis.  Als men niet echt wil verkopen moet men mij zoiets niet komen presenteren, dat ze er dan over zwijgen.  Ik vind het echt schandalig.  Tussen de soep en de patatten werd overlegd wat we hier aan konden verhelpen.  Welnu,  meneer de mol moet op niet veel meer rekenen bij ons : we verkopen niet meer aan hem.  Dat hij maar elders gaat zoeken.

Spijtig dat ik zo moet handelen maar zo'n valsaards ben ik liever kwijt dan rijk.  Gelukkig zijn dit uitzonderingen.  Ik kende die mol al lang maar vermoedde niet dat het zo'n egoïst was.  Wie aan mijn vrienden raakt raakt aan mij...  Boontje komt om zijn loontje.