
VOETSTAPPEN IN HET ZAND
Ik droomde eens dat ik aan 't strand liep bij lage tij Ik was daar niet alleen, want God liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door en lieten in 't zand een spoor van stappen, twee aan twee. Want God liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop in tijden van geluk en vreugd van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek, zag ik langs heel de baan daar waar het juist het moeilijkst was maar één paar stappen staan.....
Ik zei toen 'God, waarom dan toch?!!' Juist toen ik u zo nodig had. Juist toen ik zelf geen uitkomst zag op het zwaarste deel van mijn pad.....
God keek mij vol liefde aan en antwoordde op mijn vragen: "Mijn lieve kind, toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen....."
Lieve lezer,
Mijn wens voor jullie allen is dat jullie je nooit alleen weten. Dat jullie je altijd gedragen weten door een geliefde, familielid, vriend... in voor- én tegenspoed. En wie gelooft in God weet zich heel zijn/haar leven lang gedragen door Hem.
Dit is mijn wens voor iedereen die ik ken en iedereen die mijn blog leest. Voor iedereen die er troost in kan vinden, denken we hier heel speciaal aan de familie van wijlen Waldo Van Raemdonck en de familie van Frederic Coopman.
Lieven

|