VOETSTAPPEN IN HET ZAND

Ik droomde eens dat ik
aan 't strand liep bij lage tij
Ik was daar niet alleen,
want God liep aan mijn zij.

We liepen samen het leven door
en lieten in 't zand
een spoor van stappen, twee aan twee.
Want God liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.

Maar als ik goed het spoor bekeek,
zag ik langs heel de baan
daar waar het juist het moeilijkst was
maar één paar stappen staan.....

Ik zei toen 'God, waarom dan toch?!!'
Juist toen ik u zo nodig had.
Juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van mijn pad.....

God keek mij vol liefde aan
en antwoordde op mijn vragen:
"Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen....."


Lieve lezer,

Mijn wens voor jullie allen is dat jullie je nooit alleen weten.  Dat jullie je altijd gedragen weten door een geliefde, familielid, vriend...  in voor- én tegenspoed.  En wie gelooft in God weet zich heel zijn/haar leven lang gedragen door Hem. 

Dit is mijn wens voor iedereen die ik ken en iedereen die mijn blog leest.  Voor iedereen die er troost in kan vinden, denken we hier heel speciaal aan de familie  van wijlen Waldo Van Raemdonck en de familie van Frederic Coopman.

Lieven