en je bent door de dood van elkaar gescheiden

dan is er op de wereld niets en niemand

die de leegte van die afwezigheid kan vullen.

Probeer het maar niet,

want het zal je nooit lukken.

Aanvaard liever het gemis dat je is overkomen.

Dat klinkt hard,

maar het is ook een grote troost.

Want zolang de leegte werkelijk leeg blijft,

blijf je daardoor met elkaar verbonden.

Zeg niet: God zal de leegte vullen,

want – geloof me -, dat doet hij niet.

Integendeel: hij houdt de leegte leeg

en helpt ons zo om de vroegere gemeenschap

met elkaar te bewaren, zij het ook in pijn.

Hoe mooier en rijker de herinneringen,

des te moeilijker is het afscheid.

Maar dankbaarheid zal de pijn der herinnering

veranderen in stille vreugde.

De mooie dingen van vroeger

zijn geen doorn in het vlees,

maar een kostbaar geschenk dat je meedraagt.

Zorg dat je niet aldoor blijft graven in je herinneringen,

maar doe het van tijd tot tijd.

Ook een kostbaar geschenk bekijk je niet aldoor,

maar alleen op bijzondere ogenblikken.

Buiten die ogenblikken is het een verborgen schat,