Het beste dat Oudenburg ooit voortgebracht is ongetwijfeld de huidige burgemeester van Brugge, de nimmer volprezen burgervader Patrick Moenaert.  Hij is burgemeester in hart in nieren en het zal dan ook raar doen als hij straks de burgemeesterssjerp aan de kapstok hangt!

De rommelmarkt in Oudenburg was een regelrechte flop voor mij, misschien had ik onvoldoende ordinaire rommel mee.  Maar ook dat kan het niet zijn want zelfs voor de rommel waren er amper liefhebbers...  Ondanks de vele en doorgedreven publictiteit die de heel sympathieke organisatoren voerden was er nogal weinig volk. 

In de mening wat aan 'volksverheffing' te mogen doen in Oudenburg, bracht ik een twintigtal oude boeken mee uit 17e en 18e eeuw.  Bijna geen kat die er naar keek.  Plots twee koppels van in de zestig aan mijn stand : een van de twee mannen begon een hele uitleg te geven, waarschijnlijk een onderwijzer op rust want in 'schoon Vlaams'.  Een heel leerrijk betoog want hij begon met te zeggen dat het boek héél groot was... En dat het in een zo mooie staat was zodat hij hier uit kon afleiden dat er nog niemand in gekeken had.  Ook dat het in de nieuwe spelling was en het dus van na de jaren 1950 was...  In feite betreft het een plantkundig werk uit 1748 en dus besloot ik wat dichter bij die intellectueel gaan staan...  Zichtbaar geïrriteerd vervolgde hij dat je voor zo'n boek niet veel mag betalen omdat het 'niet in de oude spelling stond'. 

Ik vroeg meneer of hij een echte kenner was.  De man antwoordde niet.  Zijn gezelschap lachte wat groentjes...  Ik zei hem dat hij er niet ver naast zat met zijn datering, gewoon de 9 van 1948 in een zeventje veranderen...  De man vloog uit tegen mij en zei me dat dat allemaal verkoopspraatjes waren maar dat dat bij hem niet pakte.  Ik zei hem : 'Wedden dat ik gelijk heb voor een bak Westvleteren 12°?'  De man merkte zuur op dat hij nooit wedt.  En ik antwoordde : 'Best voor jou,  want ik wed enkel als ik zeker ben dat ik gelijk heb!'

Nu werd Piet Wijsneus kwaad en zei me dat ik een betweter ben en iemand die van 1944 is niet de les moet spellen.  Ik zei dat dat niet kon want mijn moeder is ook 1944 en zij vertelt geen zo'n pietpraat...

Wie wel goed verkocht was een dame die allerlei dure nieuwe merkkledij verkocht voor een prikje.  En de dame die schoonmaaktprodukten verkocht naast grote zakken kauwgom was ook dik tevreden.  Rechtover mij stond een heel lelijk mens, een vrouw van in de tachtig met een lelijke grote snor.  Ze verkocht smurfen en champagneflesdeksels of hoe heet je dat.  Maar ook een soort popje, Marilyn Monroe voorstellend.  Met een druk 'kweetnietwaar begon ze te zingen (eerst dacht ik dat het liedje ? in het Chinees ? uit een paar plastic kerstboompjes kwam...) en wat met de heupen te wiegen, daarna ging haar topje omlaag en zag je heel haar balkon...  Triestig als je zo je geld moet verdienen.  Ik keek afkeurend en schudde gedurig met het hoofd zodat ze na een tijdje dat spel onder haar tafel plaatste, uit mijn zicht.              
De vrouw met de snor...

Eventjes waren er een aantal Oosteuropeanen de zaal binnengekomen maar ze werden zodanig aangestaard dat ze na een tiental minuutjes weer weg waren. 

In elk geval was het contrast tussen twee beurzen nooit zo groot : de prestigieuze antiekbeurs van Namen vorige week en de rommelbeurs hier.