Vandaag was ik de hele dag bezig met het onverwachte heengaan van onze pastoor. Zeker is dat hij een mooi leven geleid heeft. Hij heeft als priester heel veel mooie dingen gedaan. Zo hoorde ik deze middag aan tafel een getuigenis van een oud-leerling uit het VTI. De man is kwestie was niet echt gelovig maar ging graag naar de mis van Hubert. De mis sprak jonge mensen aan, het deed iets met hen. Hij deed de mis op een heel eigen wijze, heel doorleefd, en vertaald naar de wereld van jongemensen.
Deze avond deed ik enkele telefoontjes naar mensen die ik zeker wilde verwittigen van dit onverwachte afscheid. Mensen die de pastoor goed kenden. Ik wilde immers niet dat ze dit pas weken later vernemen en er dan spijt van hebben geen afscheid te hebben kunnen nemen.
 Kerk van Eggewaartskapelle
De begrafenis is zaterdag om 11u00 in Eggewaartskapelle. De kerk zal zeker veel te klein zijn want pastoor Hubert kende héél veel mensen. Hopelijk komt er een opvolger en was Hubert niet de laatste residerende pastoor.
Hier een mooi gedicht van Alice Nahon dat pastoor Hubert wel gekend zal hebben
t is goed in t eigen hert te kijken
Nog even voor het slapen gaan
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien
Geen weemoed op een wezen lei
Of ik aan liefdeloze mensen
een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns herten
Dat ik één droefenis genas
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom één hoofd, dat eenzaam was...
Dan voel ik, op mijn jonge lippen
Die goedheid lijk een avond-zoen...
t is goed in t eigen hert te kijken
en zo zn ogen toe te doen.
De begrafenis van een priester en vooral van een pastoor is een heel aangrijpende gebeurtenis voor wie zijn pastoor een warm hart toedroeg. Het is een beetje als afscheid nemen van een vader, een herder, een vertrouwenspersoon, een vriend. Zelf heb ik er nogal moeite mee, zo herinner ik me de begrafenis van Ward Heymans te Hever bij Mechelen. Hij was mijn aalmoezenier in het leger, hij betekende heel veel voor mij en toen hij stierf, nauwelijks 67 jaar oud, was ook een stukje van mezelf overleden. Dat deed pijn. Ook nu is het moeilijk om het overlijden van onze pastoor te aanvaarden, 64 jaar jong...
Wanneer een priester begraven wordt, wordt de kist voor het altaar geplaatst, met de voeten naar het volk, de geloofsgemeenschap (andere mensen : steeds met voeten naar het altaar). Op de kist worden de tekenen van het priesterschap gelegd, oa het evangelieboek, de kelk en de stola.
Zaterdag zal het mooie 'In Paradisum' weergalmen in de kerk die onder zijn herderschap zo mooi werd gerenoveerd :
'In Paradisum deducant te Angeli; in tuo adventu suscipiant te Martyres, et perducant te in civitatem sanctam Jerusalem Chorus Angelorum te suscipiat, et cum Lazaro quondam paupere, aeternam habeas requiem' Vertaald :
Ten paradijze geleiden u de engelen.
Dat bij uw aankomst u begroeten mogen de
martelaren. Zij geleiden u tot in de
hemelse Stad, Jeruzalem. Moge t koor
der engelen u met vreugde ontvangen.
En als Lazarus, de arme van weleer, zult gij
voor eeuwig in het land van vrede zijn.
|
