Wijlen pastoor Hubert Fraeyman


Heel de dag was ik bezig met het verkeersongeval waarin 'mijn' pastoor betrokken was, hij zou vrijdagavond in kritieke toestand overgebracht zijn naar het ziekenhuis in Veurne.  Hij verongelukte op een paar kilometer van zijn huis, vlakbij de Brugse Steenweg.  Van oud-deken van Veurne, ZEH Paul Vanderghote, thans wonende in Oudenburg, hoorde ik dat onze pastoor overleden is...  Een schok ging door mij heen.  Zo onverwacht, zo jong, nog zo vol vuur...

De pastoor, geboren te Ruiselede, werd 64 jaar.  Hij was herder van Eggewaartskapelle, Zoutenaaie, Avekapelle en Booitshoeke, vier kleine dorpjes.  Vroeger gaf hij les aan het VTI te Veurne en was overal graag gezien.  Hij gaf bezinningen aan verloofden en ivm rouwverwerking. 

Ik herinner me nog zijn aanstelling te Eggewaarts.  Het klikte meteen tussen de nieuwe dorpsherder en zijn 'schaapjes'.  Iedereen was blij dat we nog een eigen pastoor kregen want er is overal een nijpend tekort aan priesters.  Aanvankelijk was hij pastoor van Eggewaars en Avekapelle, spoedig kreeg hij er ook het piepkleine Booitshoeke bij.

De laatste keer dat ik hem zag was met de kermis in september.  Goedgemutst zoals altijd en met een kwinkslag verwelkomde hij de mensen achteraan in de kerk.  De mis werd opgedragen, veelal met gebruik van eigen woorden.  Daarna feestmaal in Zoutenaaie.  Hij keek lachend toe en zag dat het goed was.

We zullen onze pastoor missen, hij was een graag geziene pastoor.  Geen dure hoogdravende woorden maar zachte bemoedigingen en vooral steeds die vriendelijke lach en die guitige ogen...

Rust zacht.



Onwillekeurig dacht ik ook terug aan het overlijden van onze derdelaatste pastoor, Emiel Coulommier.  Overleden te Machelen bij Vilvoorde.  Ik studeerde toen in het grootseminarie en ik mocht niet naar de begrafenis...  echt onmenselijk vond ik toen.  Hopelijk is er in het seminarie nu toch een en ander veranderd...  Later bezocht ik al enkele malen zijn graf daar dicht bij het viaduct van Vilvoorde.