De paarden die de haver verdienen krijgen ze niet! Rommelmarkt te Diksmuide.
Gisteren was er voor de eerste keer rommelmarkt in het magazijn 'Vandroemme' te Diksmuide, een grote loods op het industrieterrein langs de baan van Diksmuide naar Ieper, halverwege tussen Diksmuide en Woumen.
Onzekere verwachtingen want het was voor de eerste keer, zoals reeds eerder vermeld. Het Veurnse en Diksmuidse is weinig bekend met indoorrommelmarkten... Het ligt ook niet centraal zodat mensen uit Oost-Vlaanderen bv. een héél eind moeten bollen om tot in Diksmuide te geraken. Maar er was veel publiciteit gemaakt op vele tientallen andere markten in de zomerperiode.
Zaterdagnamiddag ging ik de stand opstellen. Doel was ook even rond te kijken bij de andere standhouders. Op de markten georganiseerd door Eddy De Dapper mogen enkel standhouders in de zaal tijdens het opstellen. Een heel goede zaak, want zo kan je min of meer op je duizend gemakken rondspeuren naar interessante koopjes. Enkele 'slimmeriken' probeerden toch binnen te geraken maar dat was buiten de waard gerekend... De 'buit' voor mij was eerder magertjes : een vijftal heiligenbeeldjes in gips, niet echt waardevol maar wel zeldzamere stukken zoals eentje van de H. Quirinus. Iemand had massa's bidprentjes mee maar die waren ongelooflijk hoog geprijsd... hij zou er geen enkel verkopen... 's Avonds heel lekker en gezellig gaan eten met vrienden. Dat doet echt deugd, eens lekker gaan tafelen met goeie vrienden. Grappen en grollen de hele avond...
Zondagmorgen 6u45, samen met een tiental andere standhouders wacht ik aan het hekken dat het terrein afsluit. Het is héél fris en ik heb wijselijk een warme jas meegenomen want er is geen verwarming in dat - sorry voor de term - 'kot'. Ook de verlichting is niet om naar huis te schrijven maar als het helder weer zou worden was er genoeg licht om 'klaar te zien' in de zaal. De zaal werd volgestouwd met allerlei zaken : rommel natuurlijk, kerstgerief, plastieken ezels en een hoop heksen. Sommigen verkochten er honing, 'échte van de eigen bietjes', maar 's morgens zag ik dat de bokalen uit een fabriekskartonnen doos kwamen en de etiketten omzichtig verwijderd werden. Puur natuur dus ineens! Een ander verkocht tussen andere rotzooi, kleine kazen, met een nietszeggend etiket, een soort wit produkt als het ware.
Bezoeker van het eerste uur, vond mijn boeken te duur. Zijn vrouw wilde niet meer op de foto.
Om halftien werden de deuren geopend, deels toch want de koude tocht deed iedereen nog meer verstijven. Een tiental mensen kwam binnen : twee oediezermarchands, een paar pseudocommercanten van mijn voeten, enkele tachtigers die nog een graantje wilden meepikken. En graan was er in overvloed. Achteraan in de zaal lag een paar tienduizend kilo tarwe, eerst dacht ik aan een grote zandbak. Bij mezelf dacht ik : je moe nu een keer kijken : er is kinderanimatie deze keer... En ernaast lag een grote hoop haver. Honger zou er dus zeker niet geleden worden. Maar de paarden die de haver verdienen krijgen ze niet... Wie mooi materiaal meenam was er aan voor de moeite, er was totaal geen interesse voor. Ik had nogal wat boeken mee over streekgeschiedenis en eerste wereldoorlog. Een koppel van in de zestig maar met een ongelukkige blik als negentig-plussers die met een halve poot in het kerkhof staan vraagt de prijs van een boek over de eerste wereldoorlog in Esen, Klerken en omgeving, écht zeldzaam en ruim 80 euro waard. Ik zie ze luizig kijken, ze kijken met de minuut ongelukkiger en ik denk : ze zullen toch niet kopen... Ik zeg : 15,93 euro. De man wordt kwaad en zegt : 'Maar dat kan toch niet, zo'n prijzen op een rommelmarkt!!!' Ik zeg hem dat hij klacht moet indienen bij de Eddy, misschien wordt ik dan wel weggestuurd en voelen ze zich dan stukken beter... De man wordt kwaad en gooit zijn armen in de lucht. Ik zeg hem : 'Is er hier nog geen geweld genoeg geweest???', verwijzend naar de oorlogsgruwelen in 1914-18. Met een pijnlijke grimas en nog ongelukkiger dan voordien geeft hij de 'strijd' op.
Het is 'luzig' kalm, je kan een muis horen lopen... Maar ondanks de enorme graanberg is het voor de muizen wellicht te koud om ook maar één poot te verzetten... Het blijft koud en ik probeer een oogje dicht te knijpen maar het is werkelijk al te koud om te kunnen slapen. Een paar keer dommel ik wat in maar telkens wordt ik dan weer wakker gemaakt door 'geïnteresseerde' bezoekers. Ijdele hoop. Eén klant is gelukkig heel erg geïnteresseerd in genealogie. Hij koopt het prachtwerk van Pieter Donche, wiens roots in de Westhoek liggen (Diksmuidse, Poperingse, Ieperse, Zonnebeke, ...). Ongetwijfeld het meest interessante en meest wetenschappelijk werk ivm genealogie dat ik ken.
Na de middag zie ik een man met meer dan gewone belangstelling alle boeken bekijken. Ik kijk de man aan en hij schrikt eventjes. Ik begin na te denken en ineens valt mijn euro... Deze man, een onderwijzer met onderwijzersmentaliteit (zo weinig mogelijk betalen en indien mogelijk...), hij is me nog 200 eurootjes schuldig van over 5 jaar!!! Vluchten kan niet meer, murmel ik. 'Wablief??', stamelt de man. Ik vraag hem of het hem ooit eens zal 'schikken' om mij eens te betalen. Eerst gebaart hij 'van de dommen' maar hij is helemaal niet achterlijk en begint allerlei uitvluchten te verzinnen. Dat hij mijn naam niet meer wist, alhoewel hij héél goed mijn teergeliefde vader kent en zou moeten weten dat ik dezelfde familienaam draag... Hij woont in een klein huisje in een klein dorpje in een klein straatje bij een klein madamtje... De voordeur is enkel toegankelijk via een ... klein paadje dat altijd afgesloten is met een hek. Ik kwam al meermaals langs maar steeds stond ik daar voor 'piet snot', de vos gaf nooit thuis of de vogel was gaan vliegen... Al babbelend bleek dat hij onlangs in Guatemala was. Ik merkte droogjes op dat hij beter eens op bezoek kon komen bij mij, véél dichter dan Guatemala... ik gaf hem mijn kaartje en wacht nu benieuwd af... De onbeleefderik merkte nog op dat ik dat geld eigenlijk niet echt nodig gehad, te zien aan mijn borstomvang... Ik merkte op dat dat kwam door ondervoeding als gevolg van het gedrag van sommige slechte betalers...
Ik las op mijn duizend gemakjes de Krant van West-Vlaanderen. Maar na een paar uurtjes is die natuurlijk helemaal uitgelezen. Tijd om even (tijd genoeg!) stil te staan met mijn meest prangende vraag : Hoe komt het dat er hier zo weinig volk is? Als je eventjes terug gaat in de geschiedenis van deze strook grond, wordt alles plots héél duidelijk! Tijdens de eerste wereldoorlog was deze grond 'niemandsland' wellicht, en tot op vandaag blijft het ook een illusie om hier volk over de vloer te krijgen...
En moesten er meer kiekens op bezoek gekomen zijn kon ik tenminste wat tarwe slijten...
