Vandaag had ik bezoek van een goede klant, 't is te zeggen een goede klant tot op dit moment...  Een paar maand geleden kwam hij de winkel binnen en liet een aantal waardevolle boeken opzij leggen.  Drie maand zou volstaan om alles te komen betalen.  Een serieus bedrag met vier nulletjes.  Na het betalen van een voorschot van een vijfde van de som, dus ook een mooi bedrag, vertrok hij.  Intussen kreeg ik een mooi aanbod van schitterende boeken en gezien het grote bedrag dat ik eind mei zou binnenkrijgen heb ik ook een en ander besteld.  Betaling begin juni.
Vandaag komt hij die klant de winkel binnen en vraagt doodleuk wat hij kan kopen met het bedrag dat hij als voorschot betaalde 10 weken geleden.  Hij gaf geen reden op waarom hij ineens van gedachten was veranderd en wilde zijn voorschot recupereren. 
Heel onaangenaam verrast wist ik eerst niet wat te antwoorden.  Dan zei ik hem : ofwel betaal je alles ofwel ben je je voorschot kwijt.  Na lang vijven en zessen, na een lange discussie zei hij : oh ja, we gaan het zo laten...   Hij liep naar de deur en verdween richting Burg.  Ik kon geen woord uitbrengen.  Wie gooit nu zomaar 2000 euro over boord?
Intussen mag ik het gaan uitleggen aan de mensen waar ik zelf boeken aan de kant heb laten zetten.  Hopelijk nemen ze het goed op als ik hen vraag een tijdje uitstel te geven. 

Daarom nog een late nieuwjaarswens aan die snode ex-klant :
     'K  wens in uw buurt een maanstation,
     'K wens u goedkoop een maancoupon,
     En dit kunt gij al zelve raân :
     'K wens u een goê reis naar de maan!!!!!!

   (deze strofe is hier ietwat uit zijn context gerukt (wie kent de herkomst van dit gedicht?) maar het verwoordt wel enigszins mijn gevoelens voor die mooie klant!)