Vandaag een dagje uit naar het buitenland : naar de Ardennen dus. Na een rondrit zomaar door de 'bergen' zag ik weinig verkeer : blijkbaar zijn alle Walen op reis vertrokken naar de kust. Met ons geld uiteraard...
Uiteindelijk kwam ik aan in Dinant, na een steile afdaling kwam ik aan de Maas. Eerst een overnachtingsplaats zoeken, ze kunnen hier deftig doorrekenen voor een nette maar kleine kamer. Toen vroegen ze of ik morgen een ontbijt wilde. Ik schrok me rot want ik vond dat de prijs toch aan de hoge kant was en het ontbijt daar zeker zou inbegrepen zijn. Straks rekenen ze ook nog een toelage voor het gebruik van gordijnen, badkamer, tv en tapijt... Mijn antwoord luidde dus kordaat : NON!
Daarna een deugddoende wandeling langs de Maas gemaakt. Een warm zonnetje was van de partij en er was bijna geen wind. Zalig, eens op het gemak wandelen. Op een terras riep een Ollander of ik niet moest werken, ik keek beter toe en ik herkende een collega uit de streek van Haarlem, niet te geloven. Hij riep : Wat doe jij hier? Ik antwoordde dat ik (wettelijk gezien) in mijn eigen land vertoefde en dat hij hier de vreemde was. De dag dreigde te eindigen op dit terrasje maar na een paar paters vervolgde ik mijn weg. Langs de oevers lagen enkele plezierboten aangemeerd, maar ook een binnenschip uit Brugge met de naam Coubaert of zo en het nummer BR... Wat verder stond er een soort verwaande kwast me zeemanpetje de mensen aan te klampen, terwijl hij een geïmproviseerde scheepsbel deed luiden. Blijkbaar stond hij klanten te ronselen voor een boottocht op de Maas. Ik kocht een ticketje en stapte de boot in. De kapitein bleek een halfzat pretentieus mannetje te zijn, die op identiek dezelfde onnozele spottende manier als de notoire zuiplap - en vetbetaalde Waalse politieker - Michel Dardenne, hier en daar wat uitleg gaf. In het Frans en het Duits dacht ik, waarop ik halfluid zei : 'Et pour les flamands la même chose!' Schijnbaar onbewogen ging hij verder met zijn uitleg en toen ik beter luisterde hoorde ik een ongelooflijk stuntelig Nederlands. 'Kiek, dadis de plak waarop roi Albert gementioneerd staat!' Wij kijken naar die rots, en door de Franse uitleg begreep ik dat koning Albert I dikwijls die rots beklommen had en dat er daarom een gedenkplaat aangebracht is op die plaats. Dan : 'Kiek, dadis de viaduc over de Meuse waar de train over passeert, en la komst de Les in de Meuse (de monding van de Lesse dus).' Dan de 'écluse van Anseremme'. In het terugkeren de nieuw Casino en daarachter de oud prisong uut 1849. Een echt oud gevang inderdaad met aan de achterzijde een heel grote bomen met de takken bijna over de gevangenismuur, niet te geloven. En aan de autre kant voyeer je een oed klooster van de (als ik me goed herinner) Dominicains. Dan nog wat doorgevaren zover we konden tot aan de sluis van Dinant. Door het hoge verval zijn er hier nogal veel sluizen nodig. Tenslotte wees hij ook nog de 'collegiale' aan, de kerk. Wie deze term 'collegiale kerk' niet kent is met zo'n uitleg niet verder geholpen. Na 45 minuutjes legde hij de boot weer aan aan de kade en stak zijn hand uit, niet om ons uit de boot te helpen maar om wat zakgeld.
Daarna naar de kerk, de collegiale kerk dus, vroeger waren hier een aantal kanunniken aan verbonden, dat zal zoals in alle dergelijke kerken geduurd hebben tot aan de Franse Revolutie. De naam 'collegiale' blijft dikwijls behouden in de geschiedenisboeken, zie ook de collegiale kerken van St-Walburga te Veurne en de St-Pieterskerk te Cassel in Frans-Vlaanderen. Binnen in de kerk is het nogal duister, er is namelijk veel brandglas in de ramen en het wordt stilaan avond. Voorin zie ik eenpriester in paars gewaad, paars omdat we in de vastentijd zijn. Het lijkt wel wat op een mannequin... een ietwat donker huidtype met heel verzorgd kapsel. Net zoals de mannequins uit de catalogi van Slabbinck in Brugge : daar figureren mannen, vrouwen en kinderen in gewaden, volgens mij in de kerk van Lisseweg (gezien de grote bakstenen of moefen in de muur op de achtergrond). Even later verdwijnt de priester in de sacristie en ik wandel rond in de kerk. Blikvangers zijn de vier grote houten heiligenbeelden achteraan in de kerk, oa de H. Lambertus en Hubertus, ook de H. Materne(!!!). Een koppel met een hond en twee ijsjeslikkende kinderen verstoort de rust, plots zijn ze verdwenen en ik merk dat ze allemaal in een biechtstoel gekropen zijn, het lef! Ik kijk even rond en snel naar de biechtstoel waar het blijkbaar dolle pret is. Ik geef een paar ferme meppen op de zijkant en ze stuiven naar buiten. Dan zie ik de priester weer, hij wil de kerk sluiten. Een soort bedelaar met litteken in het gezicht valt de priester lastig en vraagt hem om geld en ... kaarsen. De priester geeft hem enkele kaarsen van op de kaarsentafels voor enkele heiligenbeelden en stop die in de plastic zak van de sukkelaar, dan zegt hij dat hij geen geld bij zich heeft. Blijkbaar kennen ze elkaar en wordt de priester bij elke ontmoeting om geld gevraagd. Ik blijf even in de buurt om zeker te zijn dat de priester geen gevaar loopt, je weet immers nooit met die bedelaars. Wanneer iedereen buiten is ga ik verder, enigszins gerustgesteld. Ik wens de priester nog een goedenavond maar blijkbaar hoort hij het niet... Daarna door de winkelstraat terug naar het hotel. Eigenlijk is er in Dinant heel weinig te beleven. Het stadje is telt maar een tweetal lange straten : de eerste langs de oevers van de Maas en dan nog een tussen de Maas en de steile rotsheuvel. Daarnaast een aantal kleine straatjes die deze twee met elkaar verbinden. Hoeveel inwoners Dinant telt weet ik niet. Natuurlijk zijn er een aantal vaste residentiëlen in het gevang, eigenlijk leek het stadje zo goed als verlaten. De meeste inwoners zullen wellicht hoofdzakelijk leven van de toeristen.
