Zondagavond werd me meegedeeld dat de dag nadien, gisteren maandag dus, een belangrijke veiling zou plaatsvinden. Dit om archief te verkopen afkomstig van een kasteel in een Westvlaams dorp. Om verschillende redenen verkies ik niet te zeggen waar de veiling plaatsvond noch over welke gemeente het gaat waarover dit archief handelt. Ik relativeerde dit meteen want men zegt zo vaak dat archief of boeken afkomstig zijn van een kasteel, dit om meer geld te kunnen kloppen uti de verkoop.
Desalnietemin was ik razend nieuwsgierig om meer te weten te komen. Het berof privaat archief, dus mag het verhandeld worden, geen probleem dus. 's Avonds dus de catalogus op internet geraadpleegd en geconstateerd dat het inderdaad heel interessant was. En daar de plaats van verkoop nogal ver verwijderd was van de plaats waarover het archief handelde verwachtte ik wel dat het de moeite waard was om een kijkje te gaan nemen. Ook wilde ik weten of ik niets over mijn familie, meerbepaald over de Moenaerts die ooit in die streek woonden, kon vernemen.
De tentoonstellingsruimte van de te veilen goederen was in een drukke buurt gelegen, het was echt zoeken naar een parkeerplaats. Om tien uur was ik alleen in de veilingszaal. Ik was tevreden, wellicht zou ik alles aan een redelijke prijs kunnen kopen, de schattingsprijzen waren realistisch, en zeker niet aan de lage kant. Na een half uurtje komen... twee collega's aan die ik hier helemaal niet verwacht had. Pech, maar de veiling was er natuurlijk voor iedereen. Nog wat later komen enkele mensen uit de archiefwereld aangetreden.
Een man die ik regelmatig tegenkom op genealogische bijeenkomsten en veilingen komt onmiddellijk naar me toe en zegt : 'Moenaertje, jij gaat hier niets kopen, 't is allemaal voor ons!' Ik schrik me een hoedje en vraag me af of hij dit echt meent of dat hij me voor de gek wil houden. Ik antwoord hem dat degenen met het meest geld in hun zakken het meest zullen kunnen kopen, dit om hem op een humoristische wijze van antwoord te dienen. Maar eigenlijk meende ik dit ook wel voor een groot stuk. Het is immers zo dat men op veilingen meer en meer vraagt aan mij om niet op te bieden tegen hen, of om te zwijgen bij het veilen van bepaalde nummers. Allemaal goed en wel maar zo'n vragen komen meestal van mensen die het de handelaars niet gunnen om eerlijk hun brood te verdienen. Maw het zijn doorgaans menzen die ik nooit in de winkel zie en die dan vragen dat ik tijdens de veiling niet tegen hen opbiedt. Op den duur mag ik thuis blijven want wat moet ik nog kopen als ik al de interessantste zaken moet laten kopen door anderen... Dus de vraag van die man was toch wat in het verkeerde keelgat geschoten. Dat beloofde dus : we waren met een vijftal gegadigden, allen wilden we precies hetzelfde kopen.
Om veertien uur begon de veiling. Tot onze verrassing beende de veilingmeester naar buiten en begon daar een kleine vrachtwagen en betonmolen te verkopen, deze voorwerpen bevonden zich langs de drukke straat; Het bieden begon met 100 euro, voor de lol boden we enkele malen mee watn die prijs was belachelijk laag. Het bleek om in beslag genomen materiaal te gaan van een kleine failliet verklaarde handelaar. Deze man probeerde nu zijn destijds duur betaalde materiaal terug te kopen. Voor 600 euro kocht hij alles terug, gelukkig maar voor hem. Dan nog wat meubels verkocht. Daarna de boeken en archiefstukken.
Er werd nogal ferm opgeboden tegen elkaar, maar zo gaat dat in een veiling, iedereen mag meebieden natuurlijk. Na een uurtje had ik twee grote stapels archief gekocht. Daar de betaling contant diende te gebeuren vroeg men de hele tijd voorschotten te betalen; Tegen dat het zestien uur was schot er bijna niets meer over van wat ik op de antiekbeurs te Tielt verdiend had. De mannen van het archief waren niet zo gelukig met het verloop van de veiling en vroegen me mijn aanwinsten aan hen door te verkopen. Ik beloofde hen de eerste kans te geven tot aankoop. Maar eerst wil ik nu zelf even genieten van mijn aankopen. Niets interessanter dan unieke originele documenten bestuderen, op zoek naa rinfo over voorouders en naamgenoten. Of gewoon uit interessen voor de geschiedenis van ons mooie rijke Vlaanderen.
