Daar het vandaag heel rustig was in de winkel en trouwens in de hele stad, had ik alle tijd om eens na te denken over welke antiek-, rommel- en antiquariaatsbeurzen nu eigenlijk nu werkelijk de moeite lonen om er aan deel te nemen.  En ook om er de nodige gelden voor vrij te maken. 

Velen denken dat dat allemaal zo duur niet is maar ik denk daar toch enigszins anders over.  Vooreerst moet ik de winkel sluiten want ik heb niemand die me daar kan vervangen.  Soms is dit één dag, soms kan dat meer dan een week zijn want  op de beurs moet je stand eerst opgebouwd worden, wat soms op zich al een hele dag vergt.  Dan is er de opening met eventueel een vooropening voor de 'handelaarss'.  Dan de beurs zelf en tenslotte de afbraak van de stand en het inpakken.

De prijzen variëren van 8 euro tot 2000 eurootjes.  Op de grotere antiekbeurzen kost een grotere stand vaak 5000 tot 12000 euro.  Eigenlijk wil ik geen optelsom maken van wat me alle beurzen samen kosten op een jaar tijd.  Een pak duizenden eurootjes in elk geval.  Bij elke deelname is het betalen en nog eens betalen.  Dit met de hoop dat er veel verkocht wordt, meer dan in de eigen winkel.  Anders moet je er natuurlijk niet aan beginnen. 

Rommelmarkten zijn doorgaans heel goedkoop en er komen massa's mensen.  Buitenrommelmarkten zijn gratis toegankelijk en iedereen kan er dus terecht.  Ook de gewone wandelaars die eigenlijk niet van plan zijn om iets aan te schaffen.  Dat kan ferm vervelend zijn maar er zijn gelukkig ook velen die wél waardevolle zaken zoeken.  Een aantal mensen die meer waardevolle zaken zoeken komen hier dan niet omdat ze hier enkel rotzooi verwachten;   Als ze mijn stand dan zien is de reactie meestal heel positief, anderen zeggen dan dat ik met mijn aanbod niet thuishoor op een rommelmarkt  Ik doe het om veel mensen te bereiken.   Overal waar ik verschijn kennen de mensen me intussen en vaak spreken ze me aan met de vraag om eens langs te gaan bij hen thuis.  In tweederden van de gevallen betreft het waardeloze rommel maar soms is het toch wel eens interessant.  Om ontgoochelingen ter vermijden vraag ik vooraf wat ze zoal in huis hebben...

Binnenrommelmarkten zijn duurder.   Er moet een zaal gehuurd worden, verwarming betaald worden, enz.  Ook de bezoeker moet toegangsgeld betalen.  Op deze markten is er altijd minder volk wegens de drempel van het inkomgeld en ook vanwege van het imago van 'Het zijn altijd dezelfde handelaars en vooral pseudohandelaars die altijd maar hetzelfde materiaal meehebben'.  Heel verstaanbaar.  Vooral in de herst tot in het voorjaar zijn er van die overdekte markten omdat het buiten dan te koud is.  Bij sommige organisatoren mag er bij de standenopbouw niemand binnen buiten de standhouders zelf.  Heel interessant want dan kan je zelf rustig rondkijken zonder dat er tweehonderd koopjesjagers overal het beste meegrissen onder je neus. 

Antiquariaatsbeurzen zijn bedoeld voor het aanbieden van boeken, documenten, oude kaarten, enz.  In België is er eigenlijk maar één grote beurs meer over, nl. deze te Mechelen in december.  Daarnaast zijn er kleinere beurzen bv. te Namen en natuurlijk de heemkundige en familiekundige beursjes bv. te Tielt, Rumbeke, Gistel, Oostende, ...Doordat veel boeken via internet verhandeld worden zijn deze beurzen steeds minder succesvol en kom je hier als handelaar nauwelijks nog aan je trekken.

Antiekbeurzen.  Hier moet je zijn als je veel antiek op een kleine ruimte wil zien.  Eigenlijk zijn er veel te veel antiekbeurzen, zowel in ei
gen land als in de omringende landen.  Vaak is de aangeboden waar weinig aantrekkelijk, soms lijkt het wel of de standhouders te weinig moeite doen en steeds met hetzelfde rondreizen.  Nederlanders komen massaal deelnemen aan beurzen in België. Velen zijn echt toffe gasten maar er zijn ook meer agressieve typetjes bij.  Deze laatsten roven alle goedkope zaken mee en vragen dan woekerprijzen.   Wie vaak beurzen bezoekt weet al gauw bij wie men betaalbare en betrouwbare zaken kan vinden en bij wie niet.  Zo ken ik een Nederlander die iedereen, ook zijn medestanders bij het achtenveertigste zou zetten bij elke gelegenheid.  Hij verdraagt geen kritiek en kan liegen als de beste.  Er is een spreekwoord die zegt : als je door een ... niet bedrogen wordt dan zijn ze het vergeten.  Jammer genoeg klopt dat soms.  Gelukkig ken ik ook anderen.  Het voordeel op antiekbeurzen is dat de bezoekers doorgaans allemaal gemotiveerd zijn en echt geïnteresseerd..  Er is veel minder volk dan op andere beurzen maar zo kan je comfortabeler rondkijken.  Natuurlijk zijn er bepaalde sujecten die - alhoewel ze niet van plan zijn om ook maar iets te kopen - er steeds in slagen om gratis inkomkaarten te versieren en dan nog wel liefst kaarten voor de opening, dan kunnen ze zich lekker gratis bezatten en volproppen met hapjes.

Tot slot nog dit : sommige beurzen zijn hun (stand)geld meer dan waard, op andere beurzen wordt je gewoon 'uitgemolken'.  In elk geval zijn de organisatoren de beste partij : het lidgeld moet vooraf opgehoest worden, de organistoren zijn zeker van hun geld.   Als standhouder ben je nooit zeker, je mag nog de mooiste spullen meenemen, indien er geen volk is of als de bezoeker geen geld wil  bovenhalen, dan mag je het schudden.  En als je een vijf maal in een jaar 5000 eruo verliest als antiquair -  en ik hoor elk jaar verschillende collega's die dit meemaken - dan kan dit serieus doorwegen op je zaak.  Uiteindelijk is het de bedoeling om winst te maken.

Zelf neem ik deel aan al de voorgaande soorten beurzen.   En soms verdien ik veel meer op een gewone buitenrommelmarkt dan op een prestigieuze antiekbeurs.  Daarom maak ik me nooit illusies : ik weet nooit vooraf hoeveel ik zal verkopen, en maar best ook...