Niemand die me kent zal ontkennen dat ik nogal Vlaamsvoelend ben. Zo zou iedereen eigenlijk mogen zijn, het is een eer zich Vlaming te mogen noemen. Heel de wereld kent de Vlamingen omwille van hun werkkracht en welstand, opgebouwd doorheen de eeuwen, dikwijls in moeilijke omstandigheden.
Al jaren verzamel ik allerlei objecten ivm de Vlaamse Beweging. Dit zijn oa afbeeldiingen van de Ijzertoren : schilderijen, gipsen en stenen Ijzermonumenten, glasraampjes.
Ook bustes van Cyriel Verschaeve in verschillende groottes, glasraampjes met zijn afbeeldingen, spreuken, boeken. Verschaeve werd door velen nogal verguisd. Reeds voor WO I werd hij als Vlaamsgezinde priester naar afgelegen Alveringem (naast mijn dorp Eggewaartskapelle gelegen), daar zou hij 'niet veel kwaad kunnen doen'. Maar WO I breekt uit en Verschaeve zit midden het kleine stukje onbezet gebied dat nog overblijft, midden de vele duizenden Vlaamse soldaten die aan de Ijzer vechten, mooier kon niet;.. Tijdens de tweede wereldoorlog roept hij jonge mensen op om tegen de communisten te gaan vechten, dus samen met de Duitsers. Hij forceert of verplicht dus niemand om mee te gaan, elk maakte voor zichzelf uit of hj tegen de Russen wilde vechten. Verschaeve wordt tenslotte veroordeeld voor collaboratie, hij wordt zelrs ter dood veroordeeld. Hij moet naar het buitenland vluchten en verblijft tot aan zijn dood in Sollbad-Hal in Oostenrijk. Wat erg voor een verdienstelijk en diepgelovig priester om zo van zijn vaderland gescheiden te moeten zijn. (Ook heden werd onlangs nog een priester verbannen, ook deze man is niet meer welkom in zijn geboorteland... maar dat is natuurlijk een heel ander verhaal), Hij sterft in 1948 en wordt aldaar begraven.
Enkele decennia later, rond 1970 geloof ik, worden zijn stoffelijke resten uit dat (tijdelijke dus) graf weggenomen en naar Vlaanderen gebracht, verborgen gehouden en tenslotte begraven op het kerkhof te Alveringem. Alveringem, waar hij onderpastoor was.
Vandaag mist Vlaanderen grote redenaars en volksleiders die de mensen kunnen toespreken en aanmoedigen als Verschaeve en Verriest. Als priester kenden zij hun Vlaamse volk en wilden het doen herleven, terug tot volle glorie komen.
Wat jammer eigenlijk dat ik Verschaeve niet gekend heb, ik hoorde al vele mensen (Alveringemnaars, priesters, ... ) getuigen over hun ontmoetingen met deze priester. Telkens ik in Alveringem ben bezoek ik zijn graf, gelegen naast de adembenemende mooie Vlaamse hallenkerk.
