Voor de eerste keer nam ik deel aan een zogenaamde Tweeloop. Dit wil zeggen dat je, samen met een  andere loper, op 1 uur zoveel mogelijk kilometers aflegt. Om beurt liepen we telkens een ronde van 1 km en gaven we de stok, estafettegewijs, telkens door bij de start/aankomst. Mijn compagnon was Nico Vanrusselt en, samen met mijn 67 lentes, vormden we een koppel dat streed in de categorie Heren+100. Ikzelf raakte (zoals mag aangenomen worden van een oude diesel) maar moeizaam op toerental met een 1ste km in 4:11. Nico raasde als een komeet  over het parcours, dat deels over de piste liep. Ik kon me zelf nog wat op een hoger niveau tillen met vervolgens kilometers in 4:09; 4:07; 4:06; 4:03; 4:08; 4:05 en 3:53. Die laatste was liefst 18 seconden sneller dan de eerste! Ik had me namelijk voorgenomen om de laatste km er alles uit te persen en alzo binnen het uur te finishen. Dat lukte warempel ook nog: ik overschreed de finish net op het eindsignaal. Saved by the Bell, noemen ze zoiets. We deden dus exact 1 uur over de 16 km. Dit betekent ook dat mijne maat zijn kilometers aan zowat 3,5 minuut per kilometer liep! Waar is de tijd dat ik dergelijke afstand alleen liep op 1 uur (in 2010: 16,11 km op het PK uurloop in Heusden-Zolder). Zodoende werden we 2de bij de H+100 en werden we samengepropt op het podium. Al bij al tevreden over onze prestatie en de toffe ervaring. Voor mij zat er niet meer in, vooral omdat ik hier niet op had gefocust en voormiddag nog een stevig duurloopje van 9 km had gedaan. Samen met deze 8, liep ik vandaag dus 17 km en dat aan 4:23/km gemiddeld.