 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| persoonlijke records
5 km : 17'24" (16/08/2008 in Alken)
10 km (piste) : 35'31" (14/09/2011 in Tessenderlo)
10 km (weg) : 34'41" (23/10/2011 in Kuringen)
10 mijl : 58'58" (1/05/2011 in Tongeren)
Halve Marathon : 1u16'04" (12/09/2010 in Hamont)
Marathon : 2u41'47" (30/10/2011 in Etten-Leur)
Uurloop : 16110 meter (21/07/2010 in Heusden-Zolder)
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
 |
 |
 |
. Hij won in Lokeren nog het BK 10 km op de weg met anderhalve minuut voorsprong op ondergetekende. Daarom gaf ik me op voorhand maar 10% kans, maar een wedstrijd moet altijd gelopen worden...en een Marathon is ongenadig...
Normaal is twee weken recuperatie genoeg, ware het niet dat ik vorige week in Tongeren nog flink "van Jetje" heb gegeven...
. Ik moest net iets te veel moeite doen om mijn startsnelheid (4'/km) aan te houden. Dus zocht ik mijn eigen tempo en probeerde ook geen groepjes te volgen die iets te snel waren voor mij. Bovendien was "snelle Eddy" van bij de start ervandoor gegaan en algauw zag ik hem niet meer voor me uit lopen. Halfweg had hij al een voorsprong van 4'30" en mijn snelheid zakte gestaag, doch niet dramatisch. Na 25 Km was mijn tempo toch nog altijd 4'05"/km gemiddeld, maar daarna was het vet van de soep... Bovendien waren mijn kuiten reeds na 12 a 13 km beginnen tegen te sputteren en elke stap deed pijn
. Die "Halve" van Wevelgem was alles behalve uit mijn benen verdwenen!!! Die 30 resterende kilometers beloofden een lange lijdensweg te worden en het feit dat Eddy ver voorop lag, maakte dat enkel de tweede plaats haalbaar zou zijn. Mijn enige doel was nog: arriveren
! Vanaf km 25 zakte mijn tempo nog wat richting 4'20"/km, doch stilvallen was er niet bij. Vele pijngrenzen heb ik moeten overschrijden want ook mijn liezen en hamstrings begonnen op te spelen. Toch kon ik nog iets versnellen tussen km 35 en 40 en de ambiance in het centrum verzachtte de pijn enigszins... Tot op ongeveer 1/2 km van de finish.... wie zag ik daar? Inderdaad: Eddy!!! Hij had een inzinking van jewelste, ik passeerde hem, stak nog een tandje bij en onder massale aanmoedigingen (vooral van mijn vrouw) liep ik de laatste km met onvermoede krachten zelfs nog in 3'45"/km! Wat een anticlimax
! Bijna 42 km afgezien met het idee om maximaal tweede te worden... en toch nog winnen. En het strafste van alles: mijn tijd (2u56'37") was tot op de seconde na dezelfde van vorig jaar! Wie verzint zoiets
?
