hij kruipt stilletjes in zijn cocon en spint de laatste tellen als witte zijde om zich heen voorovergebogen peilt hij de diepte van zijn gedachten zijn huid is als een vlies doorbreken kan hij niet
"Vroeger, toen ik nog klein was", begon ons jongste een nieuwe eindeloze babbel, Hij meet nog tot onder mijn schouders en ik heb hem gevraagd mij voorlopig zeker niet voorbij te steken. Ik wil graag dat hij nog zo'n klein aanhankelijk knuffeldier blijft, of wil ik niet toegeven dat ik gewoon een héél klein beetje ouder wordt?
Hij ligt in de veranda , met een dikke trui en een dik deken in de zon. Poes ligt aan de andere kant van het raam. Een vreemdeling die besloten heeft te blijven. Misschien valt er hier nog iets te beleven, denkt ze.
Mijn dochter oefent voor zangles een liedje in over "clowns". Toen we vandaag dan de kans kregen om er één aan het werk te zien in een echt circus, konden we die kans niet laten liggen. En ik geef toe, het heeft wel iets. Tromgeroffel, kindergelach, acts met dieren, jongleurs en acrobaten. Het adembenemendste blijft wel de trapezewerkster. In dit geval één vrouw die boven in de circusnok haar kunstjes aan een touw uitvoerde en zonder valnet! Toen was ik tegelijk doodsbang (voor haar) en beschaamd: om ons te amuseren riskeert die vrouw haar leven. En uiteraard de clown: die kwam een paar keer terug en de meeste van zijn acts waren erg grappig. Als kers op de taart werd er een foto genomen van dochterlief met een echte leeuwenwelp van 5 maand oud. Simba werd wel vastgehouden door een circusartiest. Kortom: een erg leuke namiddag Marijke
Hoe spannend kan een mens zijn dag maken ? Heel spannend als je het mij vraagt. Bijvoorbeeld om 13:45 thuiskomen en om 14u een verjaardagsfeestje hebben. Dochter lief heeft nu 2 cijfertjes staan en wil dit met haar vaste clubje delen. Steevast vraagt ze dezelfde vriendinnen en steevast vallen ze ieder jaar weer in ruzie. En mens vraagt zich af...maar soit. Als werkende moeder met een mega-schuldgevoel bokste ik gisteravond laat nog een quiz in elkaar om het jong geweld een activiteit te gunnen deze namiddag. Ik haal dochterlief op en zeg met een groot hart : " Ik heb speciaal voor jou een quiz in elkaar gestoken " ( en dit niet zonder enige trots...) ... stilte ... Ik kijk even door mijn achteruitkijkspiegel en zie haar bedenkelijk kijken. " Heb je daar veel werk aan gehad mama ? " vraag ze met een piepstemmetje. Euh , wat zeg je daar op ? "Nee, waarom ? " (grmph) "Ik hou eigenlijk niet zo van quiz. Allé, ik vind dat wel leuk maar niet nu en..." Goed, dus geen quiz. Wel veel gejoel, veel drinken, snoepen, ijsjes eten, ruzie en vriendinnen worden, modeshow, toneeltje,kadootjes openen en , ach-we-gunnen-haar-ook-iets, toch nog de quiz gedaan ! Mama blij, iedereen blij...
Toch opgelucht dat we dit jaar weer overleefd hebben. Ok, het is maar 1 keer, maar ik kan er wel een jaar op teren hoor. Dochterlief is moe maar voldaan en volledig in suikerschock naar bed gegaan dus opdracht geslaagd.
09.00u onze koffers gingen al mee de bus in. verder: bezoek aan Muckkross house, Ross Castle en busrit Killarny Valley Highlights 12.00u lunch 14.00u vertrek naar Shannon Airport 18.50u terugvlucht (met zijn allen) 21.30u aankomst Charleroi 14.00u aankomst thuishaven.
Hier enkele fotos van het kasteel en zijn prachtige tuin.
Tijdens onze busritten wisten we wel precies welke chauffeurs de touristen waren, die kwamen ons tegemoet
09.00u vertrokken we met de bus vanuit ons hotel in Killarny en deden we de Ring Of Kerry. Van al de tochten die je vanuit deze Ring Of Kerry kunt maken, is deze route waarschijnlijk de allermooiste. Op deze tocht zagen we adembenemende vergezichten over bergen, dalen, klippen enoceanen. In het hoogseizoen kan het er erg druk zijn, maar als je zo nu en dan een stapje opzijwaarts doet van de Ring, naar een ander interessante plaats in de nabijheid, ben je zo uit de drukte. We stopten regelmatig om al het moois te bewonderen. we zagen, behalve de schitterende natuur weer schilderachtige huisjes en een museum waar ze lieten zien hoe de mensen daar vroeger leefden. we bezochten een van de mooie kerken en natuurlijk werd er daar ook weer gezongen.
.
's avonds keerden we terug naar hetzelfde hotel en ging iedereen mee uit. Het was erg druk in de stad en Ladies Night, wat we onderweg tegenkwamen was de moeite van het roddelen waard. Met zijn allen gingen we weer naar een uiterst gezellig cafe waar iedereen met iedereen danste.
Als lid van de BGJG krijg ik wekelijks hun blaadje in de bus. Meestal neem ik niet de tijd om dat te lezen, maar vandaag besloot ik het wel te doen. En wie prijkt er op de laatste pagina met zijn weekverslag? Ons aller Tine. Ik herkende haar haast niet, volgens mij zijn haar haren gegroeid. Zo te lezen heeft ze het behoorlijk druk en mogen we binnenkort wat werk in de winkel verwachten. Ben benieuwd. Marijke
programma vandaag: 09.00u: opgehaald na het ontbijt door de bus rondrit Wicklow Mountains met stop in Glendalough 11.00u bezoek middeleeuwse abdij ruïne, wandeling, lunch... 13.45u vertrek naar Killarney mei tussendoor een korte stop. 20.00u aankomst in ons hotel in Killarney 20.30u diner in het hotel avondprogramma.
Het was vandaag een lange busrit, maar niet getreurd we kenden genoeg liedjes en af en toe viel er eens een oogje dicht. We ontdekten dat onze buschauffeur ook kon zingen. Hij was afkomstig uit Cork zo'n 300 km daar vandaan en hij zong in een mannenkoor in de VS! De omgeving was prachtig en hier en daar namen we een fotostop.Glendalough is gesitueerd in een diepe eenzame vallei, gelegen in het hart van een wilde, bergachtige streek met twee meren en de ruïnes van zeven kerken van meer dan 1200 jaar oud. De ruïnes van Glendalough horen tot de oudste christelijke overblijfselen van Europa. Op de zuidelijke oever van het Upper Lough staat de Church Of The Rock. Het imposants zijn de kleine St. Kevin' s Church uit 1100 en de Round Tower van bijna 31m hoog met een opening die zich drie m boven de grond bevindt. Deze toren stamt uit de 6e eeuw.
We liepen over de Ha'Penny Brigde. Dit symbool van Dublin dankt haar naam aan de prijs van de tol die voetgangers moesten betalen om de rivier Liffey over te steken: één halve oude penny. officieel heet deze brug "Wellington Bridge" en werd geopend in 1816. Oorspronkelijk verzorgden een aantal ferries de tocht naar de overkant, maar omdat deze in slechte conditie verkeerden werd geopteerd een brug te bouwen. De brug werd in eerste instantie gemaakt uit gegoten ijzer, dat nogal vatbaar was voor slijtage. Tussen 2001 en 2003werd de brug gerestaureerd en in een nieuw wit kleurtje gezet in plaats van het traditionele zwart.
We zagen The Spire. Deze staat midden op de O'Connell Street en is een 120 m hoge slanke spits met een doorsnee van 3 m aan de basis. Dit millenniummonument staat op de plaats van een standbeeld van Horatio Nelson dat in 1966 door de IRA werd opgeblazen.
We winkelden in het overdekte winkelcentrum St. Stephen's Green Shopping Centre.
Dit is het eerste moderne winkelcentrum in Ierland. De architectuur van het gebouw doet denken aan de Victoriaanse serres. Het winkelcentrum werd genoemd naar het nabijgelegen St. Stephen's Green Park. Met de bouw van dit gigantisch complex begon men in 1985. In 1988 opende het centrum zijn deuren. Voor die tijd lag hier de Dandelion Market, bekend van de eerste optredens van U2 en de kraampjes waar allerlei punkgadgets en -kledij verkocht werden. Het winkelcentrum telt drie verdiepingen vol kleding-, schoenen,- en voedingswinkels. we zagen nog meer mooie winkels, en huizen met de speciale portalen. %%%FOTO5%%%
We aten en tussendoortje en trokken daarna naar het St. Stephen's Green Park. Het fraaie park in het hartje van Dublin dateert uit de 17e eeuw, maar kreeg zijn huidige vorm in 1880. Het is vooral bekend van de vele standbeelden van beroemde Ieren. De statige gebouwen die het park omringen, behoren tot de mooiste van Dublin. Wij zagen hier niet veel van, moe zetten we ons met z'n tweeën in het zonnetje op een bankje in dit prachtige park. Eventjes, tot een donkere wolk en een typisch Ierse regenbui ons weer naar binnen jaagden. Rond 16.00u trokken we weer met z'n allen naar The Old Jameson Distillery. We kregen een rondleiding en een proevertje van de heerlijke whisky.
Terug in het hotel verzorgden we onze vermoeide voeten en dineerden we in het hotel. Naast ons zat een groep mannen die een vrijgezellenfeest hadden. De toekomstige bruidegom hield een speech, waarna wij tot grote hilariteit applaudisseerden en het Dublins volkslied zongen, waarvan iedereen het bekende refrein uitbundig meezong. Ons optreden werd gesmaakt, ze vroegen naar meer.
Met degenen die daarna nog puf had trokken we rond 21.00u naar Temple Bar, de uitgaansbuurt van Dublin. In deze buurt op de zuidelijke oever van de Liffey vind je in de middeleeuwse straatjes tal van pubs en clubs. We kozen een gezellige grote pub, waar een bandje en een dansgroep à la "Spirit of the Dance" optraden. Verder dan één rondje kwamen we niet meer, iedereen was blij rond middernacht zijn bed te vinden.
Het was een zeer mooie reis, kort en krachtig en uitzonderlijk mooi weer, ondanks de enkele regenbuitjes, voor Ierland. De reis kwam er omdat het koor dit jaar 25- jaar bestaat. Dag 1: 03.00u: vertrek bus naar Charleroi 05.00u: aankomst op vliegveld Charleroi 06.55u: vertrek vlucht 07.20u: aankomst in Dublin (Ierse tijd) 07.45u: bus naar het hotel in het centrum van Dublin 08.30u: gezamelijk ontbijt in dit hotel 10.00u: start bezoek Dublin 19.00u eten en avondprogramma.
20 koorleden gingen mee en 7 niet koorleden en natuurlijk de dirigent. Bijna waren we met 27 vertrokken, een niet-koorlid ontdekte op het vliegveld dat ze haar pas niet mee had. Haar in allerijl opgetrommelde zoon vloog met zijn auto naar Charleroi om 1 minuut voor sluitingstijd te arriveren met pas, oef. Als een hechte groep klitte we de hele dag bij elkaar. Dublin is de hoofdstad en tevens de grootste stad van Ierland en de op één na grootste stad van de Britse eilanden. De stroom die er loopt heet de Liffey. In het begin van de tiende eeuw waren er twee nederzettingen waar zich nu de stad Dublin bevindt. De nederzetting An Dub Linh behoorde toe aan de Vikingen, die er een grote slavenmarkt hadden. De Kelten stichtten in 988 Baile Ath Cliath, vlakbij An Dub Linh. Deze twee nederzettingen smolten na verloop van tijd samen tot één. De Engelse naam Dublin is dus afgeleid van de eerste nederzetting, de Ierse naam Baile Ath Cliath van de tweede. Baile betekent stad, een Atha is een doorwaadbare plaats en Cliath is rieten vlechtwerk dat de rivierbodem op een doorwaadbare plaats vestevigde. Vanaf 1922 is Dublin de hoofdstad van de onafhankelijke staat Ierland, nu republiek Ierland. Dublin heeft in de loop der tijden heel wat beroemde schrijvers voortgebracht. James Joyce ( Ulysses), Bram Stoker ( Dracula), Oscar Wilde, Jonathan Swift (Gullivers reizen), en Samuel Becket ( Wachten op Godot).We bezochten het Trinity College, de oudste universiteit van Dublin.Queen Elizabeth 1 stichtte de school in 1592. Het terrein is 40 hectare groot.Trinity lag tegenover het Ierse parlementsgebouw, dat ooit het eerste parlementsgebouw in Europa was. Nu behoort het toe aan de Bank of Ireland. In de bibliotheek ligt het wereldberoemde Book of Kells, een maniscript van rond het jaar 800, dat door Keltische monniken werd gemaakt. Het boek bevat de eerste vier evangeliën in het latijn en is rijkelijk geïlustreerd met miniaturen. In de universiteit kun je ook nog andere schatten bezichtigen. Zo vind je in de Harry Potter- achtige bib meer dan 200.000 oude boeken en een hele oude Ierse harp. We lieten ons rondleiden door een gids, een student die we door zijn snelle tongval moeilijk konden verstaan. We zagen het standbeeld van Molly Malone (" In Dublin's Fair City"). (Iers: Mol Ni Mhaoileoin) is een populair lied, dat in Dublin is uitgegroeid tot het officieuze volkslied van Dublin City. Het nummer was ook opgenomen in de film, A Clockwork Orange. Molly zou niet echt geleefd hebben, er waren veel Molly Malone's in Dublin. De naam 'Molly' is ontstaan als een vertrouwde versie van de namen Margaret en Mary. Molly wordt herdacht in een beeldje ontworpen door Jeanne Rynhart, opgericht ter ere van de stad. Geplaatst op de top van Grafton Straat, wordt dit beeldje een beetje spottend benoemd als "De taart met de wagen", "De schaal met de vis", en "De sloerie met de Sint-jacobsschelpen". Het standbeeld toont een rondborstige Molly als een jonge vrouw in zeventiende-eeuwse jurk. Haar laag uitgesneden jurk en grote borsten werden gerechtvaardigd met het argument dat vrouwen in het openbaar borstvoeding gaven, 'breasts popped out all over the place'. Het koor poseerde bij het stanbeeld en zong : In Dublin's Fair City. Het was als niet koorlied prachtig om te zien dat veel mensen stopten om te luisteren en het refrein uitbundig meezongen. Morgen neem ik jullie verder mee Dublin in
Het hangt weer overal in de lucht: de koorts van lente-en communiefeesten. Dit jaar hoef ik gelukkig niets zelf te organiseren, maar kon gans het gezin de voeten onder tafel schuiven bij mijn broer thuis. Zijn jongste deed haar eerste communie. Sangria, witte en rode wijn, lekker eten, tevreden familieleden: meer moet dat niet zijn. En uiteraard werd er ook wel een handje geholpen bij op-en afdienen en afwassen. Dat is tenslotte het minste. Veel foto's genomen en heel voorspelbaar reageerde iedereen: nee, niet alweer maar mijn reactie is dan even voorspelbaar: en als je ze strakt hebt die foto's zal je er content mee zijn! Marijke
Blijkt dat de oorsprong van de limeriks in Ierland ligt. Misschien kan ik de komende dagen inspriratie opdoen. Vanacht vertrekken we tot en met zondag naar dat mooie land.
Vanmorgen liep de wekker al vroeg af. om 4.50u moest ik puberzoon naar school brengen voor hun uitstap naar Parijs. Vanacht keren ze terug. Wat we allemaal niet voor onze kinderen doen. Ze beseffen wel dat ze welkom zijn. Vandaar dit stukje over onze wondertjes.
Ingenesteld in haar warme schoot, voel ik, dat ik geluk ben. Miljarden zijn mij al voorgegaan, vergeefs. Ik blijf en werk hard aan mijn miraculeuze verandering. Gespannen of mijn ouders eindelijk doorhebben dat ik er ben, laat ik mijn hart kloppen. Ik trappel van plezier als ik hun blijdschap hoor. Ze willen het allemaal graag weten, maar mijn geheim koester ik. Als mama haar handen op haar buik legt, raak ik ze met de mijne onzichtbaar aan. Als papa mij zoekt schop ik hem, zodat hij wat zachter duwt. Iedereen wordt ongeduldig. Tijd om me klaar te maken voor een nieuw avontuur. Ik neem niet graag afscheid van mijn warm nestje en de reis beangstigd me. Maar vergezeld van de oerkracht van mijn moeder, ontmoet ik een nieuw begin. Als bewonderende blikken mij liefkozen besef ik, dat ik nog steeds een wonder ben.
Nog heel veel aan het denken geweest : to titel or not to titel. Ik ben er nog niet helemaal aan uit. Bedankt hé hendrik !
Vandaag weer een spannende afsluiter gehad. Net als je denkt dat je het wel hebt gehad komt er nog een extraatje om de hoek kijken. Ik heb op mijn vrije namiddag heel wat heen en weer gecrost ( dochter mocht onverwacht naar vriendinnetje ), boodschappen gedaan en maaltijd in elkaar gebokst ( voor de geïnteresseerden : hesp-kaasrolletjes met groentjes, tomatensaus, puree en een groentenschotel van aubergine, tomaat en courgette )om tegen half zes met mijn tong op mijn schoenen achter mijn middelzoontje te gaan naar de opvang. Ach, waarom niet, vlug even heen en weer, geen gsm mee, geen portemonnee (echt waar, de allereerste keer in mijn leven dat ik zonder beide kleinoden op stap ga). Kom ik in de opvang toe, hoor ik daar onmiskenbaar het gehuil van mijn zoon ( derde kleuter ). Aan de toon en intonatie te horen is het ( voor hem in ieder geval ) vrij ernstig. Ik kijk om het hoekje en zie daar een verzamelde menigte klein grut die in gradaties van afgrijzen en onverholen nieuwsgierigheid mijn zoon observeren. Uit zijn linkeroor druppelt bloed en een opvoedster probeert het bloeden een beetje te stelpen. Of dat denk ik toch. Want aan het gekrijs te horen lijkt ze zijn oor zonder enige verdoving van zijn hoofd te trekken. Zucht, arm ventje, wat pijngrens betreft, ligt die bij hem ongeveer ter hoogte van zijn kleinste teennageltje. Dus, ik zonder portemonnee, zonder gsm ( echt waar de allereerste keer !) naar de huisarts; Ondertussen zweert mijn zoon dat hij echt niets meer kan doen, niet meer stappen, niet meer eten, niet meer zijn riem aandoen in de auto, niets niets niets meer. Arm ding. Gelukkig kent de huisarts ons goed ( gelukkig ?) en kan ik vanavond de visite overschrijven. Dat is gemakkelijk. Wat minder gemakkelijk is, is het onderzoek van Het Oor. Zoonlief krijste de hele praktijk bij elkaar, alleen al als de arts van op afstand kijkt naar het oor. Na heel wat bezweren, dreigen en lieve woordjes laat hij haar toch kijken en valt de wonde al bij al nog mee. Een klein scheurtje aan de voorkant van het binnenoor. Geen hoofdpijn, geen misselijkheid. Een watje tegen het oor en wij naar huis. Ach, voor iemand die op de eerste schooldag beslist om wat aftershave op te doen en dit - oeps - recht in zijn ogen spuit is hij wel iets gewoon. Maar toch. Hij blijft kaduk voor de rest van de avond en het dessertje...nou...dat kan nog net. Want dat is goed voor een oor. Toch ?
Omdat ons jongste een weekje weg is konden wij gisterenavond onbezorgd een avondje stappen. Met een groep hadden wij een culinaire rondleiding door Gent. We vertrokken van de vrijdagsmarkt naar ons eerste restaurant voor het aperitief. Onderweg vertelde de gids de leukste anektdotes naast de wat ernstiger uitleg over de prachtige bezienswaardigheden van de stad. Zo trokken we de stad door van aperitief naar voorgerecht tot uiteindelijk het nagerecht, steeds in een ander resataurant. Reuze gezellig een echte aanrader, ook de gids.
Gisterenmorgen vetrok jongste met zijn klas naar de Ardennen. Een weekje bosklas, zeventig kinderen ( vier klassen) in één bus. De koffers konden met moeite in de bus, maar uiteindelijk vertrokken ze dan, uitgewuifd door al de andere klassen en ouders met al een beetje meer of minder roodomrande ogen. We kunnen hun activiteiten meevolgen in hun bosklasboekje voor ouders en elke dag is er een verslagje te beluisteren via de telefoon. Het is stil in huis.
 "Sad"){kind=icon}
.
%%%FOTO5%%% 
