Vermist Er zijn een aantal Waregem-bloggers 'vermist'. Waar zijn jullie ? Wat doen jullie ? Ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben die me vragen stelt omtrent jullie schrijf-en andere ervaringen... Laat nog eens iets van jullie lezen !
Anubis Laatste Nieuws-oproep Ik heb een dochter die niet alleen gek is op Mega Mindy, Wim Soetaer (al kent ze hem niet, ze is eerder gek op één van zijn liedjes), een serie over het overleven op de middelbare school en zo van die dingen. Nu hoorde ze vorige week dat er vanaf morgen in de krant een gratis stickerboek + stickers van het huis Anubis zal zitten. Groot was de ontgoocheling toen ze gisteren 'ontdekte' dat de befaamde krant 'Het Laatste Nieuws' is en wij nu eenmaal geabonneerd zijn op een andere krant... Toen heb ik haar beloofd aan iedereen die ik ken te vragen of zij het boek en de stickers willen bijeen sparen... Bij deze dus : wie heeft de 'juiste' krant en wie wil sparen ? Alvast dank voor jullie antwoord en medewerking ! Daisy
Wat zijn er weer een mooie teksten bijgekomen op de blog. Leuk om te lezen. Zelf heb ik het moeilijk om te schrijven momenteel, van mijn huistaak heb ik wel 7 à 8 versies schat ik, handgeschreven stuks inbegrepen. Uiteindelijk er toch maar 1 ingestuurd. Hopelijk brengt het mooie februariweer inspiratie voor de volgende huistaak. Marijke
Mijn zusje en ik , is het boek van Rina frank waar ik gisteren in de boekenwinkel niet kon aan weerstaan. Het eerste hoofdstuk al gelezen. Het leest vlot zoals verwacht. Rina en haar zusje Josepha groeien op in een Joods - Roemeense familie die in het begin jaren vijfytig naar Israël emigreerde. Josepha is intelligent en mag studeren, terwijl de mooie Rina voorbestemd is om een rijke man te trouwen. Maar Rina droomt ervan om net als haar zusje slim te zijn......... Ook het boek Katarakt heb ik gekocht. Violaine
Een lang leven om Geef me de ruimte, het Rad van fortuin, Tiomf van de verschroeide aarde, de Gouden dolk, en nog meer van die 'oude' jeugdboeken waar ik vroeger helemaal in verdween, nog eens te lezen. Onlangs heb ik Kruistocht in spijkerbroek nog eens met plezier herbeleefd. Sedert een paar weken staan een aantal boeken van in mijn jeugd in mijn spiksplinternieuwe boekenkast. Op de plank erboven staan pas gelezen en nog te lezen nieuwe boeken te wachten op mijn aandacht.
Een lang leven om nog veel plezante schrijf- en andere cursussen te volgen waar ik niet alleen nieuwe dingen leer, maar waar ik ook leuke en interessante mensen ontmoet.
Een lang leven om nog veel te lachen, ontroerd te zijn, te knuffelen, te schrijven, te slapen, te werken, te genieten.
Ik kijk haar na mijn kleine meid met haar lieve kleine lach wat wordt ze groot
Mijn gedachten dwalen af opnieuw leven in mijn buik na jaren van wachten en verlangen die zachte bolle buik de kleine stampjes, gekriebel in je buik
En dan op 9 februari klokslag 12.30 is ze daar haar eerste kreetjes de eerste blik ik neem haar dicht tegen me aan ons hemels groot geluk
Nu wordt ze al zeven de tijd gaat veel te vlug
Van paps bekomt ze alles met haar lieve kleine lach ook grote broer is gek op haar zijn grote hand haar kleine, een ijzersterke band en ik neem haar in mijn armen net alsop die dag
Gelukkige verjaardag mijn lieve kleine meid blijf altijd voor ons stralen en dat je vooral gelukkig mag zijn
Mijn goede voornemens boekenstapel is weer een boek lichter. Het boek; 'Voor ik doodga' is uit. Paar keer moeten slikken maar mooi. Volgende van de stapel is er één op verzoek van zoon 'Kruistocht in spijkerbroek' van Thea Beckman. Hij leest niet graag, behalve dit boek.
Vorig weekend bracht ik door in een jeugdherberg. Vanaf vrijdagavond logeerde ik daar samen met een groot aantal anderen die werken aan de musical "De rattenvanger van Hamelen". De leeftijd varieerde van 7 tot 57 jaar en ik behoor daar tot de oudsten. De sfeer zat er goed in met vrijdagavond kampvuur, zaterdagavond kwis en uiteraard heel veel repetities tussendoor. Bij het kampvuur viel wel op dat de liedjes die de oudsten kenden, helemaal niet overeenkwamen met de liedjes die de jongeren, vooral de tieners dan, kenden. Waar wij nog "Suzanne neemt je mee" kwelen, zingen zij "Mijn tele-Romeo". Moet allemaal kunnen, geen probleem. Slapen in een slaapzak op een kamer van 6 is ook een belevenis apart. De eerste nacht viel dat niet mee, de tweede nacht sloeg de vermoeidheid gelukkig toe en had ik een veel betere nachtrust. Overdag was er overal wel iets te beleven: repeteren, spelende kinderen of gitaar of dwarsfluitgeluiden. Keerzijde van medaille: nergens rust en dus een barstende hoofdpijn op zondagmiddag. Maar ik had het er graag voor over want de balans was toch overwegend positief. Mooie herinneringen, vooral ook aan mijn twee "toneeldochters" die van het knuffeltype zijn en hun "toneelmama" hiermee rijkelijk bedeelden. En mijn rol begint er in te zitten, mag ook wel een half jaar voor het optreden... Marijke
Ik voelde me deze voormiddag wat slapjes, maar met mijn kinderen was het nog een beetje minder. Ik heb verse kleren aangebracht, emmers uitgespoeld en teruggeplaatst op de strategisch beste plaats, extra knuffels uitgedeeld, dekens over zieke lijfjes getrokken, oogjes en neusjes afgeveegd, gezorgd voor de bevoorrading van water met en zonder druppeltjes. Ik hoorde het mooiste woord ter wereld een tiental keer teveel : "Mama ! Kom eens..." ; "Mama ! Breng je... ?"
Nu heeft de tv even mijn taak overgenomen. Alhoewel twee van de drie er al te oud voor zijn, passeerden de Teletubbies, Tweenies en consoorten hier al de revue en dat terwijl de jongste boven in zijn bedje droomde over snoepjes, oma's en koeken. De taken die ik voor vandaag voor mezelf gepland had, voerde ik deels uit (kuisen wegens vorige week te hectisch) en een deel stel ik noodgedwongen uit tot deze avond. Het zou wel eens een kort nachtje kunnen worden... Gelukkig is de berg strijk die soms Himalaya-allures aanneemt sedert eergisteren gereduceerd tot een duin type Hoge Blekker zodat die mijn aandacht even kan missen.
Als er kraamhulpen moesten zijn die tijd en zin hebben om het 60-jarige bestaan van de kraamhulp te komen vieren, dan ben ik beschikbaar. Ik heb koffie, koekjes, streekbier (voor als het een zware dag was), ijs, ...
Vermoeid, lichtjes verkouden waren de kinderen alweer aan vakantie toe. Voor het eerst blijft kleine man bij grote broers thuis, als ik ga werken. Gelukkig is dat alleen 's middags, maar het kriebelt in mijn buik of dat wel goed gaat. Een afsprakenlijst, voor alledrie, hangt aan de best zichtbare plek, de computer, om hem de structuur te geven die hij broodnodig heeft. Gisteren is alvast goed verlopen, al belde de puberzoon met de opmerking dat ik een foutje had gemaakt, maar ze hadden die al zelf samen opgelost.
