Schrijven is natuurlijk heel belangrijk en heel leuk maar een mens moet ergens inspiratie opdoen. Dus besloot ik om een kans te wagen bij de auditie van een musical. Auditie doen: hoe saai, niets dan wachten tot je aan de beurt bent. Tijd dan maar gedood met het observeren van "mede-auditie-doeners". Net als in de schrijfgroep zijn er de meest diverse leeftijden. Gaande van 3 lagere school kinderen over 3 humanioragirls naar 2 rijpere dames (waaronder ikzelf) om aan te landen bij het type "verwelkte bloem, maar ik wil dat niet weten". Maar eerlijk is eerlijk: de verwelkte bloem viel bij de nabespreking wel mee en uiteraard ben ik geslaagd in de auditie. Welke musical het wordt weet ik volgend week. Welke rol wordt nog wat langer afwachten. Marijke
Erg genoten van de kleurrijke ontboezingen op de blok. Mijn kleur van deze week was grijs. Van het stof. Eindelijk zijn we ( bijna) helemaal klaar met de verbouwing. Alleen aan de afwerking schort nog het een en ander. Maar voorlopig hoeven we geen stof mee te happen. Geen spullen te verhuizen die steeds zoek raken. Mijn keel voelt al een paar dagen aan of hij ook geschuurd is. En eigenlijk heb ik erg veel zin om vanmiddag terug in bed te kruipen met een boek. Lekker lezend relaxen. Momenteel lees ik "de doornvogels" van Colleen McCullough.. lekker relaxen zal er echter niet bij zijn, we geven vanmiddag familiefeest. maar mijn keel zal ik zeker goed smeren met( non) alcoholische dranken.
Beste allemaal Ik heb me deze avond eens geamuseerd door alle vorige berichten eens te lezen. Van de negen cursisten zijn er reeds vijf die actief deelnemen. Natuurlijk mag ik niet achterblijven Vandaag heb ik mijn huiswerk reeds opgestuurd want ik muis er even onderuit. Hopelijk kan ik vanuit Athene enkele foto's opsturen. Ik plaats er zelf wel een woord bij en de rest is dan voor jullie. Ik leef dinsdag avond zeker met jullie mee.
Verdwenen boek Een week geleden bestelde ik in de Fnac het boek "Het geheim van de schrijver". Toen ik vandaag langsging verzekerde men mij dat het boek binnen was. Maar dat bleek te vroeg gejuicht. Trage minuten staan wachten aan de infostand, in het gezelschap van een ongeduldige met de vingers trommelende dame, maar mijn boek bleek onvindbaar Onverrichterzake dus teruggekeerd en wat blijkt nu ? Op mijn computer een bericht dat het boek er toch is Spoken in de Fnac ?. Voor de rest nog vlug even kwijt dat ik met belangstelling de filosofische ontboezemingen volg, al dan niet in kleur. En eerlijk waar, Marc was mij voor want Violaine ook ik ging jou iets sturen in die trant. Studeren in het leven is inderdaad één ding maar niet alles. En in welke kleur had dit nu gemoeten ? Verder heb ik tot nu toe absoluut geen inspiratie voor mijn eigen foto, de foto van Nico werd reeds van een kort stukje voorzien. De muze zal dringend moeten langskomen of ik heb geen of hoogstens een half huiswerk ingediend Marijke
Raar wat een kleur allemaal kan betekenen. Blauw als kleur van communicatie, waarheid, eerlijkheid, jezelf beter leren begrijpen, rusteloos,.... Oeioeioei, mijn hele ziel wordt hier bijna blootgelegd. Ik zeg wel "bijna", want ik hou graag nog één en ander voor mezelf. Trouwens, wat kleuren betreft ben ik er nog niet helemaal uit wat Maar aan één ding durf ik zeker niet te twijfelen. Aan Norva's wijsheid. In het paars.
Aan Marc en iedereen, Blauw is inderdaad een mooie kleur en bovendien de kleur van communicatie, of dat nu via praten of schrijven gaat speelt geen rol. Ik las ergens dat blauw ook wijst op waarheid en eerlijkheid, het maakt dat je jezelf en je emoties beter leert begrijpen , je gebruikt het best de blauwe kleur wanneer je nerveus en rusteloos bent, en wanneer je je eigen waarheid wil verkondingen. Daaruit kan je dus duidelijk afleiden dat hetgeen Marc schreef en in het blauw zet, werkelijk recht uit zijn hart komt. Na deze wijze woorden probeer ik deze tekst in het paars te zetten omdat paars de kleur van wijsheid is! Groetjes Norva
Er valt één en ander te zien en te lezen op onze blog. Zo kun je met Nico reizen we van Portugal naar Toon Hermans en zo naar zijn knetterend haardvuur. Maar ik wou het over iemand anders hebben. Ja Violaine, jij bent mijn "slachtoffer". Laat me eens een briefje naar jou schrijven. En voor één keer een open briefje.
BesteViolaine , Je schrijft dat je zich minder op haar gemak voelt omdat je je broek minder lang op de schoolbanken versleten heeft. Maar Violaine, wellicht heb je andere boeiende dingen gedaan. Ook al besef je dat niet op het moment zelf. Of zelfs daarna. Bovendien,anders zou je zoals ik misschien enkele regelrechte trauma's opgelopen hebben. Aan de unief.Wegens niet geslaagd. Met glans zelf. Dan springen er aantal dromen helemaal stuk. Maar ook die brokken geraken gelijmd. We vinden allemaal onze weg.Zoals ook jij Violaine.
En zo verslind je op een dag het boek "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst. Met huid en haar. Gewoon in je bed. Omdat dan te beseffen dat je nog nooit zoiets goed gelezen hebt. Dat zal Dimitri Verhulst nooit gedacht hebben toen hij dit boek schreef. Is dit niet de reden waarom we allemaal schrijven ? Omdat er wel ergens iemand op deze aardkloot rondloopt die er iets aan heeft. Of zelfs zeer veel aan heeft. En dat we allemaal "anders" zijn is dan een ontzettende troef. Zo valt er veel te vertellen en veel te ontdekken. Voor elk van ons. Geleerd of niet geleerd. Jong of oud. Bussinessman of huisvrouw.
Of hetzelfde nog eens op een andere manier gezegd. (Deze paragraaf stond er eerst, en vermits ik niet graag op het knopje "delete" druk) Iedereen van ons heeft zo zijn of haar eigenaardigheidjes. Goed dat we er over kunnen praten of schrijven. Schrijven heeft me al veel geholpen. Zo ga je voor jezelf dieper op de zaken in. Je ontdekt aspecten waarvan je je niet bewust was. Dus Violaine en co, ik denk dat we op dezelfde golflengte zitten. En is het niet essentieel om jezelf te aanvaarden zoals je bent ? Zoals het ook belangrijk is dat andere mensen dat respecteren.
In onze schrijfgroep merk je ook een heel spectrum van ideeën, achtergronden,... Komt ook door de diversiteit in leeftijd, sociale achtergrond, beroep,... Is het bijvoorbeeld niet boeiend dat onze jongste naast onze oudste zit ? En op zich zijn het allebei schatjes natuurlijk. Ik zit er kort bij, dus ik kan het weten. Enz.
Sorry, de plicht roept. Time zou money zijn. Maar daar geloof ik niet veel meer van. Enz.
Groetjes,
Marc
Zo, het filosofie-uurtje zit er op. Hopelijk verzinnen jullie iets helemaal anders. Daar dient toch een blog voor. Diversiteit nietwaar.
NB : niet alles geloven wat ik zeg. Zoals wat ik gisteren vertelde over die opdracht van deze week. Heb ik gisterenavond helemaal niet afgewerkt. Is een voordeel van schrijven. Je schrijft gewoon waar je zin in hebt, zonder dat je door wie dan ook terechtgewezen,... wordt. Zo krijg je ook eens gelijk. Zalig gevoel hé.
.Dag allemaal, ik ben eens naar de informatie over de mogelijkheden van Bloggen gaan kijken, 't is de moeite, techniek staat voor niets zeggen ze dan, niets voor mij, ik ben al blij als ik tot hier geraak (waarschijnlijk via een grote omweg) wat kan typen en het dan op de juiste manier kan versturen. Van het zware weekend heb ik een zware "kopvalling" overgehouden, die rustig zijn tijd neemt om alle fasen te doorlopen,keelpijn, niezen, lopende neus, tranende ogen, hoestje enz.. hopelijk is het nu vlug voorbij zodat mijn "kop" weer optimaal bruikbaar is.. De opdracht voor dinsdag heb ik nog niet gekregen, kan dat zo vlug mogelijk? zodat ik nog de tijd heb om het voor te bereiden. Groetjes Norva
Schrijfgenootjes, Zit voor het ogenblik in de les Excel voor beginners. Het tempo is affreus laag en mijn aandacht ook. Ideaal moment om te vluchten naar onze Blog. Ik zit helemaal achteraan in de hoek van ons computerlokaal. Onze leraar lijkt wel een volwassen Harry Potter. Zijn ronde brilletje is met hem meegegroeid en daarom veel te groot voor wat nu gangbaar is. Van voren bekeken is zijn kapsel saai, want gewoon met een streep op de zijkant. Maar bekijk dat manneke ook eens van achteren. In het kruintje, de plaats waar mannen meestal begin te kalen, groeien bij hem een aantal lange wilde pluimen. Wat een zicht !
En de terminologie, amai ! "Dat is boekhoudkundig niet juist." "De BTW wordt berekend op de maatstaf van heffing." "Zet uw cursor vooraan en duw op de functietoets F4"
Hoe saai allemaal.Gisteren daarentegen was adembenemend. Met klanten van de bank naar Brussel. Eerst rondleiding doorheen de stad. Onze gids benaderde de ontwikkeling van de stad doorheen de eeuwen vanuit een zeer originele invalshoek. Hij schrijft er boeken over, o.a. ook over Brugge.Dat soort onderwerp is echt aan mij besteed. Heb onmiddellijk zijn adreskaartje gevraagd. Die man is een enorme aanrader ; hoe gedreven hij alles vertelde en hoe hij de hele groep mee op sleeptouw nam doorheen tijd en ruimte. Na een stop in een café op de Grote Markt, gingen we via de Koninklijke Galerij richting gastronomisch diner. Doorheen de dag ging de sfeer in de groep steeds crescendo. Nochtans kenden de meeste mensen mekaar niet vooraf. Prachtig!
Vanavond maak ik nog mijn opdrachtje van deze week. Heb een foto die me fascineert. Ik weet ongeveer wat ik er wil over vertellen. Hopelijk nu nog alles in de juiste vorm en bewoordingen krijgen.
Ondertussen is de les bijna voorbij. Ik vraag me af waarom dit alles nodig is. Nochtans, mijn medecursisten zijn vlijtig bezig, ze helpen mekaar en stellen zelfs vragen. Ik kom nog eens het besluit dat er zoveel verschil is tussen ons allemaal.
Ken je dat van die dagen dat je beter in bed bleef ? Opgestaan met de verkoudheid van de dag ervoor die overgegaan was in een lichte grieptoestand. Tegen beter weten in toch maar gaan werken en dus heel de dag gesnotterd en gerild. En als ik dan in de bib ben, rustig mijn boeken en CDroms voor de dochter aan het uitzoeken, wordt mij meegedeeld dat mijn reglementair geparkeerde wagen aangereden werd door een wagen die in de verkeerde richting de straat inkwam. Aangezien dit de derde keer in een jaar is dat mijn wagen wordt aangereden ben ik in alle staten. De getuige die de nummerplaat van de vluchtende wagen kon noteren verzekert mij dat de schade niet groot is. Maar woedend trek ik toch naar de politie om klacht in te dienen wegens vluchtmisdrijf. Terug thuis begint het schuldgevoel al: had ik nu echt zo moeten reageren voor wat achteraf een bagatel lijkt te zijn ? Achteraf kontakteert de schadelijder mij en weet je wat die mij zegt: "Ik had ook zo gereageerd !" Daarvan zou je echt doodvallen, alleen is mijn toestand daarvoor niet erg genoeg: lichte grieptoestand weet je wel Marijke
hay schrijvers allemaal, Alvorens me op mijn huishoudelijke taken te storten nog even wat schrijven op de blog. Vandaag is mijn boek aangekomen met de post;de wil en de weg van Jan Brokken. Daar ik het in geen enkele bieb kon vinden behalve dan in waregem heb ik het me zelf aangeschaft. Vanavond zal dat leesvoer zijn voor in mijn bed Al snel de eerste bladzijde doorgenomen. Een zin die alvast blijft hangen is;Met zuivere taal en zuivere beelden valt voor de beginnende schrijver nog het meeste te bereiken. Of met een verhaal dat overrompelt. Laten we dat alvast onthouden,het kan een begin zijn. Mijn favoriete auteur en tevens ook mijn voorbeeld van het moment is Dimitri Verhulst. Het begon met het lezen van de helaasheid der dingen. In dat boek keert hij terug naar zijn geboortegrond in het vlaamse Reetveerdegem zoals hij dat mooi beschrijft. Zijn woordspelingen zijn fantastisch,en zijn lange zinnen zijn meestal keigoed. De helaasheid der dingen is is zowel een gevoelig ode aan als een hilarische afrekening met het dorp van een jeugd. Mevrouw Verona daalt de heuvel af,is zijn laatse werk. Zijn boeken zijn nooit erg dik,maar echt heel straf. Ik hou er echt wel van. Nu smaken verschillen en zoals ik al eerder zij ik lees allerhande boeken,zelfs op vakantie van die luchtige lectuur die meestal wel grappig is maar zeer weinig inhoud heeft. Zo en nu terug naar het huishouden(jammer genoeg,maar morgennamiddag moet ik uitzonderlijk werken) Nog een fijne avond aan iedereen en tot dinsdag Violaine
ik zei in de eerste les dat ik enorm hou van wijlen Mijnheer Toon Hermans. Ongetwijfeld zou hij gezegd hebben : "laat die mijnheer maar vallen, hoor, Toon is genoeg". Alleen, wie àlles kan zeggen, alle gevoelens van de zotste onozelheden, over de grootste liefde tot de diepste pijn, kan uitdrukken in de gewoonste woorden, dat is voor mij een Mijnheer. Of hij een hoogstaand schrijver was ? Niet in die zin dat hij de meest ingewikkelde woorden of heel zware gedichten neerpende, maar is dit nodig om een groot schrijver te zijn ? Met dagdagelijkse woorden de essentie weergeven, dé meester in woordspelingen, dat was zijn ding. Zijn teksten en gedichtjes hebben mij in een mindere periode in mijn leven, enorm geholpen. Bedankt Toon (als ik mag).
ALS
Mijn liefje, als ik sterven zal die nacht, dan hoop ik dat je bij mij bent, Marie, 't zal allemaal niet zo erg zijn als ik dacht, als jij maar 't laatste beeld bent dat ik zie.
Het heeft niet mogen zijn voor Toon Hermans. Zijn vrouw Marie, Rietje zoals hij haar noemde, stierf eerder dan hij. Maar wat een gedicht over afscheid nemen, sterven. Nu nog een voorbeeldje van een iets zotter tekstje over haar :
NAAM
Ik heb haar naam zacht in de sneeuw geschreven, 'Marie' met daar nog achter 'lieve schat' en het is mij altijd bijgebleven, dat 'k toen zo'n kouwe vinger had.
Er zijn nog vele andere, mooiere, zottere, lievere gedichten en verhalen van Toon Hermans te lezen in zijn vele boeken. Jullie moeten zich vooral niet inhouden.
groetjes, nico
bron : boek verzameld werk "ik heb je lief" bij De Fontein.
Schrijven is eens je ermee begonnen bent iets wat je niet meer los laat. Al is het telkens met vallen en opstaan . Zoals Marc al eerder aangaf,schrijven is niet eenvoudig en mag jij de tekst nog zo goed vinden,iemand anders kan dat helemaal anders zien. Al van toen ik nog maar pas kon lezen had het lezen van boeken me in haar greep. Geen dag gaat voorbij zonder ook maar één letter te lezen,voor mij is dat een enorme uitlaatklep alsook het schrijven al moet er nog veel aan gewerkt worden. Door omstandigheden,heb ik niet mogen studeren,dat is iets wat ik nu op mijn 36ste enorm mis.De kennis die je hoort op te doen in je studententijd werd me ergens ontnomen,waardoor ik nu ook wel enige vorm van zinsbouw en grammatica mis. Mijn groetste troef is mijn doorzettingsvermogen en de wil om iets te bereiken. Ik laat me graag begeleiden door mensen die er iets van kennen,vandaar ook deze cursus. Tine doet dat zeer goed en ze wijst je op je fouten,met zijn allen leren we veel van haar. Het is een toffe groep mensen en we leren uit elkaars fouten. Voor mij was het een hele stap om dat te volgen uit angst dat ik er niets van zou snappen. Wel ik moet zeggen,het valt zeer goed mee en ben met hart en ziel aan onze nieuwe opdracht begonnen. De ene week heb je al wat meer inspiratie dan de andere en ik kijk al uit naar de volgende les. Ik verzin graag verhalen en mijn droom is er ooit eens zelf één op papier te zetten. Dromen mag hè! En wie weet dat het er ooit nog van komt. Veel schrijfgenot aan iedereen en tot later Violaine
Wou vandaag wel eens een berichtje ingeven maar daar besliste Belle, mijn zes maand oude kattin, anders over. Om aandacht bedelend loopt ze voortdurend over mijn klavier waardoor de raarste kronkels ontstaan. En terwijl ze in mijn pols bijt, onderneemt ze ondertussen ook nog eens gauw een poging om mijn nagelnieuwe pull in flarden te scheuren. Snel optreden is dus vereist. Dus tot morgen Marijke Ps Marc, als je niet graag beschrijvingen leest, sla mijn stukje dan maar over (grapje)
Aan Marc en iedereen,
.Dag allemaal, 
