Aangezien één derde van onze bloggers zich nu onder de italiaanse zon bevindt, wordt het tijd dat het andere derde weer bij zijn positieven komt om het derde derde wat gezelschap te houden. Afgelopen weken waren en zijn zwaar maar niets dat meer troost dan stille letters op papier (of computerscherm ).
Ook de vakantie is hier in volle ornaat binnengestormt en ik begin het nu stilletjesaan ook te beseffen. De twee oudste gaan graag naar de opvang want ze doen er allerlei leuke uitstappen. Kleine Beer zorgt nog steed voor zorgen en is zojuist aan een longontsteking ontsnapt.
Ik heb gisteravond iets gedaan wat ik zeeeeer zelden doe. Ik heb een boek weggelegd dat ik niet volledig heb gelezen. " Vita", geschreven door ik weet niet wie maar ik vind het niet goed. De schrijver wisselt voortdurend van perspectief, soms zelfs van de ene zin in de andere. En als ik iets heel goed heb onthouden van mijn Juf Mortier dan is dat de les over perspectief...( vooral omdat ik er zelf zo'n problemen mee heb).
Jammer hoor, ik doe dat niet graag,een boek ongelezen wegleggen, maar teveel is teveel. Ik ben dus maar wat geruststelling en comfort gaan zoeken bij mijn vertrouwde Stephen King en ben The Colorado Kid . Zo'n lekker klein pocketje dat je helemaal kan plooien en ruikt naar oud bruin papier...zucht, hij blijft toch één van mijn favorieten...
Heb mooie reacties gekregen op een aantal van mijn teksten op overlijdensbericht en bidprentje. Doet wel deugd dat mensen het herkennen en erkennen. Alleen jammer dat het op die wijze moet gebeuren.
|
