Helaas ging dat niet door. Mijn man was namelijk grieperig. Daarom werd ik opnieuw bob om mezelf, dochterlief en mijn ouders naar het verlate nieuwjaarsdiner te brengen. Volgens mijn kilometerteller reed ik dit weekend 197 km. Niet slecht gereden dus.
Zoon twee geslaagd over de hele lijn! oudste jammer genoeg eentje niet. Deze week werden allerlei afspraakjes gemaakt, bioscoopbezoekjes, fuiven....en ook de doodgewone dingen als kapper, tandarts eindelijk daar weer tijd voor.
Vandaag zet ik mijn taxichauffeurspet op. Manlief naar wijnbeurs brengen, terug thuis dochter ophalen om naar de tram te brengen, en enkele uren later de omgekeerde beweging maken. Gelukkig is het morgen de beurt aan mijn man om te rijden.
Op zoek naar nieuw leesvoer belandde ik op de afdeling van de poëzie. Naast de andere boeken kocht ik ook een boek met verzamelde gedichten. Tot mijn eigen verbazing eigenlijk, want gedichten waren niets voor mij. Tot nu toe blijkbaar. En ik nam mij voor om elke dag een paar gedichten te lezen. In de volgorde waarin ze in het boek staan. Want zo'n geordend persoon ben ik dan wel weer.
Gisteren nog gaan eten met een goede vriendin en drie uur lang bijgekletst. Vandaag op het werk een moeilijk dossier moeten behandelen. Gelukkig wel met bijstand van een collega.
Wie ook geduld moest hebben was de man die na mij stond aan te schuiven aan de ticketautomaat van de NMBS. Uiteindelijk kreeg ik een treinticket, slaagde ik er in te betalen. Waarna ik de vriendelijke man achter mij bedankte voor zijn geduld en nog net op tijd mijn trein haalde.
Zoon twee was vanmorgen al heel vroeg samen met vriend in het Ghelamco arena om kaartjes proberen te bemachtigen voor het volgend voetbalduel. Het was lang wachten maar het is hem gelukt! Hij ging voor 3 kaartjes maar omdat we het systeem niet helemaal doorhadden en hij de website niet helemaal goed gelezen had had hij de identiteitskaart van de derde persoon niet mee en dus ook geen kaartje voor hem. Papa was de derde persoon maar die vond het niet zo erg laat de jeugd maar gaan vond hij.
Na al het wikken en wegen over auto' s moet er af en toe nog gewerkt worden. Vanmorgen nam ik daarvoor de trein. Helaas werd het geen rustige rit vanwege een huilende baby. Al deed de moeder er alles aan om het kindje te kalmeren en werd er gelukkig geen enkele passagier boos of nerveus. Toen de baby uiteindelijk sliep leek er wel een collectieve zucht van opluchting door de coupé te gaan.
