Soms vlei ik mezelf met de gedachte dat ik er niet al te slecht uitzie voor mijn leeftijd. Blijkbaar ten onrechte. Want toen ik vanmorgen een flyer in de hand gestopt kreeg, bleek het reclame te zijn voor een seniorenresidentie...
Zoon Twee ging nog kamperen met een vriendin samen in een pup tentje. Niet zijn lief maar een heel goede vriendin en ook al fronsten wij ouders de wenkbrauwen haar lief vond het oké zolang er maar niets gebeurde.
Zo lang hadden mijn man en ik nodig om alle opgeruimde spullen naar het containerpark te brengen. Maar nu ligt de "speelkamer/zolder" er weer netjes bij. Ik hoop wel dat ik deze klus niet al te vaak moet doen.
Ruimden dochterlief en ik een vroegere speelkamer op. Intussen was het een soort van zolder geworden met alle mogelijke spullen die we niet meer konden plaatsen in huis. Zoals oude matrassen, oude fietsen, veel speelgoed, enkele babyspullen. Het duurde een ganse dag: spullen uithalen, sorteren, selecteren, kuisen en uiteraard ook de hele ruimte poetsen. Dat betekende hard schrobben en spinnenwebben verwijderen. 's Avonds ben ik in de zetel geploft. Ik kon nauwelijks nog op mijn benen staan van vermoeidheid. En de ganse dag erna (in Londen dus) werd ik aan mijn stijve spieren goed gewaar hoe lastig het was geweest. Te onthouden: Het is niet zo'n goed idee om de dag voor een vermoeiende uitstap ook nog eens een lastig karwei op te knappen.
Zoals beloofd wat meer uitleg. Gistermorgen namen dochterlief en ik om 8.52 uur de Eurostar in Brussel Zuid. Dat betekende vroeg opstaan, want je moet minstens een half uur op voorhand inchecken en zoveel rechtstreekse treinen vertrekken er nu ook weer niet van bij ons. Eénmaal ingecheckt konden we enkel wachten. De tijd brachten we door met lezen. In de trein viel mijn dochter vlug in slaap en ik las verder in de krant, loste de kruiswoordraadsels en 1,5 sudoku op. Best een goede investering dus: met 1 krant bracht ik zo'n 4 uur door. In Londen zelf "shopten" we "till we drop"ten. Oxford Street was heel druk, maar gezellig. We stapten binnen bij o.a. Topshop, Debenhams, Urban Outfitters, Selfridges en uiteraard Starbucks en de "Wasabi"shop waar we verse sushi aten. We kochten ondermeer een wintermantel voor de dochter, een parfum voor mezelf en een grappig boek vol "worst case scenario's" voor de thuisblijvende man. Er staat ondermeer in beschreven hoe je moet handelen bij een bevalling in een taxi, een aanvallende stier of een zinkende auto. Het boek begint wel met te zeggen dat je de beschreven situaties zeker niet moet uitlokken. De mensen in Londen zijn super vriendelijk. Zo bracht een mevrouw in een boekenwinkel mij spontaan het boek waar ik tevergeefs naar zocht. De "of course love" van de taxichauffeur hoort er uiteraard ook bij. Supermoe stapten we in de taxi richting St. Pancras. We waren terug thuis rond 22.45. Heel erg moe maar super tevreden van deze dag.
Het is me gelukt om een boek uit te lezen in deze vakantie. Vandaag precies 4 jaar geleden verscheen Sarah aan mij en ze houd me voorlopig gezelschap. De ene keer wens ik haar de laan uit maar vandaag toasten we samen met een knipoog naar de 'foute Sarah' uit het boek.
Mag je een wens doen, mag je een wens doen als je 't ziet. Dat zongen Elly en Rikkert in de jaren tachtig van de vorige eeuw al. En ik kan ze geen ongelijk geven. Toen er dus voor gisternacht een sterrenregen werd aangekondigd, stonden we paraat. Of liever lagen we paraat. Warm aangekleed en in een slaapzak. Dochterlief in de hangmat en ik op het ligbed ernaast. Papa kwam er een tijdje later ook bij zitten in een ligzetel. En zo keken we met ons drietjes naar de hemel. Elk om beurt spotten we een vallende ster. Elk om beurt deden we onze wensen. Het was een bijzondere avond, die ik volgend jaar hoop over te doen.
Gisteren na het werk nog wezen zwemmen, een paar baantjes trekken voordat het zwembad sloot. Dat ging prima, ik was alleen vergeten welk kastje ik had genomen om mijn gerief in te leggen. En het nummer op mijn bandje aflezen lukt me niet meer dus zat er niets anders op het door de jonge badmeesters te laten ontcijferen wat ze bereidwillig deden. terwijl ik naar de kastjes liep wachtte ze met het afspuiten van de vloer om me te laten passeren. Hun ogen voelde ik op mijn rug totdat ik de hoek omging. Zouden ze gezucht hebben dat het zolang duurde voordat ik uit de weg was, naar mijn mooie achterkant zullen ze immers wellicht niet gekeken hebben.
Eindelijk onze nieuwe boekenkast ingeruimd. Dat het zo lang duurde had veel te maken met afscheid nemen. Onze nieuwe is namelijk kleiner. Een moeilijke selectie, gelukkig bestaan er nog goede doelen. Op één schap staan ze twee rijen dik maar ik ben content zelfs mijn nieuwe boeken uit Engeland kunnen erbij.
De zomer tot vandaag is al fantastisch geweest en ik heb er van genoten. Er is alleen één heel klein minpunt. En dat zijn die beestjes die brommen in de slaapkamer, plakken op je lijf of steken. Meestal doe ik ze geen kwaad, maar wapper ik met de hand om ze te verjagen. Maar soms is het te veel en probeer ik ze een mep te verkopen. Aangezien ze veel te vlug zijn mep ik meestal me zelf. Zouden wegwijzers naar de buitendeur helpen?
