Gisteren proefden we een aantal wijnen. De taak was om te raden in welk land en van welke druif de wijn gemaakt was. We kregen 3 landen en 3 druivenrassen om uit te kiezen. Blijkbaar was ik in goede vorm want ik had de meeste juiste combinaties van iedereen bij ons aan tafel. Manlief wenste mij wel proficiat maar vond het stiekem niet zo leuk dat ik het beter had gedaan dan hij...
Toen ik stond aan te schuiven voor een "meeneem thee" begon de dame achter mij plots te vloeken. Niet zomaar 1 woord maar een hele rij. Verrast keek ik haar aan met een verwonderde blik. Zij was even verrast. Want ze had niet gedacht dat ik het zou horen. Ze verontschuldigde zich uitgebreid maar voegde er aan toe dat ze het nogal moeilijk had en overal genoeg van had. Ik antwoordde "dan kan het alleen maar beter gaan toch?" Ze keek mij aan : "ik hoop het" Toen ik wegging wenste ik haar nog een "ondanks alles toch een leuke dag" En toen kon er toch al een lachje af bij haar. Een kleintje dan, maar toch een lachje Ik hoop maar dat het nog goed kwam voor haar.
Dat viel vandaag op mijn voorruit in de buurt van Dendermonde. Gelukkig bleef die niet liggen want sneeuw hoeft niet voor mij. Niet nu en niet in de winter.
Binnen de vriendenkring wordt een uitstap naar Pairi Daiza gepland. Op 7 mei zouden we er voor gaan. Zal maar al eieren dragen naar de Arme Klaren zodat we zeker zijn van goed weer die dag.
Op verzoek van dochterlief werd hier gister avond een ovenschotel klaar gemaakt. Gehakt, wortelen en puree. Het ging er in als zoete koek. Dat het toch al laat in het jaar is voor ovenschotels, had ik nog opgemerkt. Maar dat deed er niet toe.
