Nee, deze letters staan niet voor een of andere vreselijke ziekte maar voor "Sport na school". Onze dochter proefde vorige week van het aanbod en het werd goed bevonden. De fitness was "super leuk" en de volgende vraag was dus voorspelbaar "Mag ik volgende week opnieuw meedoen"? Jong en enthousiast, het gaat nog altijd samen.
Mijn dochter had 2 bestanden op een usb-stick geplaatst. Vanmorgen om 11.15 waren we in een copyshop om de bestanden te laten uitprinten. Alleen: de usb-stick kon ter plekke niet worden uitgelezen. Toen sloeg de paniek toe. Want de winkel sloot om 12 uur en het ene uitgeprinte bestand heeft ze morgen nodig voor een uitstap met vriendinnen en het andere maandag op school. We reden naar huis terug en controleerden de usb-stick. Die bleek te werken op mijn computer. Dus wij terug naar de winkel. Om 11.50 uur waren we er terug. En nu bleek de stick wel te kunnen worden uitgelezen. Wegen van computers zijn soms waarlijk ondoorgrondelijk. Maar uiteindelijk is het gelukt: het bestand voor morgen heeft ze al en het bestand voor school zal maandagmorgen klaar zijn. Eind goed, al goed.
Groot onderhoud van mijn wagen en opleggen van winterbanden noodzaakten gisteren een vervangwagen. Vanmorgen reed ik eerst mijn dochter nog naar school met die wagen. Omdat het nog te vroeg was om van de garage uit te vertrekken naar het werk, reed ik eventjes langs huis. Gans de weg vooruit. Ik parkeerde op onze oprit. Na een kopje thee, wou ik dan toch aanzetten naar het werk. Groot was mijn verbijstering toen ik niet in achteruit kon schakelen. Verscheidene, steeds minder rustige, pogingen later gaf ik het op. Omdat manlief niet thuis was, slikte ik mijn trots in en belde de garage. Ik vroeg nog: "de achteruit ligt toch naar links en naar voren toe" en dat beaamde mijn gesprekspartner. De garage is vlak bij ons en dus beloofden ze onmiddellijk iemand te sturen. In afwachting van de hulp loste ik een sudoku op. En wellicht omdat ik terug kalm was, realiseerde ik mij in een flits hoe de vork aan de steel zat. Om in achteruit te schakelen moet je eerst een ring omhoog brengen. En ja, dat was de oplossing. Toch nog Helemaal Zelf Gevonden dus, net voor de hulp kwam opdagen. De hulp was gewoon blij dat er niets ernstig aan de hand was en reed vrolijk terug. En al lijk ik nu wel dom, tot mijn verdediging kan ik aanvoeren: 1. dat in de vervangwagen de versnellingen helemaal anders lagen 2. mijn gesprekspartner in de garage geen melding had gemaakt van die op te heffen ring. Oef, ik voel mij nu al een beetje minder dom.
Vandaag ging ik naar Brussel. Omdat ik steeds veel dossiers meesleep, heb ik een "computertas op wielen". Nu kijk ik goed uit als ik daarmee rondloop, kwestie van geen mensen te kwetsen. Vandaag echter vond een meneer het leuk om te roepen "Oei, mijn tenen" waarna hij begon te manken. Ik draaide mij geschrokken om, klaar om mij te excuseren. Waarna die heer doodleuk zei: "Grapje, mevrouw". Het enige wat er bij mij echter af kon was een zeer groene lach.
Dit is de titel van het vierde en laatste boek in de "Beautiful creaturen" reeks Dit boek las ik bijna in één ruk uit. Het is heel spannend en vlot geschreven en eindigt net een tikkeltje anders dan je dacht. Ideale lectuur op deze natte, koude oktoberavonden.
Gisteravond ging ik met een vriendin kijken naar deze film op het Filmfestival te Gent Het verhaal speelt in Japan en gaat over 2 kinderen die bij de geboorte werden verwisseld. De vergissing wordt tijdens een routine schoolonderzoek ontdekt als de kinderen 6 jaar oud zijn. De vraag is dus: welk kind voed je verder op? Je "bloed"kind of het kind waarvan je zes jaar dacht dat het het jouwe was? Na de film was er een vraag en antwoord ronde met de Japanse regisseur. De film was aangrijpend, boeiend en laat mij voorlopig niet los. Het antwoord op die vraag is immers niet zo eenvoudig en dat wordt heel tactvol en fijnzinnig aangebracht door de regisseur. De beide jongetjes van 6 zijn voortreffelijk in hun rol. De film is zeker een aanrader.
Ook hier een fuifganger. Het was de eerste fuif van jongste. Ook wij gaven allerlei goedbedoelde raad mee waarmee hij een beetje lachte wat hem bijna zijn avondje uit kostte. Uiteindelijk vertrok hij met goede afspraken en zeer welgezind en hield hij zich aan de afspraken. Net 16 geworden dus alcohol mocht. Omdat hij dat nog nooit gedaan had zette ik een pilsje voor hem in de koelkast die hij op zijn gemak de avond voor de fuif thuis kon voorproeven. Van zijn duurbetaalde drankkaart dronk hij één pilsje die niet zo lekker smaakte als thuis en 1 cola.
Ook hier een fuifganger. Het was de eerste fuif van jongste. Ook wij gaven allerlei goedbedoelde raad mee waarmee hij een beetje lachte wat hem bijna zijn avondje uit kostte. Uiteindelijk vertrok hij met goede afspraken en zeer welgezind en hield hij zich aan de afspraken. Net 16 geworden dus alcohol mocht. Omdat hij dat nog nooit gedaan had zette ik een pilsje voor hem in de koelkast die hij op zijn gemak de avond voor de fuif thuis kon voorproeven. Van zijn duurbetaalde drankkaart dronk hij één pilsje die niet zo lekker smaakte als thuis en 1 cola.
Daarnet was ik ijverig aan het werk. Toen kreeg ik bezoek. Van een poes met vuile modderige poten. Die het leuk vond om daarmee over mijn dossier te lopen. Mag ik morgen gaan uitleggen waarom alles vuil geworden is.
