Dochterlief bereidde een dialoog voor over een meisje dat een piercing wou. In dat gesprek vond haar moeder dat maar 'vulgair" en "niet de juiste manier om persoonlijkheid uit te drukken". Weet ik meteen wat ik moet antwoorden als mijn dochter ooit om een piercing vraagt...
De jongens hadden mijn auto nodig. Het was mooi weer dus besloot ik te gaan fietsen naar mijn werk. Geen Vlaamse Ardennen zonder heuvels en met tegenwind duurde de heenweg langer dan gepland. Terug gaf de wind me gelukkig een stevig duwtje in de rug maar kon niet voorkomen dat ik nog net een regendouche over me heen kreeg. Maar het gaf niet dat ik doorweekt was ik moest toch nog gaan zwemmen. Zonder geld en het juiste abonnement op zak ging het zwemmen bijna niet door. Aangezien ik ook mijn GSM thuis had laten liggen en gebracht was door zoon zat er niets anders op dan te voet naar een vriendin te gaan tot het me inviel dat ze bij de kassa misschien konden zien dat ik een abonnement had. En gelukkig kon ik niet veel later een frisse duik nemen en aquagymen. Deze ochtend voel ik wel al mijn spiertjes.
Omdat mijn boekenvoorraad geslonken was tot nul, ging ik in mijn boekenkast op zoek naar iets dat ik wou herlezen. Daarbij kwam ik het boekje 'Twee vrouwen' van Harry Mulisch tegen. Een vergeten exemplaar. Ik nestelde mij op de bank en begon het te lezen. En las het in één ruk uit. Toegegeven, het is niet zo dik maar het boeide mij vanaf de eerste bladzijde. De schrijfstijl is niet steeds makkelijk en je moet je goed concentreren. Er zijn immers veel flashbacks. Maar het loont zeker de moeite en het einde is toch nog onverwacht. Kortom: ik raad het iedereen aan.
Gisteren zoon naar Muziekacademie gebracht. In het uurtje dat ik moest wachten liet ik de batterij van het horloge van oudste vervangen en wilde ik nog een bezoekje afleggen. Naast de academie bevindt zich de oude brandweerkazerne waar veel volk naar toe ging. Nieuwsgierig besloot ook ik een kijkje te nemen en verloor me tussen de rijen boeken die tegen spotprijsjes verkocht werden. Ondanks mijn goede voornemens voorlopig geen nieuwe boeken te kopen vanwege plaatsgebrek heb ik er 5 gekocht...twee ervan geef ik cadeau en van de rest ga ik zelf genieten.
Het is weer zover. Onze kater voelt zich niet zo lekker. Gisteren gaf de veearts hem zijn vaccinaties en een ontwormmiddel. Nu ziekt hij het uit. Gek dat de ene kat er veel vanaf ziet en een andere niet.
Even snel nog tanken voordat ik zoon ophaal van school. Controle of ik echt wel de dieselslang heb, manlief was één keer mis niet voor herhaling vatbaar. Wat raar, het is diesel en toch past de slang niet, sta ik bij de verkeerde auto of toch niet bij diesel? ik kijk of ik in de winkel beweging zie en gelukkig ziet de kassier me. Ik wenk hem voor hulp, doodleuk wijst hij naar het bord dat op de pomp staat met in het groot een afbeelding voor vrachtwagens.
Het zit er weer op ons fietsseizoen met ons damesclubje. Afgelopen zondag een fietsafsluitertje gedaan met een lekker etentje erna. Ons verblijf voor het komende jaar is al geboekt, kijk er weer naar uit.
Dat is de titel van het achtste boek uit de serie "Het huis van de nacht". Ik keek er naar uit om het te lezen. Maar ik eindig met gemengde gevoelens. In de eerste helft van het boek had ik nl. de indruk dat de auteurs er geen idee van hadden waar ze naar toe wilden en dus het verhaal maar lieten aanmodderen. Blijkbaar hebben ze het licht (of Nux?) gezien naar het midden van het boek toe want toen kwam er plots weer vaart in het boek. Op het einde staan alle pionnen weer in het spel en is er zelfs een goede vondst. Ik zal dus toch maar het vervolg lezen zodra het beschikbaar is.
