Vanmorgen kregen we dan eindelijk bevestiging dat ze veilig toegekomen is in het gastgezin. Ze had ons al proberen sms-en maar dat was niet gelukt. Kwestie van de juiste instelling op gsm blijkbaar. Vanmorgen hebben we dat in orde gebracht bij de operator en nu zou het moeten lukken. Ze stuurde wel per messenger een foto door en daar stond ze breedglimlachend op. Bij de kangoeroe's, een van haar dromen. Morgen is haar eerste schooldag. Maar so far so good dus.
Vandaag vertrok onze dochter. Niet zomaar eventjes voor enkele dagen op kamp. Maar voor 8 weken. En niet zo maar eventjes vlak bij de deur. Of zelfs maar in Europa. Nee, ze vertrok naar een ander werelddeel. En in dat werelddeel naar een stad helemaal in het zuiden. Namelijk naar Melbourne, Australië. Ze zal er verblijven in een gastgezin en les volgen. En wij haar ouders zullen wachten op nieuws. Maar vooral wachten tot ze terug is.
Zoon Twee wilde in eerste instantie niet naar de proclamatie gaan maar onder onze zachte drang deed hij het toch. Op het einde van de ochtend haalde ik hem op in Maldegem waar zijn instruteursstage doorging om door te rijden naar zijn kot waar hij een frisse douche kon nemen en zijn pak aandoen. Mooi op tijd waren we in de aula voor het feest. Hij was achteraf toch blij dat hij meegegaan was en genoot er ook van. Wij ouders waren apetrots, de proclamatie was heel mooi en sereen. Na afloop nog met z'n drieën een pizza gegeten. We hadden niet zoveel meer te vertellen; zoon was uitgeput na dat weekje stage, weinig slaap en zeer intensief en ook wij waren doodop van het drukke maar zeer leuke kermisweekend.
Er was blijkbaar een babyboom want we zagen: 1 babyolifant 1 babygiraffe 1 baby nijlpaard
Daarnaast waren er 2 sneeuwtijgers, aquaria en terraria, een badende olifant die water spoot naar het publiek, de ouders van de baby's en uiteraard de panda's. Wij zagen er maar één maar die was wel actief.
Het was een leuke, zonnige, gezellige dag met ons drietjes.
