Tijdens het boodschappen doen had ik mij door de knieën laten gaan om te kijken wat er onderaan het rek stond. Dat bukken is niets, maar dat rechtkomen was heel wat minder.
Leuk liedje van de bekendste meidengroep van Vlaanderen. Maar het antwoord is niet "zet een emmer onder de trap". Toch niet als het regent op het gelijkvloers in een slaapkamer. Het antwoord luidt dan "pak een dweil en raap de natte spullen op".
Ze hebben dan wel verloren maar het was te gek voor zoon om de wedstrijd van de Gentenaren mee te maken. Ambiance troef zijn vlaggetje van de buffalo's bleef thuis nog lang nazwaaien. Wij zaten voor de buis en probeerden hem zonder succes te ontdekken tussen de menigte.
Het einde van mijn beurtenkaart voor kinesitherapie is in zicht. Helaas kan ik niet zeggen dat mijn tenniselleboog genezen is. Maar we ploeteren dapper verder en blijven onze oefeningen doen.
Het kost energie het eindwerk van jongste. Elk uur in de krokusvakantie werd eraan besteed. Acteurs voor zijn film deden hun best. Hopelijk loont de inspanning en wordt het een mooi eindresultaat.
In de supermarkt was ik op zoek naar de vis van de juiste grootte voor ons gezin. Een man naast mij twijfelde duidelijk: een kleiner of een groter stuk? Eerst vertrok hij met het kleinste exemplaar, maar kwam dan terug. Onder het motto "we leven maar één keer" en " het moet maar zo lekker niet zijn" ging hij resoluut voor een verpakking met meer vis. Smakelijk!
