Momenteel hangt ze in de lucht, ergens tussen Iran en Turkije. Maar volgens de "app" om vliegtuigen te volgen, zou ze mooi op tijd moeten landen vanmiddag. Dat betekent dat we zo stilletjes aan haar afwezigheid al in seconden kunnen uitdrukken...
Gisteravond was het de eerste breiles. Een beperkt groepje is het: 5 leerlingen in het derdejaars, ikzelf en één ander als 4de jaars. Ons eerste werk wordt een sjaal maar dan wel eentje met een uitdagend patroon. Maar we mogen wel steken laten vallen, als het maar op de goede plaats is.
Nu de terugkeer van dochterlief zo dichtbij is, ben ik in gang geschoten. Lakens wassen, bed mooi opmaken, cadeautjes van onze reizen naar Moezel en Nederland uitgestald; Onder het motto: dan slaapt ze goed de eerste nacht in eigen bed.
Sedert vorige zondag ben ik bezig de afwezigheid van dochterlief uit te drukken in uren. Maar vandaag bedacht ik dat het zelfs al uit te drukken is in minuten!
In de supermarkt wachtrij stond voor mij een moeder met kind. Kind duidelijk over haar toeren omdat ze van haar mama geen snoep kreeg. "Wat wil je" was de reactie van de mama "met al die verleiding van chocola en snoep hier rondom ons?" En dan moet je weten dat ik even daarvoor een zwerver een stuk pizza uit de vuilnisbak had zien halen..
Ons jongste hebben we afgelopen maandag naar zijn kot gebracht. We moesten zijn kamer nog inruimen en schoonmaken :( . het was zijn eerste nacht op een nieuwe vreemde plaats en hij was alleen omdat kotbewoners normaal gezien hogeschool of universiteitsstudenten zijn en halfweg september beginnen. Maar hij is goed gestart!
Het is voor het eerst in 15 jaar dat we niet aan de schoolpoort staan bij de eerste dag van het schooljaar. Wat onwennig vertrok ik vanmorgen pas om 8.20 uur van huis. Maar liet op die manier wel de drukke ochtendspits aan mij voorbij gaan.
Het nieuwe boek van een favoriet schrijfster is intussen uit. Op de achterflap staan verwijzingen naar personages uit het boek maar ik had wat moeite deze personages te plaatsen. De plot kwam in het begin ook wat verwarrend over. Althans voor mij. Maar zo'n 50 bladzijden later zat ik goed in het verhaal en kon ik genieten van alle intriges. Nu kijk ik uit naar het tweede deel.
