Mijn zielsverwanten thuis bekogelen me nog steeds met computerspelletjes en pokémonkaarten, alleen de jongste heeft een schrijfmicrobe. Nu zijn het strips die hij schrijft en tekent. Het gaat vooral over wezens uit de ruimte die ontmoetingen hebben met aardmensen. En er zit een midden, een begin en een eind goed al goed aan de verhaaltjes. Gisteravond tijdens het chili con carne eetfestijn ten bate van 11.11.11 begon hij een verhaal en gaf het schrijfboekje door aan de tafelgenoten en iedereen schreef een vervolg. Dat boekje komt in mijn bewaardoos. @Sabine, er staan nu al drie woorden op papier voor mijn verhaal en de titel heb ik ook al. Het grappige is, denkend aan je vriendin, dat het een greep is uit mijn verhuis naar Belgie. Als je zin hebt laat ons eens meegenieten van je gedichtjes op het blog. Heb gesurft naar 'het hemelbed', daar werden prachtige bedden aangeprezen gelukkig kwam ik op zijn naam direct op de mooie site.
Maar goed het begin van mijn verhaal is er dus nu op naar het vervolg.
Ze belde me opnieuw op. Om de zoveel tijd komt ze terug uit Duitsland waar ze na onze studie is gaan wonen. We verloren elkaar een tijdje uit het oog, zo gaat dat. Maar plots vormen letters weer een pad waarop we elkaar terugvinden. De schrijfcursus van Tine ? Die wilde ze wil volgen online. Tof ! En zo zaten we weer te praten, over wat we hadden geschreven, over alle romans, gedichten en ongelooflijke kronieken die we nog zouden schrijven. De tijd was veel tekort, vandaag is ze weer vertrokken. Dag lieve vriendin, zeker tot binnenkort ! En zie , in de namiddag ging ik een uurtje stevig stappen in de wind om ons gesprek te overdenken, kreeg ik daar wel een fikse botsing met mijn muze zeker. Gelukkig had ik mijn boekje mee ( nooit weggaan zonder boekje !) en zie, daar werd een gedicht geboren. En even later een nieuw stukje van mijn verhaal. Heb nog nooit zo vlug naar huis gestapt om alles op de computer te zetten. Bedankt lieve vriendin ! En diezelfde dag ga ik wat rondneuzen op het net, op zoek naar wat vriendschap uit het verleden. En zie, ik kom op zijn site: iemand die heel creatief bezig is met muziek en poëzie. (zeker eens langsgaan, o.a. zijn E-zine lijkt me wel heel tof : het Hemelbed.be, ofwel Ludo Geloen intikken ). Even later krijg ik een vriendelijk mailtje van die stem uit het verleden : "schrijf je nog poëzie ?". En meteen voel ik het weer kriebelen. Is dat ook een remedie? ( zie ons gesprek op ons avondje uit : hoe kom je er toe om te beginnen schrijven ?) . Je omringen met gelijkgestemde zielen om zo het beste in je naar boven te (proberen ) halen ? Wie weet ? Ik zal het in ieder geval proberen. Ellen, mijn vriendin heeft haar eerste opdracht afgewerkt . Laat je niet kisten ! sabine
Het bejaardenhuis waar mijn moeder verblijft bestaat 30 jaar. Reden voor een feest voor de bewoners. Ze mochten één familie-lid meebrengen . Omdat het om 10.30u begon vertrok ik gisterenavond al naar Nederland. Ik sliep als vanouds met mijn 'kleine zusje' in een tweepersoonsbed. Babbelend tot in de kleine uurtjes, maar vanmorgen was ik op tijd present. Ik ken verder geen mens daar, maar trof het enorm met de tafelgenoten, een dame van juist 90 jaar met haar dochter en een tweeling van 83 jaar, waarvan de ene in het home woont en de andere nog thuis. Eerst was er ambiance met een accordeonist en daarna een brunch. Wij bleven het langst zitten. Hoe kon het anders de 'olijke tweeling' was op dreef, ze vertelden moppen de ene al wat 'schuiner' dan de andere, ze schudden ze zo uit hun mouw en de advocaatjes smaakten. Toen de tafels voor onze neus opgeruimd werden, pakten ze hun rollater en schuifelden ze naar hun kamer en huisje. Mam en ik vertrokken ook met een afspraak voor een groot verjaardagsfeest over 2 jaar in onze zak.
Had me nog zo voorgenomen dit jaar niet te gaan, maar toch. In een onbewaakt moment aan de dochter beloofd dat we de laatste dag er naar toe gaan. Zal mijzelf alvast een budget opleggen en dan maar stilletjes hopen dat geen staatstussenkomst nodig is om de gaten op te vullen.. Marijke
Dit weekend had mijn dochter twee vriendinnetjes uitgenodigd voor een slaapfeest. Beiden werden verwacht rond 14 uur, maar beide kwamen te laat: de ene met verwittiging, de ander zonder. Gelukkig kwamen ze toch nog opdagen en vanaf dan kon de pret beginnen. Eén gouden regel voor mama's en papa's: blijf zoveel mogelijk weg uit de ruimte waar drie tieners een feestje houden. Geheimen vertellen, beetje snoepen, 3 nintendo's: meer is er niet nodig voor uren gegiechel. s'Avonds keken we met ons allen naar een film met Hilary Duff: A Cinderella Story. Super romantisch en super licht verteerbaar. Rond 23.15 verstomden de stemmen maar zoals in alle kostschoolverhalen (de dolle tweeling en consoorten) kwam er nog een "na middernacht partijtje". Ik heb dat een uur lang genegeerd en toen toch maar gaan zeggen dat het nu echt slapenstijd was. s'Morgens kregen ze dan hun bestelling te eten: chocoladekoeken en chocomousse en bleven ze ongestoord door enig ouderlijk gezag rond hangen in pyama op de slaapkamer. Rond 14 uur werden de vriendinnetjes afgehaald. Gisteravond is mijn dochter om 18 uur in slaap gevallen: best wel vermoeiend zo'n "slaap"feestje dus Marijke
ik kwam thuis van school en ik stak de heele dag mijn vinger op nu ja altijd en de juf keek en lachte maar duide mij nie aan nou leuk hoor
