Vandaag vertrekt dochterlief naar Leuven. Vier nachten is ze weg. Overdag volgt ze cursus en 's avonds logeert ze op het kot van ons petekind. Petekind is er ook om haar wat wegwijs te maken. Ticket voor de trein is geboekt, veel goedkoper dan mijn man voor mogelijk hield. Valies is op dit eigenste moment in de maak. Alles in de startblokken dus.
Gisteren samengekomen met mijn schrijfgroep. Bijgekletst bij een glaasje bubbels. En nog wat bijgeleerd ook. Het was gezellig en de tijd vloog. Meer moet dat niet zijn op een vrijdagavond.
Mijn man heeft vandaag een vergadering in Nederland. Hij verscheen echter ongeschoren aan het ontbijt. Toen ik een opmerking maakte antwoordde hij: "Dan kan je straks "scheer je weg" tegen me zeggen"...
Jongste is ook bezig met zijn vakantieplannen. Een werkvakantie is zijn idee. Nu hij goedkeuring van zijn ouders heeft gaat hij zich inschrijven. Het is nog lang niet zeker dat het doorgaat er komt nog veel bij kijken. Informeren is nu de boodschap.
Toestemming voor een minderjarige om naar buitenland te gaan
Onze dochter trekt voor een andere reis 1 week naar het buitenland met haar vriendinnen. De meesten daarvan zijn meerderjarig, dochterlief nog niet. Dus ik moest op het gemeentehuis een formulier halen om onze toestemming te geven. Op dat formulier verklaar ik als moeder dat dochterlief op reis mag. Ook dat formulier krijgen was niet evident. Want de bediende achter het loket was nieuw. Eerst deelde ze mij mee dat ik het formulier niet kon tekenen omdat ik "niet verwant" zou zijn met mijn dochter. Protest van mijnentwege volgde. Nadien vond ze de verwantschap toch terug. Ze drukte een formulier af. Dat ik gelukkig grondig nalas. Want de persoon voor ik toestemming gaf was een grote onbekende. Opnieuw beginnen dus. Uiteindelijk is het gelukt. Administratie: om dol van te worden soms.
Om naar Thailand te kunnen vertrekken heb ik een internationale reispas nodig. Op mijn vrije dag begon ik met goede moed aan deze taak. Snel een pasfoto maken, naar gemeentehuis en terug thuis binnen een uurtje. Dacht ik. Na de fotograaf trok ik richting gemeentehuis. Helaas is het nog steeds paasvakantie. Het gemeentehuis werd overstroomd met ouders die de kids-id kwamen aanvragen of verlengen. Na een klein half uurtje wachten was het mijn beurt. Eerste poging om foto door te sturen naar Binnenlandse Zaken lukte niet. De dame achter het loket is echter geduldig en vriendelijk. Ze probeerde een tweede keer en een derde keer. Geen succes. Bleek dat mijn brilmontuur reflectie gaf in de buurt van mijn ogen. Terug naar de fotograaf dus. Aangezien ik mijn bril niet mocht afnemen werd het een moeilijke opdracht: hoe krijgen we die reflectie weg. Na wat morrelen aan de belichting werd er een treffelijke foto bereikt. En gelukkig bleek die wel goed. Ditmaal moest ik niet meer aanschuiven aan het loket, we waren intussen ook al een kleine 1,5 uur verder... Volgende week zou hij klaar moeten zijn. Ben benieuwd naar het eindresultaat.
Ongeveer net over de helft dus. Zo ver ben ik met de tweede mouw van het breiproject. Daarna voeg ik de mouwen samen met de rest van de pull en moet ik nog de ronde schouderpas breien. Hopelijk krijg ik de klus geklaard voor het einde van het schooljaar.
Dit Paasweekend blijven we gezellig thuis. De gevonden paaseitjes zijn al verorberd. Het is erg stil in huis de studenten zijn zich aan het wapenen voor de laatste ronde.
Dat gaat hier dus duidelijk niet over de klok want die draaiden we een uur vooruit. Nee, het gaat over mij. Teruggezet in de klas. Want hoewel ik dacht in het 4de jaar breien te zitten, deelde de breijuf me mee dat ik slechts in het derde jaar zit. Blijkbaar was er een probleem rond mijn inschrijving en had ik vorig jaar niet mogen starten in het derde jaar. maar slechts in het tweede jaar. Dus doe ik nu het derde jaar over. Het goede nieuws is wel dat ik volgend jaar nog een jaar breien kan volgen.
