zoonbroer en schoonzus hadden deze week nog vakantie en namen opa mee naar ons. Opa bleef een paar dagen logeren maar de rest ging dezelfde avond weer naar huis. We hebben heerlijk kunnen genieten van ons eigen terrasje in de zon. Gisteravond opa weer naar huis gebracht en de gezellige dagen afgesloten met een gezamenlijk etentje. Het was een supermooie zonsondergang op weg naar huis, de bliksem die de rode hemel doorkliefde maakte alles nog specialer. Gelukkig niet teveel regen en rustig op de weg zodat we veilig thuiskwamen.
Gisteren waren we uitgenodigd op een barbecue. En het was zalig buiten: tot middernacht in zomerjurk. Groot verschil met enkele van de vorige jaren waar we in hetzelfde weekend als nu zaten te bibberen in dikke pull en laarzen.
Na 20 jaar trouwe dienst begaf hij het. Met veel rook en gerammel. Maar nu hebben we dus het nieuwste model. Met allerlei filters en borstels. Zelfs een borstel om katoenharen te verwijderen. Er hoort een handleiding bij om u tegen te zeggen. Ik hoop dat mijn man die leest. Voorlopig staat hij letterlijk rood te blinken in onze kast. De nieuwe stofzuiger.
Traditioneel wordt elk jaar met de hele familie mosselen gegeten. Dit jaar is het onze beurt om dit evenement te organiseren. Omdat we met zo'n 25 man zijn is het eerste dat dient te gebeuren: datum vastleggen. Daarom dat ik nu al aan iedereen een mail stuurde met de vraag wanneer men kan komen. En dan kies ik heel democratisch de datum waarop de meeste mensen kunnen. Vervolgens hoop ik op mooi weer zodat we buiten kunnen eten. Want binnen zal het wat krap worden anders.
Joepi, zoon twee is gisteravond veilig en wel weer teruggekeerd uit Frankrijk. Denk dat hij zich een week niet gedoucht heeft zo bruin was hij of toch de zon? vanmorgen ging ik vlug naar de bakker met mijn auto. Alhoewel auto leek meer op een vuilniswagen. mar dat is voor hem zoon zag er uitgerust en blij uit.
Dat is meestal niet makkelijk in een stad. Dat weet je op voorhand en daar klaag je dan niet over Maar dat ik thuis op mijn eigen oprit bij het binnenkomen een poes van de buren, stapels hout én de wagen van mijn man moest zien te ontwijken was niet voorzien. Gelukkig zag ik alle obstakels tijdig en moest ik niet één van de gisteren geoefende manoeuvres uitvoeren.
Vandaag stond ik in de file en reed 288 km in totaal. Dat allemaal om op een van de warmste dagen van het jaar vrijwillig op een vrije dag een cursus wagenbeheersing te volgen. Vier vrouwen in een wagen samen met een instructeur. Er werden wat veel slippertjes gemaakt maar we legden allemaal met succes de cursus af. Ik weet nu dus wat te doen bij slippartijen. Maar hoop uit de grond van mijn hart dat ik het nooit hoef mee te maken "in het echt".
De was van jongste ligt alweer netjes gewassen en gestreken in de kast de rugzak en toiletzak morgens nog eens deftig uitkuisen en dan wachten op de was van zoon twee.
Ook wij zijn terug van enkele dagen verblijf in de Moezelstreek. We bezochten ondermeer Trier en Saarburg. In Trier reden we rond in een toeristisch treintje maar we stapten ook heel wat af: van Thermen naar de Basiliek naar de Porta Negra naar het Amfitheater. Op het eind van de dag hadden we liefst 17.000 stappen gezet. Vermoeiend, maar het was gelukkig wel mooi weer. Saarburg is een onverwachte parel gelegen aan, jawel de Saar. Er is een waterval en een stadszicht dat "klein Venetië" wordt genoemd. Ook daar reden we rond met een toeristisch treintje. De weergoden waren hier minder goed gezind: we aten buiten onder een parasol terwijl het regende. De tafel werd nat maar ons eten bleef droog.
