Waar Ellen zich een beetje ongerust maakte over rondlopen in Brussel met een PC maakte ik mij zorgen om dochterlief die net als vele anderen Couleur Café bij woonde in de buurt van de Heizel. Maar er was veel controle en veel militairen en alles verliep goed. Weer een leuke ervaring voor de dochter dus.
We hadden er niet aan gedacht dat jongste een 10 maanden kotcontract had. De andere twee hadden een 12 maanden kotcontract. Ik had al grondig alles schoongemaakt en heel wat verhuisd naar huis. Onze tweede vaste pc had jongste daar nog staan omdat zijn laptop stuk was en die wilden we graag weer thuis hebben. Het werd een onverwacht ritje naar Brussel. Manlief had geen tijd. Ik kon pas om 21u met zoon vertrekken. Voor de kotbazin was dat geen probleem. Ze woont in dezelfde straat en zou komen voor het nieuw contract en sleutelontvangst. De reis verliep vlotjes op dat uur maar de weg naar zijn kot was afgesloten en omdat ik niet wilde rondcrossen in de stad op dat uur om toch dicht bij zijn kot te geraken parkeerden we op een grote parking in de buurt. De kotbazin besloot om met ons mee naar de auto te lopen en droeg zelfs de pc scherm voor ons. Voor de veiligheid zei ze. Zo veilig voelde ik me absoluut niet wandelend door de nog drukke winkelstraat naar de auto met de computer en toebehoren zichtbaar in onze armen. Maar toch fijn dat ze mee was omdat we nu maar 1x hoefden te lopen en ons gerief niet onbeheerd in de auto lag. Er was ook op de parking nog veel leven voornamelijk daklozen wist zoon. Hij zei dat als je zoals hij snachts Brussel verkend na uitgaan je wel weet waar de daklozen zich bevinden. De geparkeerde auto naast de onze was zeker bewoond.
Wat het breien betreft is het niet alleen het einde van dit schooljaar maar tevens het einde van het programma. Door bezuinigingen heeft onze juf geen lesuren meer en de opvolgster kan minder goed breien dan haar leerlingen. Dat is ook geen optie dus. We spraken wel af contact te houden met ons selecte groepje van 4 leerlingen en juf want intussen raakten we allen goed bevriend. Het einde betekent dus ook een nieuw begin.
Voor onze vakantie moeten nog wat kleinigheden worden nagegaan zoals hebben we de juiste middelen om te betalen ter plekke en zijn we wel verzekerd ? Het antwoord op deze vragen vergt veel opzoekwerk en de nodige telefoontjes. Maar uiteraard doen we dat met plezier zodat we, net zoals in de reclame, zorgeloos op reis kunnen vertrekken.
Dat is de term die dochterlief gebruikte voor de situatie thuis. Want we zitten zonder water. En dat betekent: geen douche, geen bad, geen afwasmachine, geen wasmachine, geen toilet. Dat laatste is het ergste want alleen al het idee dat je niet kan gaan brengt stress. Ten laatste morgenvroeg zou het probleem moeten opgelost zijn. Met wat geluk zelfs deze avond. We leven met hoop.
Sinds ik het vorige week op de radio hoorde, plaats ik drinken voor hen in de tuin. En dat wordt regelmatig ververst. Mijn man vindt dit overbodig want "ik zie nooit één vogel drinken". Maar kijk vandaag waren er twee eksters aan het drinken. Dus zolang het niet regent blijf ik volhouden.
Mappie reed voor me. Zo noem ik de auto die alles in kaart brengt voor google maps. Jongste vertelde dat ik waarschijnlijk in beeld ga komen weliswaar onherkenbaar gemaakt. Benieuwd of ik me toch kan herkennen zoals ik me aan mij n kruin herkende op tv in Topdokters en op de fotos op website vd gemeente.
