We liepen over de Ha'Penny Brigde. Dit symbool van Dublin dankt haar naam aan de prijs van de tol die voetgangers moesten betalen om de rivier Liffey over te steken: één halve oude penny. officieel heet deze brug "Wellington Bridge" en werd geopend in 1816. Oorspronkelijk verzorgden een aantal ferries de tocht naar de overkant, maar omdat deze in slechte conditie verkeerden werd geopteerd een brug te bouwen. De brug werd in eerste instantie gemaakt uit gegoten ijzer, dat nogal vatbaar was voor slijtage. Tussen 2001 en 2003werd de brug gerestaureerd en in een nieuw wit kleurtje gezet in plaats van het traditionele zwart.


We zagen The Spire. Deze staat midden op de O'Connell Street en is een xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />120 m hoge slanke spits met een doorsnee van 3 m aan de basis. Dit millenniummonument staat op de plaats van een standbeeld van Horatio Nelson dat in 1966 door de IRA werd opgeblazen.


We winkelden in het overdekte winkelcentrum St. Stephen's Green Shopping Centre.


Dit is het eerste moderne winkelcentrum in Ierland. De architectuur van het gebouw doet denken aan de Victoriaanse serres. Het winkelcentrum werd genoemd naar het nabijgelegen St. Stephen's Green Park. Met de bouw van dit gigantisch complex begon men in 1985. In 1988 opende het centrum zijn deuren. Voor die tijd lag hier de Dandelion Market, bekend van de eerste optredens van U2 en de kraampjes waar allerlei punkgadgets en -kledij verkocht werden. Het winkelcentrum telt drie verdiepingen vol kleding-, schoenen,- en voedingswinkels.
we zagen nog meer mooie winkels, en huizen met de speciale portalen.
   %%%FOTO5%%% 

We aten en tussendoortje  en trokken daarna naar het St. Stephen's Green Park. Het fraaie park in het hartje van Dublin dateert uit de 17e eeuw, maar kreeg zijn huidige vorm in 1880. Het is vooral bekend van de vele standbeelden van beroemde Ieren. De statige gebouwen die het park omringen, behoren tot de mooiste van Dublin. Wij zagen hier niet veel van, moe zetten we ons met z'n tweeën in het zonnetje op een bankje in dit prachtige park. Eventjes, tot een donkere wolk en een typisch Ierse regenbui ons weer naar binnen jaagden. Rond 16.00u trokken we weer met z'n allen naar The Old Jameson Distillery. We kregen een rondleiding en een proevertje van de heerlijke whisky.

Terug in het hotel verzorgden we onze vermoeide voeten en dineerden we in het hotel. Naast ons zat een groep mannen die een vrijgezellenfeest hadden. De toekomstige bruidegom hield een speech, waarna wij tot grote hilariteit applaudisseerden en het Dublin’s volkslied zongen, waarvan iedereen het bekende refrein uitbundig meezong. Ons optreden werd gesmaakt,  ze vroegen naar meer.

Met degenen die daarna nog puf had trokken we rond 21.00u naar Temple Bar, de uitgaansbuurt van Dublin. In deze buurt op de zuidelijke oever van de Liffey vind je in de middeleeuwse straatjes tal van pubs en clubs. We kozen een gezellige grote pub, waar een bandje en een dansgroep à la  "Spirit of the Dance" optraden. Verder dan één rondje kwamen we niet meer, iedereen was blij  rond middernacht zijn bed te vinden.